Die Tollsten Geschichten von Donald Duck... en meer hartje-winter verhalen!

Hoi allemaal! Vorige maand kon je op deze blog al het een en ander lezen over het artikel dat Wolfgang J. Buch over mijn werk als scenarist en de aandacht voor de Bob Evers strips in de het Duitse Disneymagazine Die Tollsten Geschichten von Donald Duck (Sonderheft) 259. Alleen dat artikel zelf, die scan van de I.n.d.u.c.k.s. database (http://coa.inducks.org/), daar waren nogal wat passages die je nou net niet kon lezen.
Welnu, beste bloglezers en –lezeressen, we hebben heel erg ons best gedaan om aan een papieren versie van Die Tollsten Geschichten te komen en het is gelukt!
Met speciale dank aan Philip Reininghaus van de Disney-afdeling van uitgeverij Egmont Ehapa Verlag, die er voor zorgde dat zowel Hans als ik een exemplaar van dit magazine in de bus kreeg. En wat blijkt nu? Juist in het tot nu toe onleesbare deel van het artikel is een hele passage over de Bob Evers strip te vinden. Met daarin niet alleen het aantal verschenen Bob Evers albums, maar ook de verschijningsdatum van ons nieuwste album ‘De strijd om het goudschip’. Heel erg bedankt, Wolfgang J. Fuchs, voor dit prachtige artikel.

Het verhaal waarnaar de pijl verwijst is het door Bas Heymans getekende Oom Dagobertverhaal ‘De rijkste zwerver van Duckstad’, ofwel ‘Tief gesunken’ zoals het verhaal bij onze oosterburen heet. Een verhaal waarin Dagobert op een ijskoude, winterse kerstavond als zwerver door Duckstad dwaalt. En voor de liefhebbers, dit verhaal is in de I.n.d.u.c.k.s –database te vinden onder codenummer H 95050.

(Illustratie: Bas Heymans, © Disney)

Geen namen of artikels in de nieuwe Nederlandse Disneybladen en –albums, maar heel veel sneeuw en ijs. We beginnen meteen met een Duckies-verhaal op bladzijde 25 t/m 27 van de nieuwe Donald Duck (nr 3-2009), waarvan het eerste plaatje deze week wel erg autobiografisch was, zeker als je de tekst in de derde tekstballoon zou vervangen door: ‘… als ik twee dringende deadlines heb!’
Wie denkt dat het tweede plaatje ook autobiografisch is, moet ik helaas teleurstellen. Hoe graag ik het ook had gewild, als neefje kun je zoiets nog maken, als scenarist jammer genoeg niet zolang er mensen op je werk zitten te wachten. Maar wees gerust, beste bloglezer, vandaag heb ik een soort mini-Elfstedentocht bij elkaar geschaatst om de schade van de afgelopen week in te halen.
Maar het blijft hoe dan ook een vreemd fenomeen: een verhaal dat je een jaar eerder nog gewoon uit je duimt zuigt en dan bij de publicatie ineens heel herkenbaar voor jezelf wordt.
En zou de Nederlandse Donald Duck redactie, toen ze dit verhaal een paar maanden geleden indeelden voor publicatie, ooit vermoed hebben dat het weer nu buiten exact hetzelfde is als in dit verhaal? Vast ook niet!

Behalve dit nieuwe Duckies-verhaal ook nog twee herpublicaties deze week en wel in het gloednieuwe Disney Junior Winterboek.

(Illustratie: Valentin Doménech, © Disney)

Op bladzijde 22 t/m 24 vind je verhaal van Ariel, de Kleine Zeemeermin, waarin Ariel voor het eerst in haar leven sneeuw ziet en Prins Erik een prima manier ontdekt om van allerlei ongewenste huwelijkskandidates af te komen. Zolang er sneeuw ligt, natuurlijk… Het verhaal is getekend door de Spaanse tekenaar Valentin Doménech en verscheen eerder in Donald Duck 51-1995 en het Donald Duck Winterboek 2001.

