Maar liefst twee Eppo’s in mijn brievenbus vandaag. En morgen natuurlijk ook in de winkel! Niet alleen Eppo nummer 23, met de uitslag van de Eppo-enquete, veel Bob Evers op pagina 2, een interview met Eric Hercules, de boekenkastvan Gerben Valkema, Haas op de cover en natuurlijk het daverende slot van ons Bob Evers stripavontuur “Een overval in de lucht. (Illustratie: Fred de Heij, karikatuur: Mars Gremmen)
Maar ook de Eppo Kerstspecial met o.a. een van onze kerstkaarten in een speciale kerstprijsvraag (ja, dit heet een hint) en een kort maar krachtige haast psychedelische kerstpagina met Bob, Jan en Arie in de hoofdrol. (Illustratie: Henk Kuypers)
Maar tegelijkertijd kondigt deze smak Bob Evers pagina’s, 5 in totaal, ook de laatste twee Bob Eversloze Eppo’s van dit jaar aan. En het nieuwe verhaal moet nog vanaf de eerste pagina getekend worden.
Hier op de blog zullen we het verhaal dus nog maar wat rekken. De laatste vijf pagina’s Bob Evers van dit jaar verdelen we over de periode tussen nu en kerst met nog wat ander nieuws, tekenlessen, kerstkaarten en kerstwensen en meer van dat alles er tussendoor, te beginnen met pagina 43.
De pagina waarop Jan, en Arie tot de conclusie komen dat Jeffries hen ondanks de snelle acties ze toch echt voor is geweest en de handschoenendoos in handen heeft. Gelukkig heeft Jeffries ook sporen nagelaten. En zo komt Anderson in elk geval weer op het spoor van Breitstein. Kaalmans wordt als eerste van de drie overgebleven schurken uitgeschakeld. Ofwel: one down, two to go!
PAGINA 43a:
1. Judy kijkt Anderson verbaasd aan. Jan en Arie staren moedeloos voor zich uit.
JUDY: hoe?... ja, dat heb ik. hij had met mijn vader gewed dat hij binnen honderd uur naar kaapstad en terug kon reizen. de handschoenendoos diende als bewijs. maar hoe weet jij dat?
ANDERSON: judy, geloof me. dat verhaal is van a tot z gelogen. heb je enig idee waar jeffries naar toe is gegaan?
2. Judy denkt na en herinnert zich iets. Het gezicht van Jan en Arie klaart op. Anderson roept Rufus.
JUDY: hij vroeg alleen of hij beneden even zijn hotel mocht opbellen. rufus weet misschien welk hotel. maar waarom al dat gedoe om die oude handschoenendoos? ik…
ANDERSON: rufus!
3. Rufus vertelt Anderson waar Jeffries heen gebeld heeft. Anderson stormt de trap af, gevolgd door Jan en Arie en verbaasd nagestaard door Judy.
RUFUS: het hotel van meneer jeffries? de ‘fitzmaurice’, meneer anderson. hij had zeer grote haast.
ANDERSON: dat hebben wij ook. kom mee, jongens!
4. Anderson, Jan, Arie, en Rodney staan bij de receptie van het Fitzmaurice-hotel. Een meisje achter de toonbank staat Anderson te woord.
TEKSTBLOK: even later…
MEISJE: meneer jeffries? die is een half uur geleden vertrokken. hij heeft geen adres achtergelaten.
JAN: had hij iemand bij zich? iemand met een duits accent?
5. Het meisje kijkt naar de sleutels achter de balie. Kamer 312 hangt er wel, 314 niet. Anderson rent naar de lift en geeft de liftboy een commando.
MEISJE: u bedoelt de gast van kamer 314? ik zie zijn sleutel niet. misschien is hij nog op zijn kamer.
ANDERSON: rap, jongens! naar de derde.
PAGINA 43b:
1. Anderson klopt met de loop van zijn automatisch pistool op de deur van kamer 314.
GELUID VAN HET PISTOOL: Klop! Klop!
2.Anderson beveelt Rodney de deur samen met hem open te maken. Ze zetten hun schouders tegen de deur.
ANDERSON: geen antwoord! kom, openmaken! eén…twee…
3. De deur zwaait naar binnen open en veegt Kaalmans (met pistool in de hand), die er vlak achter staat in de richting van het bed. Kamer 314 is een eenvoudig gemeubileerde kamer met een paar leunstoelen en een klein bureautje.
ANDERSON: drie!
GELUID VAN DE DEUR: KRA-BAF!
4. Kaalmans ligt half op bed en laat zijn pistool vallen onder bedreiging van de twee pistolen van Anderson en Rodney. Jan sluit de deur.
ANDERSON: handen omhoog!... sluit de deur, jan.
5. Rodney bindt Kaalmans vast met repen laken en stopt een grote rubber spons in zijn mond.
ANDERSON: bind hem vast. en stop iets in zijn mond ook. dan deponeren we hem in de kamer hiernaast, in afwachting van breitstein.
Maar tegelijkertijd kondigt deze smak Bob Evers pagina’s, 5 in totaal, ook de laatste twee Bob Eversloze Eppo’s van dit jaar aan. En het nieuwe verhaal moet nog vanaf de eerste pagina getekend worden.
Hier op de blog zullen we het verhaal dus nog maar wat rekken. De laatste vijf pagina’s Bob Evers van dit jaar verdelen we over de periode tussen nu en kerst met nog wat ander nieuws, tekenlessen, kerstkaarten en kerstwensen en meer van dat alles er tussendoor, te beginnen met pagina 43.
De pagina waarop Jan, en Arie tot de conclusie komen dat Jeffries hen ondanks de snelle acties ze toch echt voor is geweest en de handschoenendoos in handen heeft. Gelukkig heeft Jeffries ook sporen nagelaten. En zo komt Anderson in elk geval weer op het spoor van Breitstein. Kaalmans wordt als eerste van de drie overgebleven schurken uitgeschakeld. Ofwel: one down, two to go!
PAGINA 43a:1. Judy kijkt Anderson verbaasd aan. Jan en Arie staren moedeloos voor zich uit.
JUDY: hoe?... ja, dat heb ik. hij had met mijn vader gewed dat hij binnen honderd uur naar kaapstad en terug kon reizen. de handschoenendoos diende als bewijs. maar hoe weet jij dat?
ANDERSON: judy, geloof me. dat verhaal is van a tot z gelogen. heb je enig idee waar jeffries naar toe is gegaan?
2. Judy denkt na en herinnert zich iets. Het gezicht van Jan en Arie klaart op. Anderson roept Rufus.
JUDY: hij vroeg alleen of hij beneden even zijn hotel mocht opbellen. rufus weet misschien welk hotel. maar waarom al dat gedoe om die oude handschoenendoos? ik…
ANDERSON: rufus!
3. Rufus vertelt Anderson waar Jeffries heen gebeld heeft. Anderson stormt de trap af, gevolgd door Jan en Arie en verbaasd nagestaard door Judy.RUFUS: het hotel van meneer jeffries? de ‘fitzmaurice’, meneer anderson. hij had zeer grote haast.
ANDERSON: dat hebben wij ook. kom mee, jongens!
4. Anderson, Jan, Arie, en Rodney staan bij de receptie van het Fitzmaurice-hotel. Een meisje achter de toonbank staat Anderson te woord.
TEKSTBLOK: even later…
MEISJE: meneer jeffries? die is een half uur geleden vertrokken. hij heeft geen adres achtergelaten.
JAN: had hij iemand bij zich? iemand met een duits accent?
5. Het meisje kijkt naar de sleutels achter de balie. Kamer 312 hangt er wel, 314 niet. Anderson rent naar de lift en geeft de liftboy een commando.
MEISJE: u bedoelt de gast van kamer 314? ik zie zijn sleutel niet. misschien is hij nog op zijn kamer.
ANDERSON: rap, jongens! naar de derde.
PAGINA 43b:1. Anderson klopt met de loop van zijn automatisch pistool op de deur van kamer 314.
