Arnhem. Hanco en ik. Een paar maanden geleden. Weer over Rhonda.
Voeten op tafel dit keer, met warme koffie in de Funnyfarm-studiomokken en filosoferend over hoe we het eigenlijk voor ons zagen, onze nieuwe, oude strip. Tussen ons in die twintig antieke pagina's in inkt en pakweg vierentwintig vergeelde pagina's scenario.
Niks serie, dus. Die strip "Help me, Rhonda", dat moest dit keer één compleet verhaal gaan worden. Eén afgeronde beeldroman. En weetjewat, misschien moest de hele strip meteen maar op c o m i c b o o k formaat worden gemaakt. Een comicbookpagina is kleiner en smaller dan de klassieke europese strippagina. Drie tot acht plaatjes per pagina. Max. Kon het ding dan nog wel in negentig pagina's? Of moest het uiteindelijk misschien in twee delen van zestig? En kon ie, in dát formaat, dan meteen weer nergens in worden voorgepubliceerd? Hm. Iets om over na te denken.
En hoewel de globale verhaallijn intact, Rhonda 2.0 zou in ieder geval ook een flink wat substantiëler verhaal moeten gaan worden vergeleken met de oude versie. Meer uitgewerkte karakters, veel meer psychologie, veel meer lagen. Een klassieke avonturenverhaalserie . . . DAT had ik immers toch al ergens liggen?
En de samenwerking dan? Zestien jaar verder is, hoe dan ook, zestien jaar meer ervaring. Het werd meteen duidelijk dat dit malle Rhonda-avontuur voor mij alleen de moeite waard kon gaan zijn, als ik me in dit project ook op een of andere manier zou kunnen gaan ontwikkelen. Als papieren acteur, regisseur. Het erg naar me toe kon gaan trekken.
Bewerker? M e d e s c h r i j v e r?
1 opmerking:
Erg leuk geschreven!
En ook enorm mooi getekend!!
Ik ben benieuwd waar dit stripschip gaat stranden.
Hoe dan ook kan gesteld worden dat Dudok door de tot stand koming van dit verhaal geen weet zal hebben van de voortdurende recessie.
Een reactie posten