Maar liefst drie nieuwgepubliceerde verhalen deze week, al is er maar één daarvan echt nieuw te noemen. En twee ervan zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen Het verhaal van Karlijn, Catootje en de ouders op bladzijde 48 t/m 50 van de nieuwe Tina (nr 45-2006) schreef ik samen met collega-scenariste Saskia Janssen. De dierenliefde van Karlijn en Catootje was natuurlijk een van onze inspiratiebronnen, de andere het waargebeurde verhaal van een fokker die een hond in het bos dumpte omdat er letterlijk een vlekje aan was. Ook dat hebben we in het verhaal verwerkt. De puppy in het bos wordt dankzij Lotje gevonden, waarna Karlijn en Catootje via een Facebook-actie en een quiz een nieuw baasje voor het dier zoeken. Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaars Josep Nebot en Tony Fernandez.
De twee verhalen in de nieuwe Katrien Duck (nr 11-2016), werden allebei al eerder gepubliceerd. Op bladzijde 18 t/m 21 vind je een Duckiesverhaal, met in de belangrijkste bijrol Gijs Gans. Lizzy, Juultje en Babetje vinden het namelijk hoog tijd om Gijs eens aan het werk te zetten. En als Oma Duck er een dagje tussenuit is, maken ze van de gelegenheid gebruik om voor spook te spelen en Gijs zo harder te laten werken dan ooit te voren.
Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Maximino Tortajada Aquilar en eerder gepubliceerd in Katrien 6-2004 en in Katrien 6-2010
Het verhaal uit Katrien’s dagboek op bladzijde 31 t/m 34 is in grote lijnen min of meer echt gebeurd. De twaalf genummerde tafeltjes, de electronische kassa, het dertiende ongenummerde tafeltje en terrasbezoekers, die absoluut niet doen wat de bedoeling van de eigenaresse is, de wanhoop van de serveerster, die overigens ook maar heel kort serveerster was bij de betreffende restaurant, het komt allemaal uit de werkelijkheid. Kortom, ik hoefde hier niet heel veel aan te verzinnen. Eigenlijk vooral wie de gasten waren die niet in de pas wilden lopen. Dat Donald Duck er daar één van is, moge duidelijk zijn.
Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Carmen Pérez en eveneens eerder gepubliceerd in Katrien 6-2004 en Katrien 6-2010.
Prettig weekend allemaal!
Het verhaal uit Katrien’s dagboek op bladzijde 31 t/m 34 is in grote lijnen min of meer echt gebeurd. De twaalf genummerde tafeltjes, de electronische kassa, het dertiende ongenummerde tafeltje en terrasbezoekers, die absoluut niet doen wat de bedoeling van de eigenaresse is, de wanhoop van de serveerster, die overigens ook maar heel kort serveerster was bij de betreffende restaurant, het komt allemaal uit de werkelijkheid. Kortom, ik hoefde hier niet heel veel aan te verzinnen. Eigenlijk vooral wie de gasten waren die niet in de pas wilden lopen. Dat Donald Duck er daar één van is, moge duidelijk zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten