Pagina 20 in inkt, zonder commentaar eventjes, wegens drukte hier op de studio, volgende keer hopelijk meer tijd. Fijn weekend!

Ernst en Bobbie op wieltjes!

Hoi allemaal! Stond er vorige week nog een Katrienverhaal van me, getekend door Piet Voordes (http://www.pietvoordes.nl/), in de nieuwe Katrien, vanaf deze week is er ook weer een nieuwe Ernst en Bobbie strip van Piet en mij samen.
Vanaf vandaag, 29 mei 2008, ligt namelijk het tweede magazine van Ernst, Bobbie en de rest in de winkel. En dus ook mijn tweede stripverhaal rond de avonturen van deze twee kinderhelden.

Het thema van het magazine is deze keer: buitenspelen, en dat is dan ook precies wat Ernst en Bobbie in de strip gaan doen. Om nog preciezer te zijn: ze gaan skaten.
Eén van mijn favoriete hobby’s trouwens, ooit geleerd van Donald Ducktekenaar Mau Heymans, dus extra leuk om daar nu een strip over te kunnen maken. En er zitten wel wat kleine autobiografische dingetjes in de strip verwerkt, maar geloof me, dat wat Ernst aan het eind van de strip overkomt, is mij gelukkig nog nooit overkomen.



(illustratie: Piet Voordes)

Op het allereerste magazine en de eerste strip hebben we gelukkig veel positieve reacties gekregen. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat uitgever, redactie, vormgevers, schrijver, tekenaar en niet in de laatste plaats Ernst en Bobbie zelf met dit tweede nummer uitgebreid aan de slag zijn gegaan om alles nog leuker en beter te maken.
Zo hebben Piet en ik, in overleg met onze vaste redactrice Barbara, geprobeerd om de hoeveelheid tekst en tekening nog beter op elkaar af te stemmen, zodat ook allerlei achtergrondgrapjes te zien zijn in de plaatjes en niet per ongeluk onder een tekstblokje verdwijnen. En je zult zien dat er af en toe ook eens een skate of een hand buiten de kaderlijntjes steekt, zodat we ineens een 3-D-effect in de strip hebben.

Behalve Ernst en Bobbie zijn er ook nog heel wat kleine en grotere dieren in de strip te vinden. Sterker nog, je komt ze eigenlijk in het hele blad tegen. Met de gefotografeerde insekten in het magazine kun je zelfs een prachtige skelter winnen.
Maar ik zou iedereen willen aanraden om ook de insekten en andere dieren in de strip nog eens beter te bekijken met het vergrootglas dat je deze maand bij het Ernst en Bobbie Magazine cadeau krijgt. We hebben op bijna elk plaatje wel een paar beestjes verstopt en ze spelen ook nog bijna allemaal een kleine rol in het verhaal.


(illustratie: Piet Voordes)

Meer informatie over het tweede Ernst en Bobbie magazine vind je op de site van uitgeverij Z-press (http://www.zpress-magazines.nl/uitgave/13_ernst_en_bobbie_magazine)

Vanaf vandaag dus nieuwe avonturen en nog heel veel andere nieuwe leuke dingen van Ernst en Bobbie in dit gloednieuwe, tweede magazine. Behalve de strip, de prijsvraag en de verstopte insekten ook nog puzzels, moppen, posters, knutsels een bordspel, een buitenspel en nog heel veel meer met heel veel Ernst en Bobbie illustraties van Piet erbij. Mis het niet!

De verovering van de Willi Waw

Hoi allemaal! We hebben gisteren echt een heel gezellige middag gehad. Voor het eerst in ons leven konden we gewoon lekker op een terrasje zitten signeren. En natuurlijk af en toe iets te drinken met een overheerlijke tompoes erbij.
Want ja, het ging natuurlijk gisteren om de presentatie van de aanstaande heruitgave van Tom Poes Weekblad en de nieuwe giclée’s van Tom Poes en Bob Evers. En die giclée’s zijn echt prachtig om te zien. Het mag dan digitaal drukwerk zijn, maar als je het ziet zijn het net schilderijen. Alsof Hans het zo met penseel en olieverf op het doek getoverd heeft.
Prachtig gewoon. Mocht je het gisteren gemist hebben, zorg dan dat je te zien krijgt. Dit mag je echt niet missen!

