donderdag 31 mei 2012

Ik ging naar Haarlem en nam mee . . .

Komend weekend Stripdagen Haarlem. Ik ga er op de zondag naartoe! Nog maar even snel een exclusief prentje laten maken van deze Rhonda-tekening. Oplage dertig. Genummerd en gesigneerd. Alleen bij mij te koop. Prijs zeven euro vijftig.
In de etalage van Van Vuuren damesmode, Barteljorisstraaat 26, hangen deze week deze twee giga-glossy BE-posters. (een meter bij anderhalf) Gemaakt voor het etalage-project. Inmiddels hebben wat mensen me gevraagd wat ik ermee van plan ben straks. Oei... even denken. Oplage twee voor de schreeuw en ééntje voor het skimeisje, speciale uitvoering, bevestigingssysteem erbij, productiekosten er vanaf . . .. Vijftig euro per stuk! Neem even contact met me op. Zet ik, op verzoek, natuurlijk ook nog ergens een handtekening erop!
Verder neem ik natuurlijk nog een mapje losse dingetjes mee. De kerstkaart van vorig jaar. Drie euro per stuk.
Ik heb nog een of twee Rhondaprenten van Kampen, van vorig jaar. Neem ik ook mee. Tien euro per stuk.
Ik heb nog enkele exemplaren van de bijzondere prent Vano à la Hurst. Op dat super-speciale aquarelpapier met zo'n super-speciale giclée-techniek gedrukt.  Dertig euro per stuk.
En verder wat ik allemaal nog kan vinden hier, aan losse dingetjes . . .en oja, nog wat!
Niet tegen Casterman zeggen. Op A3 formaat heb ik nog deze twee speciale platen liggen. Extra gedrukt vanwege wat commissions van de afgelopen tijd. 35 euro per stuk.

Tot zondag in Haarlem!

dinsdag 29 mei 2012

Bob Evers in Haarlem

Vandaag opgehangen.
Middenin, echt middenin, de etalage van Van Vuuren damesmode, Barteljorisstraat 26 Haarlem
Etalagepoppen aan de kant. Met visdraadjes aan de spotjes vastgemaakt. Vanwege het etelageproject van het Haarlems stripfestival komend weekend. M'n twee forse, monochrome BE-posters.
Effe kijken, hangen ze nou een beetje gelijk en recht?
Een meter bij anderhalf op glossy papier. De hele week blijven ze daar. Logo en handtekening er natuurlijk even d u i d e l i j k  op gezet.
Vergeet niet te kijken, naar als je komend weekend van het station naar de grote markt (of terug) loopt.

zondag 27 mei 2012

De opwindende toekomst van strip

Voor "Stripnieuws" 47 (juni 2012) een opiniestukje mogen schrijven. Of het niet leuk was de stripmaker es zelf aan het woord te laten? Ik plaats m'n stukje natuurlijk ook even hier.
Es even heerlijk filosoferen dus, over onze geliefde strip en wat er, in mijn visie, in stripland allemaal, onder onze ogen, aan het veranderen is. Over de afnemende status van "virtual" en het opkomende belang van "beleving".  Over nieuwe vormen van communiceren met lezers en hoe dat uiteindelijk te vertalen in een eerlijk inkomen. Kortom de opkomst van stripmaker 2.0. 
Natuurlijk allemaal tamelijk samengeperst in twee pagina's. Maar toch. Een uitnodiging vanzelfsprekend, om mee te filosoferen, blogvriend.
De opwindende toekomst van strip
Zaterdag 21 juni 2008. EK-voetbal, kwartfinale Nederland-Rusland. Op de Kaserne-Riviera, Marktplatz en Münsterplatz in Basel drommen 180.000 landgenoten tezamen. Wolter Kroes klinkt op repeat uit alle speakers, iedereen is über-gezellig, en tamelijk ongeremd, aan het lokale bier en vanzelfsprekend van top tot teen in de nationale kleur. De Zwitsers kijken hun ogen uit. Kunt u het zich nog herinneren, lezer, de spontane oranje tsunami? Wat een sfeer! Basel was één dag van ons! Fantastische beelden.
Vooral fantastisch als je bedenkt dat van al die 180.000 uitzinnige voetbalfanaten, op die overvolle pleinen, die warme zomeravond in Basel, er niemand was die een kaartje had voor de wedstrijd.
 Mijn naam is Hans van Oudenaarden en ik teken strips. Op een of ander manier ben ik  precies oud genoeg om een staartje van de “gouden jaren” van de strip te hebben meegemaakt, en precies jong genoeg om gefascineerd te zijn omtrent de toekomst van ons geliefde beeldverhaal. Ik ben er van overtuigd dat strip en stripmakers op de drempel staan van opwindende nieuwe tijden. Misschien zijn we deze drempel zelfs al over. Mag ik hierover eens, als stripmaker, wat tegen u aan filosoferen? Over mogelijk nieuwe verdienmodellen, de veranderde status van strip en de toekomst van het collectieve.
 Even terug nog naar dat weekend vier jaar geleden, daar in Zwitserland. Waar ging dat daar toen eigenlijk allemaal over? Vertelde deze bizarre, tijdelijke volksverhuizing misschien iets over onze tijd, over ons, over Nederland?  En if so, wat heeft dat allemaal dan weer met strips te maken? 
Laten we om dat te proberen dat te begrijpen, eens even doorspoelen naar maandagochtend 23 juni. De maandag na de wedstrijd. In fantasie. Een bedrijf, een school, een instituut ergens in Nederland. Het hele personeel vreugdevol verzameld bij de koffieautomaat. Vragen stuiven in het rond! Hoe het was, hoe het voelde! De stemming vol respect! Want hoewel brak, slaperig en niks gezien, daar zit ie dan toch maar mooi! De collega  . . . die ERBIJ WAS!
Meer voorbeelden. Valt het u ook op hoe gemakkelijk sommige mensen honderden euro’s neerleggen voor twee uurtjes van een exclusief popconcert? Doet u het misschien zelf? En observeert u ook de toegenomen nationale opwinding rondom voorpremières, ziekenhuisvoordeuren en openende Amsterdamse computerwinkels?