GELUID VAN HET PISTOOL: Klop! Klop!
2.Anderson beveelt Rodney de deur samen met hem open te maken. Ze zetten hun schouders tegen de deur.
ANDERSON: geen antwoord! kom, openmaken! eén…twee…
3. De deur zwaait naar binnen open en veegt Kaalmans (met pistool in de hand), die er vlak achter staat in de richting van het bed. Kamer 314 is een eenvoudig gemeubileerde kamer met een paar leunstoelen en een klein bureautje.
ANDERSON: drie!
GELUID VAN DE DEUR: KRA-BAF!
4. Kaalmans ligt half op bed en laat zijn pistool vallen onder bedreiging van de twee pistolen van Anderson en Rodney. Jan sluit de deur.ANDERSON: handen omhoog!... sluit de deur, jan.
5. Rodney bindt Kaalmans vast met repen laken en stopt een grote rubber spons in zijn mond.
ANDERSON: bind hem vast. en stop iets in zijn mond ook. dan deponeren we hem in de kamer hiernaast, in afwachting van breitstein.
3 opmerkingen:
De laatste pagina's van dit Bob Evers avontuur gaan wel erg snel en komen tot een (voor mij) onbevredigend eind. Het voelt allemaal erg gehaast. Dat zou overigens geen al te groot probleem zijn als het vervolg er onmiddellijk aan zou komen maar dat is helaas niet het geval. Ik zal dit over een half jaar ongetwijfeld moeten herzien maar dit is zoals het nu voelt.
Ik vind het moeilijk om over de kerstspecial iets te zeggen terwijl er heel veel positieve dingen over te melden zijn. Het is, net als het vervolgverhaal, schitterend getekend en het is leuk om alle personages in Londen te zien. Het is leuk dat het een kort vervolg is op het bestaande verhaal maar op de één of andere manier verlengende het alleen maar de pijn die ik over hield aan de afsluiting van het vervolg verhaal.
Gelukkig hebben we het 2de half jaar van 2010 nog en daar kijk ik naar uit. Want die zure man in de brieven rubriek met z’n opmerking dat niemand zit te wachten op Bob Evers deel ik zeker niet! Voor nu al vast prettige feestdagen en een gelukkig en gezond 2010.
Beste Hans, Frank en Otto,
Ik sluit mij aan bij Otto. Wat een zuurpruim met zijn brief in Eppo. Laat hij voor zich zlef spreken, want ook ik ben het in zijn geheel niet met hem eens. Bob Evers is één van de mooist getekende strip in Eppo. Ik wacht met spanning op het vervolg.
Maar ik vond de uitslag van de enquête sowieso nogal bevreemdend. Wat is zo'n Internet enquête eigenlijk waard? Iemand kan wel 100 keer medoen.
Ha Otto en Anoniem,
Heel hartelijk bedankt voor jullie steun en bijval. Vanzelfsprekend zijn wij het ook niet eens met die brief. Ik hoop dus maar dat er in Eppo zelf ook reacties op komen.
En Otto, die gehaastheid van de laatste pagina's hoort bij het verhaal. In feite racen Anderson en Jan en Arie van hot naar her in Kaapstad. Vandaar dat ik na de eerste lezing van het verhaal al wist, dat het laatste plaatje een opstijgend vliegtuig zou zijn. En ook dat het plaatje waarin Arie een opmerking maakt over het bezichtigen van Kaapstad, erin moest. In feite grapt Willy van der Heide in die scene ook over de haast waarmee hij zijn helden door Kaapstad laat racen. Maar ja, het was inderdaad mooier geweest als met de start van Bliksemstraal ook meteen het nieuwe verhaal van start was gegaan, zodat je als het ware van het ene naar het andere verhaal doorvloog. Aan de andere kant is De jacht op het koperen kanon tot nu toe mijn favoriete Bob Evers-scenario, dus ik geloof zeker dat als Hans eenmaal uitgerust en met nieuwe energie aan dit verhaal gaat tekenen, het een klassieker onder de Nederlandse strips zal worden.
Hartelijke groeten,
Frank
Een reactie posten