En dan is het nu echt weer tijd voor de volgende scenario-pagina. We laten de tientallen achter ons en beginnen aan pagina 20. En dat betekent vooral ‘bootje wisselen’!
Waar Abercrombie op de vorige pagina vanaf de Annie Laurie naar de Willi Waw voer, vaart hij op deze pagina samen met de drie muiters Harry, Barney en Mickey Mouse naar de Frisco.
En onze helden maken meteen gebruik van deze ‘opgelegde kans’, zoals Bob het noemt en doen datgene waarvoor ze naar het eiland zijn gekomen. Jawel, beste lezer, Bob en Jan veroveren de Willi Waw!
Wat moet ik er verder nog over zeggen? Dit moet je gewoon lezen. Dit moet je gewoon zien. Hier is pagina 20:

PAGINA 20a:

1. Mickey Mouse steekt bedremmeld het pistool weer in zijn broekzak. Abercrombie kalmeert wat.
MICKEY MOUSE: Sorry, mister. Maar we vertrouwen heus niemand meer tot we weten dat het goed zit. Na al wat wij hebben meegemaakt…

2. Abercrombie biedt zijn hulp aan. De muiters kijken elkaar aan.
ABERCROMBIE: Kan ik jullie ergens mee van dienst zijn? Dan zeg je het maar.
HARRY: Wel, als u…ons zou kunnen helpen aan wat proviand. We zitten erg krap in onze voorraad, ziet u…

3. Abercrombie krabt op zijn hoofd. Er gaat een schok door de drie muiters heen als ze de naam van MacGarrigle horen.
ABERCROMBIE: Daar zitten we zelf niet al te dik in, maar we zullen toch wel een en ander kunne missen, denk ik. Ik zal het even met MacGarrigle overleggen….
MUITERS: !!!

4. Abercrombie loopt in de richting van de touwladder en gebaart de verbaasde muiters mee te komen.
MUITERS: MacGarr…?!
ABERCROMBIE: Weet je wat, ga metéén mee, dan kunnen we het bespreken. Ik heb nog een goeie fles whisky staan.

5. Vanachter de struiken kijken Bob en Hennessey (aan de andere kant van het pad) toe hoe de sloep wordt gestreken richting de Frisco, met daarin de Kanaken, Abercrombie en de drie muiters.
BOB: Wat zeg je me daarvan! Een opgelegde kans voor ons! Thanks, kapitein Abercrombie.


PAGINA 20b:

1. Jan stelt voor over te zwemmen. Bob kijkt hem minachtend aan.
JAN: Zullen we overzwemmen?
BOB: Ben je zot? Dat doe ik op mijn eentje.

2. Bob glijdt het water in. Hij heeft zijn wapens aan Hennessey gegeven. Geen tekst.

3. Bob komt terug met het vlot. Hij houdt zich vast aan het vlot en trapt met zijn benen als een kikker.
BOB: En nu twee aan twee oversteken.

4. Jan en Jack stappen op het vlot. Hennessey geeft hen beiden instructies.
HENNESSEY: Denk eraan dat het een verrassing moet blijven. Sluip op je buik onder de verschansing door, het dek over, en verdwijn dan meteen in de kajuit.
JACK: Okay!

5. Jan en Jack klimmen aan boord, terwijl Bob en Hennessey het vlot naar hen toe halen. Geen tekst.

Wat een prachtige dag!

Wat een prachtige dag vandaag, blogvriend. De zon schijnt, m'n broer jarig (gefeliciteerd, Bart), die giclées worden fantastisch (kom kijken zondag in Zutphen. Je weet niet wat je ziet), het inktwerk loopt op z'n eindje en onze strip begint nu ook goed te verkopen in België. Haaa, ik heb er zin in!!! Bob Evers rules!

Hier speciaal voor jou, beste BE-blogvriend, BE-Goudschip pagina 19 in inkt. Wereldpremiére vandaag! Buiten kleurder Wilma, Caroline en mijzelf heeft op dit moment ( zie tijdstip van deze post) nog n i e m a n d ter wereld deze pagina gezien! Geniet ervan, goede vriend!

Hoezo "inktwerk loopt op z'n eindje", hoor ik je vragen?

Ik doe maar es een bekentenis. We hebben het af en toe een beetje in het midden gelaten, want wel zo spannend voor zo'n blog, maarre . . . het "voorpubliceren" op deze blog loopt eigenlijk een beetje achter op het werk hier op de studio. Eigenlijk ben ik namelijk al wat verder dan deze pagina 19. Eigenlijk ben ik al bijna bij de laatste Bob-pagina!!! HUH!!!

Okee, het is nog niet helemaal gedaan. Zonder reclameklussen, nog een dag of veertien, schat ik, maar ik kan vanaf hier de laatste pagina al zien. Ik heb 'm al klaar in potlood!

Ik ga je een hele fijne dag wensen!

Poppetjes tekenen in Zutphen

Hoi allemaal! Ik had het gisteren al beloofd: vandaag een officieel persbericht over de Open Dag van Uitgeverij Boumaar, waar Hans en ik vanzelfsprekend al onze albums en prenten voor jullie zullen signeren. Maar we hebben deze keer ook een officiële presentatie. Lees er alles over in het onderstaande persbericht.

Presentatie Uitgeverij Boumaar
Giglee’s van Bob Evers en Tom Poes

Zondag 25 mei 2008 geeft Ron Streppel, eigenaar van Uitgeverij Boumaar, een toelichting op de plannen van de uitgeverij de komende periode. Dat gebeurt vanaf 13.30 uur in café De Deur aan de Turfstraat 1 in Zutphen tijdens een bijeenkomst voor klanten, relaties en fans van Boumaar strips. Behalve een heruitgave van Tom Poes Weekblad, staan voor het najaar ook prachtige series giclée’s van Tom Poes en Bob Evers op stapel.

Stripuitgeverij Boumaar uit Zutphen bestaat ruim tien jaar en heeft naam gemaakt met de uitgave van voornamelijk oud werk, stripverhalen die moeilijk verkrijgbaar zijn of die nooit eerder in boekvorm werden uitgegeven. Daarnaast bevat het fonds ook nieuwe klassieke strips, zoals de Bob Evers serie.

Vanaf 25 mei voegt Boumaar giclée’s toe aan het fonds. Giclée is een nieuwe vorm van digitaal drukwerkprocédé. Door gebruik te maken van de nieuwste high-end reproductie technieken en van de beste materialen kunnen kunstdrukken van museumkwaliteit worden gemaakt, die nauwelijks van origineel zijn te onderscheiden. Giclée geeft niet alleen het gevoel van een echt kunstwerk, het is -net als de ets, zeefdruk en steenlitho- een grafiek op zich. De giclée’s van Boumaar worden gedrukt door de masterprinters van Re-Art in Almere (www.re-art.com). Re-Art is een begrip voor kunstenaars in binnen- en buitenland, vanwege de hoogst haalbare kwaliteit voor hun gelimiteerde oplages.

(eerste ontwerp)

Boumaar geeft vijf giclée’s uit: twee van Tom Poes en drie van Bob Evers, waarvoor belangstellenden zich vanaf 25 mei kunnen inschrijven. Uiteraard geldt een gelimiteerde oplage. Bovendien zijn de giclée’s gesigneerd en voorzien van een certificaat van echtheid.

De presentatie van de giclée’s is zondag 25 mei om 13.30 uur, café De Deur, Turfstraat 1 in Zutphen. Behalve de uitgever en andere die betrokkenen bij de uitgeverij, zijn ook Frank Jonker en Hans van Oudenaarden, de auteurs van de Bob Evers strip, aanwezig, Een mooie gelegenheid om al uw vragen te stellen over de prachtige uitgave van Uitgeverij Boumaar. De koffie staat klaar!

Voor meer informatie en bestellingen kunt u terecht op www.boumaar.com of stuur een mail naar info@boumaar.com of bel 0575 528325

Open Dag Uitgeverij Boumaar 2008

Café De Deur

Turfstraat 1

7201 KD Zutphen

Openingstijden: vanaf 13.30 uur

Info: http://www.boumaar.com/

Mail: info@boumaar.com

Telefoon: 0575 528325

De bladen van deze week...

Hoi allemaal! Het nieuwe Brabant Strip Magazine (nr. 157) besteedt deze keer o.a. aandacht aan het speciale Bob Evers boekje dat we voor de verjaardag van Joop Schreurs (http://www.joopschreurs.nl/) maakten. In de vaste rubriek ‘Verschenen’ staat het boekje met artikel en cover vermeld als “Bob Evers buiten reeks”.
Helaas ook iets minder goed nieuws, vooral voor de verzamelaars. We hadden namelijk gehoopt dat er voor de echte Bob Evers verzamelaars nog een paar exemplaren over zouden blijven, maar niets is minder waar. Helaas moesten wijzelf ook in Brabant Strip Magazine lezen dat het boekje niet meer beschikbaar is.
Hoewel, er blijft natuurlijk altijd een heel kleine kans dat er nog één of twee boekjes terug opduiken. Mocht dat zo zijn, dan nemen we die op 8 juni mee naar Haarlem voor die paar mensen (en dat zijn er echt maar een paar) die ofwel op deze blog, of aan de stand, of via de site van Joop om zo’n boekje gevraagd hebben. Mocht je tot die kleine groep liefhebbers behoren, vraag het dan voor alle zekerheid in Haarlem nog een keer. De kans is klein, maar je weet het nooit…
Voor iedereen die het boekje moet missen is het misschien een schrale troost om te weten dat alle zwart-wit pagina’s van ‘De strijd om het goudschip’ uit dit boekje intussen ook op deze blog gepubliceerd zijn.

Beter nieuws voor de Duckliefhebbers onder onze lezers. In de nieuwe Katrien (nr. 3-2008) is een verhaal (Katrien’s dagboek) gepubliceerd op scenario van mij en collega-scenarist en tekenaar Paul Hoogma (van o.a. Puck en Hocklack). Je vindt de strip op bladzijde 31 t/m 34 van de nieuwste Katrien. En de Katrien is vanzelfsprekend wel overal verkrijgbaar.
Helemaal nieuw is het verhaal echter niet. Paul en ik schreven het verhaal al in 2001 en het werd al eerder gepubliceerd in Katrien 3-2002. Bij het schrijven van dit scenario hebben we het hele verhaal eerst van pagina tot pagina en plaatje tot plaatje doorgesproken, waarna Paul pagina 1 en 3 van het scenario uitwerkte en ik pagina 2 en 4 voor mijn rekening nam.
De strip is getekend door niemand minder dan tekenaar Piet Voordes (http://www.pietvoordes.nl/) met wie ik tegenwoordig samen de strips van Ernst en Bobbie maak.

Tot zover de kleine nieuwtjes van vandaag. Morgen groot nieuws en zelfs een officieel persbericht in onze vaste rubriek “Poppetjes tekenen in…”
Tot dan!

De verdwenen flashback

(Foto: Jim Bella)


Hoi allemaal! Ons weekendje aan de Nederlands-Belgische kust zit er weer op. Zaten we precies een jaar geleden zaterdags nog in Zwolle om het album “Drie jongens op een onbewoond eiland” te presenteren en moesten we toen zondagochtend in alle vroegte naar België vertrekken om ons nieuwe album op het Stripfestival Knokke-Heist te presenteren, deze keer konden we het gelukkig wat rustiger aan doen.



(foto: Jim Bella)


Voor het eerst waren we nu ook bij het jaarlijkse etentje in Sluis en was er hotelovernachting voor ons geregeld, zodat we de volgende ochtend uitgerust en wel naar Knokke-Heist konden vertrekken om daar bijna de hele zondag te signeren. Hans heeft weer heel wat Bobs, Jans en Aries getekend en zelfs alle drie tegelijk in één tekening. En dan waren er nog de Buikmansen, Mickey Mousen en Mevrouw Straperli’s die nu de binnenkant van iemands album sieren.
Behalve dat hebben we allebei ook nog Donald Ducks zitten tekenen, al dan niet in een album uit de reeks ‘De grappigste avonturen van Donald Duck’.
Kortom, een bedankje aan iedereen die we gisteren aan de stand van uitgeverij Boumaar mochten begroeten. En ook speciale dank aan Albert, Walter, Jean-Pierre, Leo en al die andere bestuursleden en medewerkers van het Stripfestival Knokke-Heist voor de uitnodiging, de gastvrijheid, het hotel, het etentje, de lunch, de koffie, nou ja, eigenlijk voor de hele ontvangst en verzorging van de stripmakers tijdens het festival.

















(foto: Jim Bella)


En ja, beste bloglezers, het begint bijna een traditie te worden op maandag: de nieuwe scenariopagina. Dus hoogste tijd voor scenariopagina 19.

Onze vaste bloglezer Fred herinnerde me er al eerder aan: op dit punt in het verhaal laat Willy van der Heide via een kleine flashback alsnog aan de lezer zien waar MacGarrigle het goud van de Willy Waw verstopt heeft. In de strip hebben we die scene overgeslagen en het geheim van de nieuwe bergplaats van het goud bewaard tot de voorlaatste pagina van het verhaal.

