HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 6.

Verhaal, verhaal, verhaal.

Een keer een interview met J.K. Rowling gezien. Die aardige Engelse mevrouw achter de Harry Potter boeken. Rowling betoogde dat het fundamenteel noodzakelijk was, dat een schrijver ten allen tijde over veeeeel meer kennis beschikte van verhaal en characters, dan z’n lezer. Veel meer kennis ook altijd, dan de schrijver kwijt kon in het uiteindelijke verhaal. Van elk van de Potter-personages wist Rowling moeiteloos allerlei maffe, niet in de boeken gebruikte, persoonlijke details, sleutel-anekdotes en drijfveren op te lepelen. Allemaal viavia belangrijk voor het verhaal. Nergens expliciet uitgewerkt. Een mooi pleidooi voor het fenomeen van “de alwetende schrijver”. Leerzame televisie.

Koffie met gebak

Zeer interessante discussie hieronder. Vooral de reactie van Henkus is mij uit het hart gegrepen. Wat communiceer je eigenlijk naar je lezers toe? Voor een verteller is die vraag wellicht nog belangrijker dan voor de tekenaar. Laat ik daarom maar eens een blik werpen op het Donald Duckverhaal ‘De week van de sponscake’ dat deze week op bladzijde 5 t/m 14 van de nieuwe Donald Duck (nr 5-2011) wordt gepubliceerd.
Net zo Rhonda zowel het verhaal van Hans als van Hanco is, is dit Donald Duck verhaal niet alleen mijn verhaal maar ook dat van collega-scenarist Rob Klein. Misschien zelfs iets meer Robs verhaal dan het mijne, want het was Rob die met dit idee op de proppen kwam en ongetwijfeld de inspiratie daarvoor had opgedaan in een koffie- en patisserierestaurant.
Maar dat neemt niet weg dat ik met veel genoegen aan dit verhaal heb meegeschreven.
Welnu, wat geven we onze lezers nu mee? Allereerst natuurlijk koffie met gebak. (Wie is er niet dol op?) Een goed verteld verhaal (Althans, dat hopen we toch), of een soort van eerbetoon aan Carl Barks, door wiens Duckverhalen Rob en ik zonder twijfel geïnspireerd zijn.
Een van die Barksiaanse elementen is in elk geval de blik op de maatschappij. Zo kan Barones van Flubberwangh met haar vriendinnen model staat voor de grachtengordelelite, die, naar men zegt, zou bepalen wie er wel en wie er geen succes met hun werk zouden hebben. Zoals de barones dus lijkt te bepalen of Donalds restaurants wel of niet uitgroeit tot een toprestaurant. En wat zegt het dat Donald zich zo uitslooft om in een goed blaadje te komen bij de elite, dat hij uiteindelijk zijn eigen restaurant opblaast met behulp van sponscake en koffie? Of dat we barones en haar gevolg aan het eind de sponscake van de straat laten eten? Of de moraal van dit verhaal: dat Donald pas succes bij haar heeft, als hij er een puinhoop van maakt? Is dat onze nogal cynische kijk op de maatschappij? Onze afrekening met de zogenaamd kunstkennende elite? Of is het gewoon een spiegel die je jezelf voorhoudt, waarin je jezelf herkent, en tegelijkertijd ziet dat er iemand is, in dit geval Donald, bij wie het altijd nog een graadje erger kan. Is het uiteindelijk misschien gewoon jezelf belachelijk maken?
Of wellicht moet ik met de net-niet-griep waar ik tegenaan hik, ondanks alle dringende deadlines gewoon terug in bed kruipen en over dit alles nog eens nadenken als mijn hoofd weer helder is?

O ja, gek genoeg is dit verhaal niet getekend door één, maar door twee tekenaars: Jordi Alfonso en Tony Fernández

HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 5.

Zijn Nederlandse striptekenaars dom? Dommer dan de gemiddelde Nederlander, bedoel ik. Zijn tekenaars, als het erop aankomt, toch eigenlijk gewoon simpele "plaatjespoepers". "Tekenarbeiders" Een soort grafische eh . . . betaalde voetballers. (Maar dan veel slechter betaald.)

In het werk wellicht gezegend met een soort fysieke handigheid, maar verder intellectueel aan de ab-so-lu-te onderkant van het vaderlandse IQ-spectrum. Sjonnie, Anita, een vers kratje op zaterdag en verder helemaal van "het gedachtegoed". Geen krant, geen boek, geen benul. Zet twee tekenaars bij elkaar en je gaat het vaak wel denken, hoor. Meestal gaan ze metéén om bier roepen. Of zet twee strip-uitgevers bij elkaar. De impliciete minachting voor het intellectuele nivo van hun eigen strip-auteurs is er soms van af te scheppen.

En als het allemaal zo is, is dat eigenlijk zo erg dan?

Vragen, vragen. Soms schrik ik wel es van van m'n eigen gebrek aan "maatschappelijke betrokkenheid", blogvriend. Er gebeurt van allerlei naars met onze wereld, en ik zit hier maar leuke poppetjes te kwasten. Simpel. Toegankelijk. Vrijblijvend. Ondiep en met veel suiker. Heerlijk in m'n coconnetje. Ik heb van die dagen dat ik hierover loop te tobben, hoor. Dat ik opeens een raar soort verantwoordelijkheid voel. Zelfs op mijn eigen, bescheiden plaatsje in deze strip-"entertainment-industrie". Moet je eigenlijk niet veel meer met dit mooie vak, Hans? Nieuwe wegen zoeken? Dieptes aanboren. Meer "cultuur maken"?