Hier, bij dit nationale fenomeen, wil ik eens even stilstaan. Bij het belang van dit gevoel van, laat ik zeggen, “erbij  geweest zijn”. In het Nederland van de 21e eeuw namelijk, telt “erbij geweest zijn”!

De verklaring ligt voor de hand. Tenminste, dat denk ik. Een en ander heeft alles met de toegenomen virtualisering  van ons leven te maken. Iedereen kan vandaag de dag immers alles, maar dan ook ALLES te zien krijgen op ’t net. Twee klikken en je hebt het schermbreed in huis. Kosteloos, zeer eenvoudig en beschikbaar voor iedereen. De virtuele revolutie.

Maar deze plotselinge, totale toegankelijkheid van alle informatie kwam natuurlijk met een prijs. Namelijk géén prijs. Ik ga u even shockeren: Alles wat u op de computer ziet, beleeft en doet, waardeert u onbewust als “goedkoop”. “Cheap” in de slechte betekenis. Virtueel in de betekenis van “onecht”. Ik poneer de stelling: Computer geconsumeerde zaken gaan gepaard met een lage status.
Bent u er nog? Geschrokken? Want er is meer. Daar staat namelijk tegenover dat “live erbij zijn” in ons computertijdperk synoniem is geworden met hoge status en exclusiviteit.  Het “gezien hebben” is niet meer voldoende. “Erbij geweest zijn”, zonder dat eeuwige schermruitje ertussen, geeft de moderne mens nu z’n “reflected glory” en ”credebility”.  Per definitie kan immers slechts een selecte groep “erbij geweest” zijn. “Erbij” hoort daarmee bij “echtheid” en “exclusiviteit”. En “exclusief” mag wat kosten.

Nu naar strip.

Het is nog niet zo lang geleden dat strip een massamedium was. Massaal beschikbaar en spotgoedkoop. Strip was snel, fel, erg levend en zelfs een beetje vuil. Strip was de “rock and roll” van literatuur en beeldende kunst. En ik, de jonge Hans van Oudenaarden, was er DOL op.
In de stripwereld leek daarnaast bovendien ook nog veel kennis en ambachtelijkheid bewaard gebleven, die op die op academies inmiddels verloren leek geraakt. Strip als overgebleven vaandeldrager van de prentkunst. Over hoe het statusverloop tussen hi-brow en low-brow kunst in die periode lag, valt natuurlijk ook weer veel te vertellen, maar dat moet iemand anders doen. Strip was in ieder geval hardcore popcultuur. En je kon er, als je een beetje kon meekomen, je geld mee verdienen.

