XIII, The Bourne Identity en Rhonda . . .

Eppomatig inmiddels een fijn stuk gevorderd, ontvouwt qua verhaal  Rhonda 2, Rebecca, zich zolangzamerhand volgens een tamelijk duidelijk thema, bloglezer.

En ? Zie je het thema? Actieheld met plotseling geheugenverlies gaat op de vlucht voor het confronterende verleden? Denk aan XIII !The Bourne Identity ! Het geheugenverlies-thema !!! Tal-lo-ze keren in lectuur, strip en door Hollywood behandeld. En niet voor niks, bloglezer. 
De zogenaamde "dissociatieve amnesie" is voor de schrijver een gedroomde dramatische goudmijn. Deze kunstmatige blanco-toestand van de held staat de auteur namelijk een oneindige mate van verhaal-vrijheid toe. Je kunt er werkelijk a l l e kanten mee op. Te aantrekkelijk om niet een keertje aan te vatten !
Maar geheugenverlies, wat is dat eigenlijk? Hoe krijg je het? Is het niet allemaal onzin? Bestaat het eigenlijk wel? Wat valt erover te vinden op het internet? Ik moet het binnenkort nog eens navragen bij een echte psycholoog, maar vooralsnog lees ik op Wikipedia en elders:

"Wie dissociatieve amnesie heeft, kan bepaalde herinneringen, vooral over zichzelf, niet terughalen. Dit gebeurt, volgens de psychoanalyse, als een soort verdedigingsmechanisme tegen gebeurtenissen die de psyche ernstig in verwarring kunnen brengen of schaden. Een episode kan enige minuten duren, maar in ernstige gevallen zelfs het hele leven.  

Er is een soort lacune in het geheugen ontstaan. Heeft dit gat in het geheugen alleen betrekking op de tijd vóór het voorval, dan spreekt men van retrograde amnesie; houdt het onvermogen tot inprenten ook hierna nog aan, dan is er sprake van anterograde of antegrade amnesie". 

Ik lees dat er  een groot aantal oorzaken ten grondslag aan de stoornis kan liggen :

-(jeugd)trauma's  
Ongelukken of rampen, overlijden van een dierbare. De stoornis kan optreden als een persoon een sterk schuldgevoel heeft. We denken hier bijvoorbeeld aan nare herinneringen bij het, na een boel ruzie, uit de circus-nok zien doodvallen van je vader. Ik noem maar wat.

-overmatig alcoholgebruik.
Hee ! Hebben we in het vorig deel van de Rhonda trilogie niet ergens iets  gelezen over overmatig alcoholgebruik gedurende een verblijf in de ongure Southside van Chicago ? Vast ook niet goed. Altijd matig zijn, mensen !

-een hersentrauma 
We denken hier bijvoorbeeld  aan een val. Uit dat hotel!!! Ergens tegen het eind van het eerste album. In de palmbomen terechtgekomen weliswaar, onze Rhonda, maar de val kwam misschien toch goed stevig aan. Kan een reden zijn. . .

-druggebruik 
Na gebruik van sommige drugs en geneesmiddelen. We denken hier aan dat LSD-achtige spul opgelost in een fles bourbon bijvoorbeeld. Voor alle gebruikers ietwat verwarrend, hebben we inmiddels gelezen, maar dus zeker voor gebruikers met een complexe voorgeschiedenis. Arme Rhonda.

-psychische en mentale stress.
Zonder slaap een half album opgejaagd door de mafia. Ook dat speelde natuurlijk nog ! Hmmm, lijkt me ook allemaal niet relaxed. Alles bij elkaar redenen genoeg voor een beginnetje van zo'n stoornis.

Ik lees verder: 
"In ernstige gevallen kan de amnesie gepaard gaan met een soort "vluchtgedrag". We hebben dan te maken met dissociatieve fugue (ook wel dissociatieve vlucht). In het DSM-IV is deze stoornis ingedeeld bij de dissociatieve stoornissen. De aandoening werd vroeger psychogene fugue genoemd.
Kenmerkend voor deze neuropsychologische aandoening is dat de persoon problemen met de identiteit ondervindt en probeert weg te lopen (geestelijk of fysiek) voor een dreiging. Een patiënt kan op de vlucht slaan, soms naar een heel andere regio, of een andere identiteit aannemen." 
Hmm. In uitzonderlijke gevallen kunnen allerlei ongure types dit vluchtproces wellicht proberen te misbruiken en een kant en klare nieuwe filmster-identiteit aanbieden!

En verder: "De meeste fugues duren enige uren of dagen en gaan vanzelf over. Een dissociatieve fugue wordt nagenoeg op dezelfde manier behandeld als dissociatieve amnesie, waarbij kan worden gebruikgemaakt van hypnose of angstverminderende medicatie . "

"Pogingen om de herinneringen van de fugueperiode terug te halen mislukken meestal. Een therapeut ( een aardige Hollywood psychiater bijvoorbeeld )  kan iemand helpen na te gaan volgens welke patronen hij reageert op verschillende situaties, conflicten en stemmingen die de fugue hebben veroorzaakt of eraan voorafgingen, om te voorkomen dat er opnieuw een fugue-episode plaatsvindt."

Het begint duidelijk te worden, bloglezer. Die Rhondastrip, dat is allemaal psychologie, verpakt in een avonturenverhaal ! Nou dat wordt nog wat, dat derde album  !