Vandaag, voor een keertje, hebben we Joop Schreurs als GAST schrijver op de BE-stripblog. Joop legt het zelf uit:
Onderstaand interview heb ik in het derde kwartaal van 2010 afgenomen met de makers van de strip Puppy from Hell, Caroline van der Lee en Hans van Oudenaarden. Het was de bedoeling dat dit in het stripinformatieblad Brabant Strip Magazine 182 of 183 gepubliceerd zou worden. Helaas is het er niet meer van gekomen. Het blad gaat per 2011 een nieuwe koers varen, krijgt een nieuwe leiding, en voor een groot deel ook een nieuwe redactie. Omdat we jullie dit leuke interview niet willen onthouden zal het nu op deze blog worden geplaatst. Veel leesplezier!
“Niet bot en hap-snap, maar subtiel, leuk, klein en warm. Allemaal dingen die je in de hedendaagse Nederlandse strip eigenlijk niet zo vaak ziet. Onder andere dát is Puppy from Hell”, zegt tekenaar Hans van Oudenaarden over zijn nieuwe strip die hij samen met Caroline van der Lee maakt. Hans kennen we ook als de tekenaar van de Bob Evers strip. De Puppy strip is te volgen op een eigen blog http://puppyfromhell.blogspot.com/. Ik sprak met de makers van deze nieuwe strip, over het hoe en waarom, en de toekomst.
Hoe is de Puppy from Hell strip onstaan?
Hans: Ik ben de afgelopen jaren flink met Bob Evers in de weer geweest, had inmiddels mijn zesde verhaal afgemaakt, en het leek mij een goed moment om eens een "pauzetje" in te lassen en iets nieuws aan te pakken. Ik dacht ook misschien wat reclame te gaan doen, en zou wel zien wat er langs zou komen. Gewoon een creative pauze en even een paar maanden iets anders dan Bob.
Caroline: Nou, we waren al wel bezig met Puppy. In de zomermaanden had ik een kinderverhaaltje geschreven over een hond die zich met het hele huishouden ging bemoeien en daar heeft Hans nog een paar tekeningen bij gemaakt. Verder is dat verhaal nooit gekomen. We zijn toen verder gaan denken en kwamen op het idee om van het verhaal een stripje van te gaan maken. En dan beginnen als het hondje nog klein is, dat ie als puppy in huis komt.
Hans: Ik vind de Nederlandse gagstrips soms een beetje "fragmentarisch". 4 plaatjes, een leuk grapje en de volgende keer is het hele universum van die strip weer totaal anders. Je komt zo nooit echt IN zo’n stripje. Het leek mij zo leuk om eens in een gagstrip een klein wereldje te bouwen met karakters erin, die allemaal hun eigen plaats en verleden enzo hebben; zie het als een klein vervolgverhaaltje in dit kleine wereldje. Ik wilde het allemaal wat meer aan elkaar plakken. Wat meer verband. Misschien is dát ook wel het Bob Evers verleden, dat ik hier meeneem.
Caroline: Niet in dit stripje is recht-toe recht-aan. Wat wij proberen is wat meer over de band te spelen. En dat is wel lastig want wij Nederlanders zijn nogal van het directe. Als je naar Amerikaanse komedies kijkt daar gebeurt veel meer indirect in. Niet zeggen wat je bedoelt, en de grap in de strips zit ook niet altijd in het laatste plaatje. Wij proberen dat in deze strip nu ook te doen: niet zo plat en rechtstreeks maar veel meer subtieler. Ik weet niet of dat altijd lukt .
Hans: Het is een familiestrip geworden waarin we toch ook wel wat commentaar proberen te geven op de wereld. Ik wil echt proberen iets in vertellen over wat ik vind van de grote dingen in de wereld. Niet zo van: dit kleine mannetje gaat staan en begint een betoogje; maar onder de oppervlakte af en toe wat steekjes geven. Als ik dát er wat meer nog in kan krijgen, vind ik dat echt geweldig.
Het meisje in de strip bijvoorbeeld. Onze heldin Nina. Het leek me leuk om daar een heel eigentijds en modern meisje van te maken. We hebben dan het jaren 50 gezin met de kneuterigheid, spuitjeslucht, hond en de kat aan de ene kant, en dan dat ultra-moderne buurmeisje ernaast. Ouderwets, maar warm. tegenover een meisje dat eigenlijk in een hele koude wereld leeft, ouders altijd druk. Dan heb ik genoeg om die twee werelden tegen elkaar te zetten. Wel allemaal hopelijk wel met humor, hoor.