Maar niets blijft natuurlijk zoals het was. Ooit kon de stripmaker misschien een bestaan opbouwen met voorpublicatie van strips in tijdschriften en kranten, aangevuld met royalty’s van boekjes. Maar u weet het, die tijd bestaat niet meer. Er zijn aanzienlijk minder mogelijkheden voor strip-voorpublicatie, en de prijzen zijn ook nog lager dan ooit. Album verkoopcijfers zijn branchebreed verdampt en dan is er ook nog dat extra verdunningseffect door een enorm toegenomen aanbod aan strips uit binnen en buitenland. En alles sowieso ergens gratis op het internet. Het stripmedium kermt.

Maar goed, de stripwereld staat daarin niet alleen. Overal bruist die virtuele revolutie en in de godganse culturele sector kraakt het. Om maar te zwijgen van de financiële wereld, de politiek en het sociale weefsel. Overal wordt in dit decennium dan ook  koortsig gezocht naar “nieuwe verdienmodellen”. De heilige graal van de cultuur. En hier en daar zien we de veranderingen al. Schrijvers verdienen inmiddels meer geld met “optredens” dan met boekverkoop. Muziekanten hebben hun optredens duur en exclusief gemaakt, maar geven hun muziek gratis weg op ‘t net. 
De moderne stripmaker, in z’n kermende medium, vraagt zich nu af: Kan de stripwereld niet iets leren van de literatuur en de popmuziek? Vallen daar nou geen lessen uit te trekken? Is het niet tijd voor een soort stripmaker 2.0? Weet u wat? Ik ga u hier eens een voorzetje doen. Daar kom ik.

Denkt u nog even terug aan m’n eerdere observaties over “virtueel” tegenover “echt”. En over die toegenomen status van “echt”. Zou dáár nou niet een begin van een sleutel kunnen liggen voor een nieuwe toekomst van de stripwereld? Zou Stripmaker 2.0 niet z’n best moeten gaan doen om “echter” te worden? Ik denk namelijk, gek genoeg, dat het internet ook heel veel “echtheid” kan mogelijk maken. En de stripmaker zou daarmee die virtuele revolutie kunnen proberen in z’n voordeel aan te wenden. Ik zie meteen van alles voor me. Ik ga even los met een paar puntjes. Fantaseert u even mee?

1. De tijd van bulk en pulp verklaart Stripmaker 2.0 voor voorbij. Stripmaker 2.0 wil, anders dan z'n meer "industriële" voorganger, namelijk veel meer gaan lijken op de klassieke ambachtsman, de locale voedselproducent. Misschien zelfs op de klassieke kunstenaar. Strip in de 21e eeuw  wordt kleinschalig, zeer benaderbaar en  “echt”. En dus exclusief. De moderne striplezer wil namelijk niet alleen boekjes kopen, de striplezer wil “erbij” zijn.

2. Het internet benoemt Stripmaker 2.0 als cruciaal communicatieplatform. Let op! Niet als uitgave-platform!  Met behulp van het internet kan de stripmaker op zeer directe wijze in contact met z’n publiek treden. Hij probeert z'n lezers bij z'n werk te betrekken. Te enthousiasmeren. Hier is werkelijk van alles te bedenken. Schetsen, foto’s, filmpjes van het werkproces. Er mag gediscussieerd worden over het werk, er komen open atelierdagen, er komen workshops. Verzin het maar.
Je begint, als lezer, die stripmaker door dat meekijken een beetje te kennen, te begrijpen. Mee te denken! Het wordt allemaal veel persoonlijker. De ambachtelijkheid van strip mag gevierd worden. Er ontstaat een soort community rondom de stripmaker.

3. Stripmaker 2.0 werkt vervolgens alle “tussenmannetjes” uit de stripwereld. Uitgevers, distributeurs, en het spijt me, ook winkels. Uitgeven en verkopen gaat de stripmaker 2.0 namelijk zèlf doen. In kleine oplagen en voor dat eigen publiek, dat hij immers kent. En dan niet uitgeven in gratuite schermpixels, maar op sjiek papier. Daar is hij streng in. Papier hoort  namelijk bij de”echte” wereld, en lezers willen betalen voor papier zolang het exclusief is.
Misschien dat uitgeefdeskundigheid, ingekocht per klus en in een meer externe en ondersteunende rol, uiteindelijk wel weer een plaats kan vinden. De uitgever in dienst van de maker. Door het weghalen van de tussenmannetjes hoeven strip-uitgaven trouwens niet eens noodzakelijkerwijs veel duurder te worden dan vóór de komst van het internet.