Het waarom daarvan is hopelijk goed te zien als je pagina 18 en 19 van de strip achter elkaar doorleest. In het boek loodst Willy van der Heide de lezer subtiel de gedachten van MacGarrigle binnen en vertelt zo wat hij kwijt wil over de bergplaats van het gestolen goud.
Bij de strip ben je als lezer bij via het beeld veel meer betrokken dan alleen de gedachten van MacGarrigle. Je ziet namelijk, letterlijk, wat er allemaal in de baai gebeurt. Je ziet niet alleen MacGarrigle die de Willy Waw herkent, maar ook de muiters en Bob en Jan en hun Amerikaanse vrienden die de Frisco herkennen. De belangrijkste vraag die een striplezer zich stelt is: wat gaat er nu gebeuren?
Een flashback op deze plaats in de strip werkt dan eerder verstorend dan verhalend. We hadden deze scene natuurlijk in real-time op pagina 15 kunnen plaatsen, maar dat zou betekenen dat we zo’n 30 pagina’s later de bergplaats alweer moeten onthullen en ditmaal niet aan jullie, onze lezers, maar aan Hennessey. In het boek zitten er 100 pagina’s tussen die twee momenten, zodat er daar niets aan spanning verloren gaat. In de strip zou dat veel gebeuren, omdat er ten eerste minder pagina’s tussen die twee scènes zitten en ten tweede je een strip veel sneller leest dan hetzelfde verhaal in boekvorm.
Vandaar dat we deze flashback op een kleine hint na hebben overgeslagen en ons concentreren op de spanning van het ‘wat gaat er nu gebeuren?’ Of zoals Jan het al meteen in het eerste plaatje van deze pagina verwoordt: “Ik geloof dat we nou een hele hoop opwinding gaan beleven!”


PAGINA 19a:

1. Bob en Jan liggen nog altijd verscholen in het struikgewas langs het pad. Ze hebben zicht op de naderende Frisco en Annie Laura. Beiden hebben de Frisco herkend. Jan grinnikt
BOB: Onze Frisco, Jan. Waar komt die ineens vandaan gespookt met dat rare schuitje erachteraan?
JAN: Ik geloof dat we nou een hele hoop opwinding gaan beleven.

2. Hennessey, ook verscholen langs het pad, begint zich op te winden. Jack blijft er nuchter onder.
HENNESSEY: Dat haalt je de koekoek. Al zijn leven is ons goud nog aan boord, daar.
JACK: Daar zou ik maar niet al te vast op rekenen.

3. De Frisco (op de voorgrond) laat de ankerkettingen neer. Tussen de Frisco en het strand in de Willi Waw met de drie muiters aan dek. Op de achtergrond de verscholen Jan, Bob, Hennessey en Jack langs het pad.
GELUID VAN DE ANKERKETTINGEN: RATEL! RATEL!
BOB: Daar gaan de ankerkettingen. Het spul kan gaan beginnen.


PAGINA 19b:

1. Abercrombie vaart vanaf de Annie Laurie met een sloep en vier Kanaken naar de Willi Waw toe. MacGarrigle kijkt vanaf het dek van de Frisco toe. Muriloff blijft aan boord van de Annie Laurie.
MACGARRIGLE: Nou zul je ’t hebben! Waarom moesten we ook uitgerekend dít eiland aandoen?

2. De sloep legt aan bij de Willi Waw. Abercrombie klimt via de touwladder naar het dek. De drie muiters staan midden op het dek en kijken Abercrombie argwanend aan.
ABERCROMBIE: Goedemorgen. Ik ben kapitein Abercrombie van de Annie Laurie, daarginds. Hebben jullie moeilijkheden?

3. Close-up van Abercrombie die een pistool onder zijn neus geduwd krijgt.
MICKEY MOUSE (buiten beeld): Geen flauwsies. We vertrouwen geen mens meer. Wat kom je hier doen?
ABERCROMBIE: !

4. Abercrombie valt uit tegen Mickey Mouse. Van het pistool trekt hij zich niets aan.
ABERCROMBIE: Zijn jullie nou helemaal van Kaat Mossel gebeten! Waar is jullie kapitein?
MICKEY MOUSE: D’r is geen kapitein. Ik voer het commando, als je het wil hebben.

5. Abercrombie valt behoorlijk uit tegen de drie muiters. De bemanning van de Frisco schrikt behoorlijk bij het horen van de tirade van Abercrombie.
ABERCROMBIE (buiten beeld): Zo! Mooie gezagvoerder ben jij!! Is dat een manier van doen, iemand met gevelde pistolen ontvangen?! Zijn jullie helemaal op je betonnen achterhoofd gevallen?!

Stipjes en achterhoofden

Voor de grap weer even iets speciaal voor deze blog ingekleurd. Tien minuten kladderklusje, maar erg leuk om te doen. Het plaatje waar Frank het maandag over had. In Corel Painter met digitale "oil pastel" en daarna een papierpatroontje eroverheen. Anders dan straks in het boek, hier maar es als nachtscéne.