Caroline: Ik vind de strip van tegenwoordig vaak ook buiten de samenleving staan. Maar dat geldt voor veel vormen van kunst en creatieve uitingen. Er wordt zo weinig nog verteld wat er in de wereld gebeurt en dat proberen wij nu wel met deze strip, ook een beetje commentaar geven op de samenleving. Niet natuurlijk op zo’n manier dat je doorschiet op een manier dat niemand het meer begrijpt, dat schiet ook niet op. Dan krijg je ineens weer graphic novels. Daar zijn mooie voorbeelden van, maar er zijn ook graphic novels waarvan ik niet meer dan drie plaatjes kan lezen en daarna afhaak omdat het zo, in mijn optiek, slecht wordt verteld en knullig getekend is. Knullig is tegenwoordig kunst. Voor ons mag het gewoon lekker en toegankelijk zijn en dan toch over de wereld gaan. Als je het dan gewoon ziet als een leuke strip is dat prima, maar zie je dat daaronder ook nog commentaar wordt geleverd is dat des te beter. Jan Kruis had dat met Jan Jans en de Kinderen ook. Het waren leuke karakters, een gezin, becommentarieerde absoluut de samenleving en het waren personen waar je ook van kon houden.
Jullie verhaal is ook doorlopend.
Hans: Ja, heel voorzichtig. We zijn begonnen met een introductie van de characters: kat wordt in zijn gezellige, comfortabele leventje verschrikkelijk gestoord door een nieuwkomer. Dat is voor hem echt heel erg wennen. Langzaam bouwen we het imperium dan een beetje uit. En dan komt nog het verhaal waar we het net over hadden, met de jaren 50 en deze tijd, het contrast daartussen, en wat wij daarvan vinden. Social comment, my friend.
Caroline: Er zullen ook weer dingetjes terugkomen als we verder zijn met het verhaal. Dingen die meegemaakt zijn bijvoorbeeld. Er zijn plannen om alle verhaaltjes te bundelen in een echt boekje, en het einde zal dan ook zijn dat de kat zich verzoent heeft met het hondje.
Hans: Ik heb ook al wat veel ideeën hoe we daar naar toe gaan komen. We schrijven samen stukken voor de strip en dan wordt er eindeloos overlegd. Uiteindelijk is vaak niet meer echt duidelijk wie nou wat heeft geschreven ( lacht ).
Caroline: Ik heb in ieder geval niks getekend ( lachen ). Ik bemoei me weer wel met de inkleuring.
Er is dus veel veranderd in de tekst tijdens het proces. Zien we dat ook bij de tekeningen?
Hans: De strip is lopende het proces veranderd en zelfs soms ook hertekend. Zo zijn de kaders er na een tijdje uitgesloopt en ben ik wat ruwer gaan inkten. Het kleuren doe ik in fotoshop, wat ‘klodderiger’, met het emmertje. En met het kwastje maak ik dan de overloopjes. Dat geeft ook een beetje snelheid aan het stripje.
Caroline: wat je ook ziet is dat sommige plaatjes helemaal zijn ingekleurd, andere weer gedeeltelijk, of ze zijn zelfs helemaal wit gebleven. Onze inspiratie hierin was Maki uit de Spirou. Ik vind zo'n aanpak een heel modern aanzicht geven. Het is ook heel anders dan Bob Evers.
Is de strip autobiografisch?
Hans: De hond bestaat en de kat heeft bestaan. Onze hond heet ook Nell en de kat heette Robin, we kennen een meisje dat Nina heet. Dus als je een beetje doorredeneert, kan bij ons uitkomen. Maar tegelijkertijd geloof ik dat álles wat je schrijft ergens wel autobiografisch is. Het gaat altijd over jezelf, direct of indirect.
Bob Evers ook?
Caroline: In de tekeningen zie ik Hans wel terug. De tekenstijl is ook autobiografisch. Ik geloof dat alles wat je doet en zegt ook iets zegt over jezelf.
Hans: Ik geloof heel erg dat je als tekenaar, eerder dan dat je tekent wat je kán, tekent wie je bént. De stijl en sfeer die je tekent kan je ziet zomaar even aan en uit zetten. Dat zit in je ziel. Je krijgt dat er niet uit.
Caroline: Maar deze strip is zeker geen dagboekstrip. We hebben de strip gemaakt omdat we dit wilde maken.
De avonturenstrip heeft het momenteel erg moeilijk. Kranten publiceren geen vervolgstrips meer. Dus ook geen Bob meer in de krant. Zijn jullie met deze strip niet ook Bob onderuit aan het halen?
Hans: Ehhhh, hopelijk niet. Maar Bob Evers heb ik ook nog. Een avonturenstrip is heel erg bewerkelijk. Je legt je vast met het aantal pagina’s, de indeling, een bewerkelijke stijl. Eindeloos zoeken en puzzelen en perspectieven. Het heeft een zekere mate van dwang en onvrijheid. Een humorstrip zoals Puppy geeft je opeens meer vrijheid, lucht, je kan telkens snel naar een nieuwe verhaallijn. Het zijn korte sprintjes.
Caroline: Echt veel werk maken we niet van het aan de man brengen. Als het te pas komt benaderen we wel eens kranten en tijdschriften om te kijken of we de strip kunnen publiceren. Of misschien komt ie wel op een dierensite? Maar daarnaast zijn we allebei druk met andere dingen. Het heeft geen haast. Ooit komt er echt wel een publicatie!
www.joopschreurs.nl
www.joopschreurs.nl
1 opmerking:
binnenkort een vernieuwde
www.joopschreurs.nl
Bedankt voor plaatsing van dit interview! Groetjes, -J-.
Een reactie posten