4. Stripbeurzen gaan, meer dan ooit, een belangrijke rol spelen bij de het ontmoeten van stripmaker 2.0 en z’n lezer. Het “gratis” uitdelen van mooie dedicases, soms zelfs mini-commissions, op beurzen zal wel gaan verdwijnen. Daar is inmiddels al aardig wat onvrede over, onder stripmakers. Dat is een beetje uit de hand gelopen.
Tekenaar 2.0, meer een kleine ambachtsman en niet meer samenwerkend met aparte uitgever, zal waarschijnlijk een bedragje gaan rekenen voor een tekeningetje, dan wel van te voren iets met de beurs-organisatie regelen. Analoog aan de muziekwereld gaan de optredens een inkomstenbron vormen. Een meer Amerikaanse systeem.

5. En tenslotte ziet stripmaker 2.0 een mooie toekomst voor strip-collectieven. Stripmakers die zich verenigen in virtuele studio’s en elkaar gaan  bijstaan in een soort “United Artists” model. Verwante tekenaars worden daarmee vindbaarder voor lezers. Vakmanschap kan onderling worden uitgewisseld. Externe deskundigheid kan gezamenlijk ingekocht worden. En samen in een studio is misschien ook wel zo gezellig!
Hoe fascinerend ook, hier laat ik het even bij. Voor nu genoeg gedroomd.
Valt het u op hoe tegendraads ik  JUIST NIET in de populaire richting van die strip-verelendung heb geredeneerd? Met het eindeloos anonieme, gratis/spotgoedkope e-books in cyberspace te pompen zie ik namelijk geen bloeiende stripcultuur ontstaan.
En viel het u trouwens ook op hoe elegant ik vermeden heb de stripwereld te definiëren in slechts financiële en economische termen? Door de stripwereld te reduceren tot “markt”, ga je voorbij aan het belang van de relatie tussen maker en lezer. Ik denk dat ik de moderne lezer daarmee te kort zou hebben gedaan. Het internet maakt het immers mogelijk dat de relatie tussen maker en lezer de nieuwe spil van de stripwereld kan gaan worden. Eigenlijk zoals het hoort, niet?
Genoeg, Hans. Hopelijk heb ik hier een mooi voorzetje voor een discussie tussen stripmakers en lezers mogen doen. Erg benieuwd naar de ideeen van lezers en andere makers.

Met m’n  nieuwe “Help me, Rhonda” project ben ik trouwens voorzichtig begonnen bovenstaande al in praktijk te brengen. M’n eerste stappen gezet als stripmaker 2.0 heb ik inmiddels gezet.  Volg me op hmrcomic.blogspot.com

Oh ja, en dan tenslotte nog die voetbalwedstrijd in Basel. Weet u het nog? Oranje werd weggespeeld door de Hiddink’s Russen. 3-1. Maar hee, voor iedereen die avond op die warme pleinen in Basel, vergeet niet, JE WAS ERBIJ !!!!

PS: Vergeet ik nog helemaal. In diezelfde Stripnieuws vier pagina's "Puppy from Hell" voorgepubliceerd!!!

...en de andere publicaties van deze week

En behalve dit fraaie discussiestuk van Hans en de 17 afleveringen van Puppy from Hell is er nog meer werk van Hans te vinden in de nieuwe Stripnieuws en wel op bladzijde 47. Daar vind je namelijk ook nog tekening van de welbekende advertentie voor GRNVLD, het magazine voor de Vrienden van de Stichting Groeneveld. Een magazine met in iedere nummer veel strip- en stripgerelateerd werk. En het nieuwe nummer zal vast niet meer lang op zich laten wachten. Voor wie dat niet wil missen en nog geen Vriend van de Stichting Groeneveld is, neem even een kijkje op www.kasteelgroeneveld.nl. En dat is nog steeds niet alles...
Dans de Karlijn! Zo staat de nieuwe gag van Karlijn, Catootje en de Ouders deze week op de voorkant van de nieuwe Tina (nr 22-2012) aangekondigd. Zoals altijd schreef ik ook deze gag weer samen met collega-scenariste Saskia Janssen. Met als ingredienten: Karlijn en Germaine op zumba-les, swingende moves, een overspannen danslerares en een gloednieuwe dans. Je vindt de gag op bladzijde 24 van de nieuwe Tina en hij werd getekend door de Spaanse tekenaars Josep Nebot en Tony Fernandez.