Inderdaad op deze pagina 18, in afwijking van Frank's scenario, in de grote plaat een shotje met close-ups gemonteerd. Hier, op deze plek, miste ik echt zo'n soort plaatje. Op de volgende pagina zijn onze vrienden alweer lacherig/bezorgd, dus hier moeten ze dan eerst nog even met de primaire emotie, met open monden. En ik wilde ze op deze pagina ook natuurlijk nog even in beeld!

Wat Frank nu ook pas ziet -de scherpe lezer had het in de schetsfase al gezien- is dat ik ook een plaatje heb w e g g e m a a k t. Een doodzonde natuurlijk, maar beste Frank, het leek me echt, oprecht noodzakelijk hier. (Tja bloglezer, je zit er echt bovenop, hoor.) De tekst van het eerste plaatje van 18b heb ik namelijk in de grote plaat opgenomen. 18b pl 1 bestaat niet meer. Zo had ik ineens ruimte voor m'n pagina-brede panoramashot.

En waarom moest die "pan" hier, dan weer? Tja, dat heeft dan weer te maken met wat er precies hier in het verhaal gebeurt. Waar het bovenaan deze pagina om gaat, is dat onze acteurs in de verte plots iets erg belangrijks zien. Dat suggereert dan natuurlijk meteen een "overshoulder-shot" met in de verte iets kleins. Een achterhoofd en een stipje, zeg maar . . . BORING!!! Dat is toch geen tekening! Daar moest ik natuurlijk iets meer van kunnen maken. Maarja, dan moest ik dus wel wat ruimte pikken. . . Arm 18b plaatje 1, hij is als een held gestorven.

En speciaal nog aan onze Vlaamse vrienden en -dinnen: mogen we jullie zondag in Knokke aan de kraam begroeten? Het wordt best mooi weer en Frank en ik signeren daar op de boulevard zeer graag uw Bob Evers albums!

Poppetjes tekenen in Knokke-Heist

Goed nieuws voor onze Belgische lezers: ook dit weekend komen we weer in Vlaanderen signeren.
A.s. zondag 18 mei zijn Hans en ik bijna de hele dag aanwezig op het Stripfestival Knokke-Heist. Jammer genoeg nog niet met “De strijd om het goudschip” zoals een tijdlang stond aangekondigd, maar wel met al onze andere albums, de Bob Evers prenten, en alles wat we nog aan andere leuke dingen kunnen meenemen.
En natuurlijk signeren we alle albums en prenten ook en maakt Hans vast en zeker weer een leuke tekening in de albums voor iedereen die dat wil. En mocht er iemand met een Donald Duck album langs komen, doe ik dat natuurlijk ook.
We hopen jullie dan allemaal weer te mogen ontmoeten a.s. zondag.
Tot dan!

Stripfestival Knokke-Heist 2008

Zondag 18 mei 2008

Van Bunnenplein en Zeedijk

8300 Knokke-Heist

Openingstijden: van 10.00 uur tot 17.00 uur.

Toegang: geheel gratis!

Info: http://www.stripfestivalknokkeheist.be/

Complimenten van Marc!

Hoi allemaal! Het wordt dringen deze week op de Bob Eversblog. Het ene bericht is nog niet geplaatst of er verschijnt al een volgende. Maar dit is iets dat jullie echt móeten lezen!
Onze Vlaamse collega-tekenaar en –verteller Marc Verhaegen (bekend van o.a. Senne en Sanne, Michiel de Ruyter en Suske en Wiske) heeft naar aanleiding van de Mercatorstripbeurs een stukje op zijn eigen blog (http://marcverhaegen.blogspot.com/) geschreven over onze Bob Evers strip. Een prachtig lyrisch stukje met heel wat complimenten over het tekenwerk van Hans. En tegelijkertijd legt Marc ook de vinger op de zere plek van de Bob Evers Strip: het gebrek aan financiering voor de productie van de strip. En dat ondanks het weergaloze tekenwerk van Hans.
Ik zou zeggen, beste Bob Eversfans, volg deze link en lees zelf wat Marc zoal over Bob Evers en het tekenwerk van Hans schrijft:

http://marcverhaegen.blogspot.com/2008/05/hans-van-oudenaarden-een-kanjer-van-een.html

Marc, heel erg bedankt voor de complimenten en dit hart onder de riem. Hopelijk helpt het en wordt er hier in Nederland eindelijk iemand wakker, die vindt dat het zo niet langer kan.
Ons agentschap Comic House misschien? Of wellicht onze minister van Cultuur, dhr. Ronald Plasterk? We zullen zien…

Tot slot nog een weetje voor de stripliefhebbers en ieder ander die interesse heeft in echt goede stripverhalen: a.s. vrijdag 16 mei wordt het nieuwe album van Marc Verhaegen en Jan Kragt “De Vliegende Hollander – Het VOC complot” gepresenteerd. En als het goed is ligt het album daarna ook in alle stripwinkels en betere boekhandels van Belgie en Nederland. Ik kijk er in elk geval met veel belangstelling naar uit!