Nog meer sneeuw en ijs op pagina 91 t/m 95 en ditmaal in een Donald Duck-verhaal getekend door Mau Heymans. Een verhaal met bovendien een klassiek Carl Barks-thema: er ligt ijs, de neefjes willen gaan schaatsen, maar Donald heeft een ander klusje voor ze in petto. Een verhaal dat al eerder werd gepubliceerd in Donald Duck 51-2002 en dat ik samen schreef met collega-schrijver en tekenaar Paul Hoogma en waarvan ik, in tegenstelling tot het Kleine Zeemeermin-verhaal hierboven, het scenario nog wel uit de archieven kon opvissen.
Maar voor één keertje eens niet de schetsen die ik voor het verhaal maakte als illustratie, maar juist die van Paul. Dit speciaal voor Duckkenners onder onze lezers en voor de gevorderden onder de BE-stagairs van Hans.
Wat wil namelijk het geval? Bij het schrijven van een Donald Duck-scenario gaan zowel mijn Nederlandse collega’s als ik zelf, altijd uit van het karakter van Donald, zoals dat door Carl Barks is gecreëerd. En dat betekent dat je, uitgaande van dat karakter, af en toe ook eenzelfde soort grap in het verhaal verwerkt. In dit geval ging het om een scene waarin Donald zijn neefjes met een lasso van het ijs af haalt. Een situatie die voorkomt in het Barksverhaal ‘Rip van Donald’ (codenummer: W WDC 112-02)

(Strook 3 en 4 van 'Rip Van Donald, geschreven en getekend door Carl Barks, © Disney)

Toen Paul dit verhaal er als documentatie bij pakte, besloot hij niet alleen het bewuste plaatje na te tekenen maar de hele scene op dezelfde manier uit te werken als Carl Barks dat in 1950 deed. Met dit als resultaat:

(scenariostrook 2 en 3 van Kwik, Kwek en Kwak - Schaatsverhaal, getekend door Paul Hoogma)

Tot zover niets aan de hand. Voor scenaristen is het immers geen enkel probleem om plaatjes van andere tekenaars na te tekenen. Zeker niet als dat plaatjes van Carl Barks zijn, want als autodidact leer je daar zelf bewust of onbewust ook nog een heleboel van. En uiteindelijk kiezen de meeste tekenaars dan toch vaak voor een andere aanpak, een ander perspectief, een andere compositie, een andere paginalay-out of wat dan ook, dan de scenarist. Maar juist bij dat laatste ging het mis!

Toen tekenaar Mau Heymans het inmiddels goedgekeurde verhaal, van de Donald Duckredactie toegestuurd kreeg, was hij zo onder de indruk van ‘Pauls’ compositie, perspectief en lay-out dat hij besloot daar nu eens niets aan te veranderen.
Pas toen deze hele scene in inkt stond, ontdekte Mau, die toch wel tot de Nederlandse Carl Barks-kenners gerekend mag worden, zeker als het de jaren 40 en 50 betreft, dat Paul de plaatjes van Carl Barks had nagetekend. Te laat om er nog iets aan te veranderen en met dit als uiteindelijk resultaat:

(Strook 2 en 3 van Kwik, Kwek en Kwak - Schaatsverhaal, getekend door Mau Heymans, © Disney)

Weer zo’n wonderlijk fenomeen: een scene die bijna één op één van tekenaar tot tekenaar wordt doorgegeven. (Wie heel goed kijkt, ziet vast ook wel wat verschillen!) Maar zeg nou eerlijk, een betere manier om deze scene in beeld te brengen is er toch ook niet? Of zou Hans nog een manier weten?

Tot zover het overzicht van alle Nederlandse publicaties van deze week en de Duitse van een maand geleden. Volgende week meer over scenaristen die Barks-plaatjes natekenen met betrekking tot het verhaal dat achterop de Donald Duck van deze week wordt aangekondigd voor volgende week. En zo te zien getekend door de Nederlandse Ducktekenaar waarmee we ook deze post begonnen: Bas Heymans. Voor de Duckliefhebbers onder jullie: het gaat om het verhaal met codenummer H 94175.

(Illustratie: Bas Heymans, © Disney, bron: www.donaldduck.nl)

Prettig weekend allemaal en tot volgende week!