En buiten de nieuwe gag van Karlijn, Catootje en de Ouders zijn er deze week nog twee nieuwe gags gepubliceerd. Beide gags hebben een thema dat toevallig heel goed aansluit bij het mooie weer buiten en ze zijn ook allebei te vinden in de nieuwe Penny (nr 11-2012). Als eerste kom je daar op bladzijde 10 Penny de Pony tegen, die samen met zijn baasje Pippa een dagje naar het strand gaat. Wachtend op een hapje te eten valt Penny daar in slaap. En dat is om meerdere redenen niet echt handig...

Tenslotte vind je op bladzijde 68, ofwel achterop de Penny, nog een gag van Rakker die ook een dagje naar zee gaat. Maar met dit weer is niet alleen behoorlijk druk op het strand, maar ook in het water.
Misschien zelfs wel iets te druk...

(Illustraties: © Holco Publications)

Veel leesplezier en prettig Pinkersterweekend allemaal!

donderdag 24 mei 2012

Bob, Donald en Amelandse paarden in Zwolle

De Oost Nederlandse Stripboekenbeurs is alweer bijna een week achter de rug. En dus wordt het hoog tijd voor het traditionele BE-blog-beurs-verslag. Zoals gezegd was het echt een heel gezellige stripbeurs afgelopen zaterdag in de Grote Kerk in Zwolle. Veel bezoekers, veel bekenden, mooi weer buiten en koelte binnen. De kerkdeuren stond al ruim voor tienen open, zodat standhouders, tekenaars en bezoekers zo konden doorlopen. Eigenlijk was de beurs al een klein beetje begonnen toen ik, ook nog voor tienen, bij de Grote Kerk aankwam. Harry bracht me meteen naar m'n plaats. En in tegenstelling tot wat ik eerder op de blog gepost had, (ik ging er toen nog van uit dat ik achter de stand van een uitgever zou plaatsnemen), had ik daar m'n eigen tafel! Vlak om de hoek van de stand van Uitgeverij Bonte. Uitgeverij Boumaar stond aan de overkant, dus eerst even daar gedag zeggen en meteen wat Bob Evers albums lenen om op mijn tafel te leggen. Ook Boekenhalte van Willem Hageman, waar wij tot nu toe al onze Bob Evers-albums officieel ten doop hebben gehouden, was met een stand aanwezig, zodat de Bob Evers albums bij zo'n drie stands volop verkrijgbaar waren.

Daarna eerst even een rondje over de beurs gelopen, waarbij ik Otto tegenkwam. Weer even terug naar m'n eigen tafel om gezellig bij te praten. Als wat dat maar kort. Want daarna moest ik naar de plek waar de speciale edities verkocht werden. Ik was namelijk door drie verschillende mensen gevraagd om in de rij te gaan staan voor het speciale Durango-album, en dat juist omdat ik zelf niet van plan was dat album te kopen! Maar ja, de beursregel was 1 album per persoon, dus ik moest helaas twee andere mensen teleurstellen. Gelukkig kon ik ook weer vrij snel uit die hectiek en zat even verderop IJsbrand Oost te signeren. Volop belangstelling uiteraard voor het eerste Max Miller-album 'Moordkunsten' en de bijbehorende schetsen en tekeningen. Bij  IJsbrand aan tafel heb ik nog even koffie gedronken en opnieuw gezellig bijgepraat met IJsbrand, Otto en Joop. Tja, en na die kop koffie was natuurlijk echt tijd om te gaan signeren.

 
(Illustratie: Gerben Valkema, © Disney)
Net als in Knokke bleek het album De grappigste avonturen van Donald Duck nr 34 de hit van die dag. Vanaf het moment dat ik officieel achter mijn tafel plaatsnam voor de beloofde signeersessie, zo rond 11.00 uur, tot aan het moment dat de veiling begon, zo rond 14.00 uur, mocht ik mijn eigen Grappigste Avonturen-album regelmatig signeren. Tussendoor uiteraard ook wat losse tekeningen van Donald in schetsboeken en op losse vellen tekenpapier gemaakt, waaronder, op speciaal verzoek, een tekening van Donald als taxi-chauffeur.

Wat Bob Evers betreft kwam als een van de eerste de oorspronkelijke hardcover, uitgegeven door Arboris, van Kabaal om een Varkensleren Koffer voorbij. Verder was er 's ochtends en in het begin van de middag vooral belangstelling voor de prent van Café van Hout, net als in Knokke eigenlijk. Die prenten hebben Hans en ik in een grijs verleden al eens allemaal gesigneerd, zodat ik er op de beurs zelf niet veel meer aan kon doen, wat betreft signeren.