(illustratie: Marc Verhaegen)

Het kan altijd beter...

Hoi allemaal! We hebben het zondag weer hartstikke leuk gehad op de Mercatorstripbeurs.
Het was erg warm, dat wel, maar we hebben toch weer van 13.00 tot 16.45 uur zitten signeren. We hebben er weer wat nieuwe lezers bij, maar ook een aantal bekenden teruggezien, die speciaal voor ons en meer natuurlijk nog voor de gloednieuwe Bob Evers prent naar Kruibeke waren gekomen.
Allemaal heel hartelijk bedankt daarvoor. Leuk dat jullie er allemaal waren. En speciale dank natuurlijk aan Sascha van Laeken, Manuel en de andere medewerkers van de Mercatorstripbeurs voor de koffie en andere drankjes en de warme ontvangst. En ook een speciaal dankwoordje voor Fons die ons gedurende bijna de hele middag de verkoop aan de tafel van de albums uit handen heeft genomen, zodat wij lekker door konden tekenen en schrijven.

Ja, beste bloglezer, niet alleen Hans, maar ook ik heb zitten tekenen. Althans, voor zover je dat tekenen kan noemen. Geen Bob Evers natuurlijk, want dat laat ik echt aan Hans over, maar Donald Duck. Want behalve de verschillende Bob Evers albums en de prenten, heb ik ook een aantal albums uit de reeks “De grappigste avonturen van Donald Duck” mogen signeren en illustreren met mijn eigen Dagoberts en Donalds.

En nu we het er toch over hebben, in de Donald Duck van deze week (nr 20-2008) zijn maar liefst twee verhalen van me gepubliceerd. Als eerste een Pinokkioverhaal uit 2006, getekend door José Ramon Bernado, een van de beste Spaanse non-Duck-tekenaars. Vooral met Bernado’s tekeningen bij mijn Madam Mikmakverhalen ben ik altijd ontzettend blij, maar deze Pinokkio mag er ook zijn. Alleen bij het scenario heb ik wat twijfels, nu ik het terugzie. De eerste versie van dit verhaal was namelijk aan de lange kant, waarna ik het heb ingekort. En nu heb ik toch het gevoel dat ik iets te veel heb ingekort. Eén pagina meer was toch wel leuk geweest voor dit verhaal en was voor Bernado misschien de kans geweest om nog iets meer uit te pakken dan nu. Twijfel, twijfel…

Over het tweede verhaal, het Donald Duckverhaal op pagina 39 heb ik een beter gevoel. Niet alleen omdat het in tegenstelling tot Pinokkio een autobiografisch verhaal is. Althans, de eerste pagina tot en met het voorlaatste plaatje. Dat is me jaren geleden overkomen in het Californische plaatsje Davenport, waar ik dacht vanaf de kust te kunnen gaan ‘whale-watchen’ en waar de bewoners me snel uit de droom hielpen toen ze me vertelden dat die walvissen zover op zee zaten dat je ze van de kust af nooit kon zien.
Door zoiets heeft een scenario meteen een meerwaarde. Ook de rest van het verhaal klopt alles. Niets teveel, niets te weinig. En prachtig, leuk en sfeervol getekend door de Nederlandse Donald Duck-tekenaar Jan-Roman Pikula. Niets mis mee, dus.
Of toch?

Tja, het toeval wil dat er deze maand een voor Nederland gloednieuw verhaal van Carl Barks gepubliceerd is in de nieuwe Donald Duck Extra (nr 5-2008). Het verhaal “Whale of a good deed” (in het Nederlands: Als een vis op het droge) is aan de hand van oorspronkelijke schetsen en layouts van Carl Barks helemaal opnieuw getekend door een van de allerbeste Donald Ducktekenaars ter wereld Daan Jippes (ook bekend van o.a. Havank).
En na het volgen van een literaire schrijfcursus een aantal jaar geleden ben ik echt wel in staat om de verteltechnieken van Barks te herkennen en ze toe te passen in mijn eigen verhalen.
Hoe komt het dan toch dan toch dat ik bij mijn eigen walvissenverhaal denk: “het is goed”, maar niet dat gevoel heb van “Wauw!” dat ik wel heb na het lezen van “Whale of a good deed”?
Ik kan mij troosten met de gedachte dat mijn Amerikaanse collega-scenarist Geoffrey Blum er in de al eerder genoemde Donald Duck nr 20-2008 zelfs met het idee van een verloren gegaan Barksverhaal op zak én tekeningen van Daan Jippes niet in slaagt om dat “Wauw!”-gevoel boven te brengen. Want waar in mijn Pinokkio-verhaal juist teveel geschrapt is, heeft Blum in deze re-make van een klassiek Barksgegeven juist teveel toegevoegd.

Ligt daar dan wellicht het geheim van dat mystieke, magische, ongrijpbare, dat ieder verhaal van Carl Barks, mits goed getekend, tot een klassieker op stripgebied maakt? Heeft die zogenaamde Barks-touch maar deels met techniek te maken, maar meer nog met de juiste dosering van de extraatjes? Is het misschien veeleer een extra vonk van inspiratie waarmee elk idee wordt uitgewerkt? Het “it just fell into my head” zoals Carl Barks ooit tegen Donald Ducktekenaar Mau Heymans zei?

Het blijft een raadsel, beste bloglezer, een mysterie dat waarschijnlijk nooit zal worden opgelost. Maar hoe dan ook, bij de volgende scenario-pagina van “De strijd om het goudschip” is sprake geweest van zo’n soort inspiratievonk. Niet bij mij, maar bij Hans, die net als ik, vanwege zijn Donald Duckachtergrond ook bekend is met het werk van Carl Barks.
Kijk en vergelijk, beste bloglezer, dit is scenario-pagina 18 zoals ik destijds hem naar Hans gestuurd heb:

PAGINA 18a:

1. Totaal van de Willi Waw in de baai. Harry kijkt over de andere verschansing heen naar de open oceaan. Daar naderen de Frisco en de Annie Laurie (nog altijd op sleeptouw) het eiland.
Barney wijst in de richting van de twee schepen. De zon staat aan de kant van de Frisco en de Annie Laurie. Aan dek van de Frisco is vooral de Kanakenbemanning van Abercrombie te zien. Uit de schoorsteen van de Frisco komen grote zwarte rookwolken. De twee schepen koersen schuin op de Willi Waw aan.
BARNEY: Daar komen twee schepen! Een stoomschip en een zeilschoener!


PAGINA 18b:

1. Mickey Mouse en Harry haasten zich per vlot terug naar de Willi Waw. Doordat de Willi Waw in hun gezichtsveld ligt, kunnen ze de twee schepen niet zien.
MICKEY MOUSE: Dat mot er nog bijkomme! Dat er een paar nieuwsgierige schuite komme opdage om der neus in onze zaken te steke.

2. De drie muiters kijken over de verschansing naar de naderende schepen. Harry herkent de Frisco als eerste.
HARRY: Maar…dat schip lijkent zo machtig veel op… Het is as twee druppels water de Frisco!

3. Mediumshot van de drie muiters.
MICKEY MOUSE: Klets niet! Het is de Frisco. Met O’Connor en de anderen erop. Die boeven!! Al zijn leven hebben ze dat andere schip…
BARNEY: Ook ingepikt? Net als wij de Willi Waw?

4. Close-up van Barney.
BARNEY: Als we zo doorgaan, hebben we langzamerhand de man ieder een schip.

5. Overshoulder van MacGarrigle die door een van de patrijspoorten van de Frisco tot zijn grote schrik de Willi Waw herkent.
MACGARRIGLE: Maar dat is…de Willi Waw!!

Slechts zes plaatjes op deze scenario-pagina en een prachtige openingsplaat met daarop maar liefst drie verschillende schepen. Maar zoals vaak in dit soort gevallen, bleek Hans meer kwijt te kunnen in die plaat dan ik dacht. En dat inspireerde Hans tot een extraatje. Eén plaatje meer met precies de juiste inhoud en op precies de juiste plek. Waardoor de hele pagina ineens iets extra’s krijgt. Iets van de Barks-touch.

Misschien ligt daar dan het geheim als het om Bob Evers gaat. De manier waarop Hans geïnspireerd wordt door mijn scenario en ik door zijn tekeningen. Komen we toch nog in de buurt van die Barks-touch door de wederzijdse vonk van inspiratie. En zijn straks in het najaar duizenden lezers die dit verhaal in één adem uitlezen, het album dichtslaan en denken:

“Wauw!”