Dit in tegenstelling tot het album De verdronken paarden van Ameland dat ook in Zwolle weer goed verkocht werd. Het feit van de dvd van de film "Penny's Shadow' onlangs in heel Nederland is uitgebracht, heeft daar ongetwijfeld ook iets mee te maken. In een van de albums heb ik op verzoek zelfs nog een paard getekend.

 (Illustratie: Alberto Saichann en Eduardo Lago, © Holco Publications)
Tijdens de veiling werd het wat stil aan m'n tafeltje, dus tijd voor een koffiepauze met IJsbrand en Joop en een korte brainstorm met IJsbrand over een aantal details in het nieuwe Max Miller verhaal De Orde van de Blauwe Steen. Wat precies? Nee, vertel ik nog even niet. Dat lees je de komende maanden vast en zeker op de bekende blogs als we meer tips van de sluier gaan oplichten.
Na de koffie en de brainstorm weer verder met de signeersessie, waar nog steeds belangstelling bleek te zijn voor losse Donald Duck-tekeningen en ik op de valreep ook nog de Bob Evers albums 'Drie jongens op een onbewoond eiland' en 'De strijd om het goudschip' mocht signeren. Inmiddels was het iets na vieren en werd het echt stil aan mijn tafel. Na iedereen gedag te hebben gezegd en te hebben bedankt, was het tijd om huiswaarts te keren.

Al met al dus een heel leuke en gezellig Oost Nederlandse Stripbeurs. Veel verschillende dingen gedaan en hopelijk ook veel mensen blij gemaakt. Van mijn kant wil ik ook weer iedereen bedanken die speciaal voor Bob, Donald of de Amelandse paarden naar Zwolle is gekomen. En in het bijzonder Fons, Joop, Otto en IJsbrand voor de gezelligheid en voor de koffie. En natuurlijk Harry en de andere organisatoren en medewerkers van de Oost Nederlandse Stripbeurs voor de uitnodiging, de algehele gastvrijheid en de broodjes en koffie waar ik tijdens de signeersessie van mocht genieten. Hartelijk bedankt allemaal!

maandag 21 mei 2012

Bob Evers in de etalage

Zet ik gisteren een post over m'n nieuwste strip op deze blog, blijkt Hans diezelfde dag ook 'breaking news' te hebben. En nog wel over Bob, Jan en Arie. Had ik dat geweten! Daarom niet langer gedraald. Hier is, rechtstreeks van de Help me, Rhonda-blog (http://hmrcomic.blogspot.com/), hot news van Hans over... Bob Evers!


Stripfestival Haarlem 2 en 3 juni. Etalageprojecten met strip door de hele stad.


Damesmodezaak van Vuuren, Barteljorisstraat 26, wilde wel iets met Bob Evers. We hebben in overleg gekozen voor iets tamelijk eenvoudigs.

Twee reuze posters laten maken van bestaand materiaal. Volgende week ga ik ze brengen. In stemmige kleuren.

zondag 20 mei 2012

Een nieuwe wijk voor Appelgem

Gisteren een heel gezellige dag gehad op de Oost Nederlandse Stripboekenbeurs in Zwolle, maar alvorens we op deze blog het traditionele beursverslag posten, eerst ander 'breaking news'.
De afgelopen maanden heb ik namelijk in opdracht van ons agentschap Comic House samen met tekenaar Erik Varekamp (bekend van o.a. Agent Orange) in het diepste geheim gewerkt aan een gloednieuwe strip, speciaal gemaakt voor Liander, de netbeheerder van energiebedrijf Alliander.






(Illustraties: Erik Varekamp, © Comic House)

Liander zelf zorgde voor het plot van deze strip, waarin alles draait om de planning van de bouw van een gloednieuwe, duurzame wijk voor de fictieve gemeente Appelgem. Op basis van deze plot schreef ik het scenario. Uiteraard is zo'n scenario niet in één keer klaar. Het wordt een aantal keren heen en weer gemaild tussen alle betrokkenen, tot alle puntjes op de i staan en Erik aan de slag kan met het tekenwerk. Inmiddels is ook het tekenwerk gereed en is de strip met de titel 'Een nieuwe wijk voor Appelgem'  gepubliceerd in het 20 pagina's tellende boekje 'Alles stroomt', dat onder de medewerkers van Alliander verspreid gaat worden om ze te informeren over de nieuwe manier van werken en dan vooral ten aanzien van de korte, lange, middellange en zeer lange termijnplanning. Het stripverhaal is overigens niet alleen informatief bedoeld, maar ook als compliment aan de monteurs die uiteindelijk al dat geplande werk moeten gaan uitvoeren. Het nieuws over dit boekje staat sinds vorige week al op de site van Comic House (www.comichouse.nl) en wel onder 'nieuws' bij 14 mei 2012. Bijna een week geleden dus, vandaar dat het hoog tijd werd om het nieuws over de nieuwe wijk voor Appelgem ook maar eens op deze blog te posten.

vrijdag 18 mei 2012

Reis door de tijd deel 2

Opnieuw een rustig weekje als het gaat om nieuwe strippublicaties. Niets van Hans, niets van mij en ook even geen nieuw nieuws over Rhonda en Max Miller. Hoogste tijd dus om een belofte van een paar maanden geleden in te lossen. In februari verscheen immers de Donald Duck Dubbelpocket Extra nr 4 met daarin het verhaal 'Gevangen in het Bange Bos' dat ik midden jaren 90 voor de Deense uitgeverij Egmont schreef. Uit de reacties op de post die ik daarover op deze blog plaatste, bleek er toen belangstelling te zijn voor meer scenariopagina's uit dit verhaal. Hier zijn pagina 2 t/m 4:



Meer volgt.

Prettig weekend allemaal!

woensdag 16 mei 2012

Poppetjes tekenen in Zwolle

Aanstaande zaterdag wordt voor de 14e keer de Oost Nederlandse Stripboekenbeurs gehouden. En natuurlijk mag ook Bob Evers niet ontbreken in de stad waar ieder nieuw Bob Evers-album tot nu toe ten doop werd gehouden. Hans is er helaas niet bij, maar wie er weer wel is, is onze uitgeverij Boumaar. En dat betekent dat op de Oost Nederlandse Stripboekenbeurs alle Bob Evers-albums in harde en/of zachte kaft volop aanwezig zullen zullen zijn. Natuurlijk nemen we ook De grappigste avonturen van Donald Duck nr 34 en De verdronken paarden van Ameland mee en krijgt iedereen die dat graag wil een leuke tekst en/of handtekening in de albums, op de prenten, de boekenleggers of in het fotoboek Draw & Shoot 2. We hopen jullie aanstaande zaterdag weer allemaal te mogen begroeten.

Oost Nederlandse Stripboekenbeurs 2012

Grote Kerk

Grote Markt 18

8011 LW Zwolle

Openingstijden: van 10 uur tot 17.00 uur

Vanaf 12.00 uur: signeersessie bij Uitgeverij Boumaar

Vanaf 14.30 uur: signeersessie bij Uitgeverij Bonte

Toegang: geheel gratis!

Info: http://www.oostnederlandsestripboekenbeurs.nl/

dinsdag 15 mei 2012

Het slot van Hecksehoef en andere verhalen

Twee weken geleden was het vrij rustig wat betreft nieuwe strippublicaties. Vorige week werd dat echter meer dan goed gemaakt met maar liefst drie nieuwe verhalen en één (digitale) herpublicatie. De drie nieuwe strips zijn allen te vinden in de nieuwste Penny (nr 9-2012). En we beginnen meteen goed met de voorlopig laatste aflevering en daarmee dus de 'grande finale' van Hecksehoef.
Wat is er tot nu toe gebeurd in het verhaal? Wel, Aukje, Mara, Sven en Jelle worden door Larissa, eigenaresse van de afgelegen manege Hecksehoef uitgenodigd voor een speciaal paardenkamp. Nadat Aukje in de eerste nacht de vloek verbreekt die de Woudheksen hadden uitgesproken over de middeleeuwse gravendochter Cecilia, helpt Cecilia hen via raadsels, aanwijzingen en opdrachten, zowel in het heden als in de middeleeuwen, haar verborgen magische medaillon te vinden. Een medaillon waarvan gezegd wordt dat het macht geeft over paarden. Een van de redenen waarom de Woudheksen, die bang zijn voor paarden, dit medaillon maar al te graag in hun bezit willen krijgen. En dat is nog niet alles. Want het lijkt erop dat Larissa een ex-Woudheks is en dat paardenhandelaar van Grimmelen haar plaats als Woudheks in het heden heeft ingenomen. Van Grimmelen heeft zijn eigen duistere plannen met het medaillon en gebruikt de onhandige stalknecht Wouter als spion om op de hoogte te blijven van de activiteiten van Aukje, Mara, Sven en Jelle.
Toch is dit viertal dat het magische medaillon uiteindelijk weet te vinden. Alleen Jelle heeft het daadwerkelijk gebruikt om de paarden te betoveren en zo met zijn paard Frodo een spring- en dressuurwedstrijd te winnen. Tevergeefs, overigens. Daarna heeft Aukje het medaillon op een zeer geheime plaats verborgen.
Ondanks dat ze het medaillon gevonden hebben, blijkt toch één van de raadsels van Cecilia nog niet opgelost te zijn. Een raadsel dat te maken heeft met haar geliefde Ewout, die in de middeleeuwen na een expeditie tegen de Woudheksen, spoorloos verdwenen is. Aukje, Mara, Sven en Jelle slagen erin in de middeleeuwen Ewouts paard Zilverster terug te vinden. En het lijkt alsof het dier weet waar zijn meester is. Echter voordat hij dat aan onze vier helden duidelijk kan maken wordt het dier getroffen door de bliksem. Aukje, Mara, Sven en Jelle keren teneergeslagen terug naar het heden. Wat ze echter niet weten, is dat Zilverster door die blikseminslag via de magische spiegel in de ruine, het voormalig kasteel van Cecilia en Ewout, in het heden terecht gekomen is.

En daar begin de tiende en voorlopig laatste aflevering van Hecksehoef. Aukje en Mara maken met hun paarden een buitenrit langs de ruine en zien daar tot hun grote verwondering Zilverster in levende lijve terug. Ze zijn echter niet de enige die het dier gespot hebben. Ook Van Grimmelen heeft Zilverster bij de ruine gezien en is zijn paardentrailer gaan halen. Als hij terugkeert ziet hij daar niet alleen Zilverster meer, maar ook Aukje en Mara. Van Grimmelen grijpt zijn kans, sluit Mara met haar paard en dat van Aukje op in zijn trailer en wil ze alleen vrijlaten als Aukje hem binnen het uur het magische medaillon van Cecilia bezorgt. Behalve Van Grimmelen laat ook Larissa haar ware gezicht zien in deze laatste aflevering van Hecksehoef. Wie uiteindelijk het magische medaillon in zijn bezit krijgt, of het voor of tegen de paarden van deze wereld gebruikt wordt en of ooit nog duidelijk wordt wat er lang geleden nu precies met Ewout is gebeurd, lees je op bladzijde 47 t/m 56 van de nieuwe Penny.

Meteen daarna op bladzijde 57 t/m 62 het begin van een tweeluik van Sarah de Shire, bedacht in samenwerking met de redactie. In dit verhaal van Maura, Marlin en Sarah op ponytrektocht. Ze krijgen al meteen te maken met de vervelende knul Stijn die Sarah drie keer niks vindt en griezelverhalen over de 'geest van de oude boer' vertelt om Maura en Marlin de stuipen op het lijf te jagen. Een verhaal met verder nog veel meer spannende dingen zoals een kampeereiland, een kapotte brug over een ondiepe beek en een nacht met heel veel regen.

(Illustraties: © Holco Publications)

 En meteen daarna vind je op bladzijde 63 nog een gag van EzelPedro met ook een beetje magie erin. Dennis geeft namelijk een goochelshow voor zijn vrienden en EzelPedro wil na afloop van de show de spullen van Dennis wel lenen omdat hij ook een goede truc kent, waarmee hij denkt indruk te kunnen maken op zijn geliefde Ezelin Rosa. Ondanks dat de show die EzelPedro die EzelPedro daarop geeft heel bijzonder is, wordt pas aan het eind duidelijk wat nu precies de truc is.

(Illustratie: Carlos Guirado, © Disney)

Tot zover alle nieuwe verhalen. Maar er is vorige week ook nog één digitale herpublicatie verschenen en wel in de twaalf extra pagina van digi-Donald Duck nr 20-2012. Een verhaal waarin Midas Wolf, die net aan tafel zit om bonen te eten, zijn broer Stef en neefje Pollo op bezoek krijgt. Stef en Pollo denken wel wat beters op tafel te kunnen zetten dan bonen, zeker omdat het dierenbos volgens hen nog volop met loslopend wild zit. Zoals daar zijn, de drie biggetjes, Broer Konijn en de kippen van Meneer Beer. Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Carlos Guirado en eerder gepubliceerd in Donald Duck 8-2002 en het Donald Duck Kookboek uit 2005.