Wat hiermee? In de aanloop naar onze Rhonda? Moet die Rhonda strip dan een "moeilijke" strip worden? Moet het ergens over gáán, ofzo? En waarover dan?

BS Magazine 183

Tegelijk met de nieuwjaarskaart van Kasteel Groeneveld viel ook de nieuwe BS Magazine (nr 183) in de bus. Een dubbeldik nummer, met o.a. een interview met Jan Kruis, een artikel over het blad Sprint uit de jaren 50 en een interview met Robert van der Kroft.
Ook Hans en ik zijn weer een aantal malen van de partij in de nieuwe BS Magazine.

(Foto: bron www.eppostripblad.nl)

Zo worden we samen met een aantal Eppo-collega op bladzijde 29 in de rubriek Koffieklets vermeld in het artikel over de Por Dios trien die onder het kopje ‘Striptrein’ over de Por Dios-trein die op 2 november door het land reed. Dit alles ter gelegenheid van het eerste nummer maandblad Por Dios dat op diezelfde dag werd gepresenteerd.

Op bladzijde 33 en 34 vind je onder het kopje ‘Paardentrauma’ een artikel over de film Penny Shadow en het aankomende album over de ramp met de reddingspaarden van Ameland in 1979.

(Illustratie: © Holco Publications)

Wat de film nu precies met de strip te maken heeft en andersom, lees je ook in dit artikeltje. Het album staat voorlopig gepland voor juni van dit jaar. Zodra er meer nieuws of verdere ontwikkelingen rond dit album zijn, lees je dat natuurlijk als eerste op deze blog. En wellicht ook in één van de komende nummers van BS Magazine.

Op bladzijde 34 ook nog een artikeltje dat ik, op verzoek van Joop Schreurs, zelf mocht schrijven voor deze nieuwe BS Magazine, en wel over het verschijnen van het 135ste allerlaatste(?) deel uit de serie De beste verhalen van Donald Duck, de albumserie die alle Duckverhalen en meer van Carl Barks bundelt. Een album dat dan ook de titel Donald Duck als allerlaatste? meekreeg.

(Illustratie: Daan Jippes, © Disney)

Met de laatste Jonge Woudloperverhalen, geschreven en geschetst door Carl Barks en in inkt gezet door Daan Jippes, Pluto redt het schip (in kleur) en de eerste Nederlandstalige publicatie van ‘Go slowly, Sands of Time’. Kortom, een album dat niet mag ontbreken in je boekenkast. En datzelfde geldt uiteraard voor de andere 134 albums uit deze reeks.

De nieuwe, dubbeldikke BS Magazine 183 is niet alleen het laatste nummer van de jaargang 2010 maar ook de laatste BS Magazine onder hoofdredactie van Patrick Vranken, die pakweg 20 jaar lang de drijvende kracht was achter dit beste stripinformatieblad van de lage landen. BS Magazine 183 opent dan ook met een voorwoord over dit afscheid en een uitgebreide toelichting over het hoe en wat van dit afscheid van Patrick zelf daarover op de volgende pagina.

(Illustratie: Morris)

Ook Joop Schreurs (http://www.joopschreurs.nl/), in dit nieuwste verantwoordelijk voor het interview met Jan Kruis en de rubrieken Koffieklets en Dvd/film, neemt afscheid van BS Magazine. Joops afscheids- en dankwoord lees je op bladzijde 35 aan het eind van de rubriek Koffieklets.
En uiteraard kunnen wij hier niet achter blijven. Immers, BS Magazine en in het bijzonder Joop hebben de afgelopen jaren veel aandacht besteedt aan de Bob Evers strip en aan ander werk van Hans en mij. En wat te denken van aandacht voor Kasteel Groeneveld?
Kortom, Patrick en Joop, heel hartelijk bedankt voor alles in de afgelopen jaren. Voor de interviews, de artikelen, de publiciteit, de fantastische BS Magazines en meer die we afgelopen jaren in de bus krijgen en voor de bijdrages die ik af en toe eens zelf mocht schrijven voor BS Magazine. Bedankt!

En hoe het verder gaat met BS Magazine in 2011 dat lees je binnenkort waarschijnlijk op de ze blog, maar in elk geval op http://www.brabantstrip.be/ , waar je ook nog terecht kunt als je alsnog alle nummers van 2010 in de bus wilt krijgen.

De Groeneveld-nieuwjaarskaart

Zojuist binnengevallen, de nieuwjaarskaart van Kasteel Groeneveld! Met daarop een complete stripfabel.
Op verzoek van Caroline schreef ik het scenario voor de verstripping van een viertal fabels. Alle vier deze fabels zullen in 2011 gepubliceerd worden in het blad GRNVLD.
Maar de eerste fabel in die serie, Sint Franciscus en de bloeddorstige wolf van Gubbio, is ook als nieuwjaarskaart gebruikt.

(Illustratie: Michiel de Jong, © Comic House)

Met behalve de complete strip ook de nieuwjaarswensen van de directie en medewerkers van Kasteel Groeneveld en informatie over de renovatie van het kasteel, die in maart van start gaat. Het weergaloze tekenwerk van deze stripfabel is van niemand minder dan Michiel de Jong.
En meer info over Kasteel Groeneveld en het aangepaste programma voor 2011 vind je vanzelfsprekend weer op http://www.kasteelgroeneveld.nl/

HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 4.

Arnhem. Hanco en ik. Een paar maanden geleden. Weer over Rhonda.

Voeten op tafel dit keer, met warme koffie in de Funnyfarm-studiomokken en filosoferend over hoe we het eigenlijk voor ons zagen, onze nieuwe, oude strip. Tussen ons in die twintig antieke pagina's in inkt en pakweg vierentwintig vergeelde pagina's scenario.

 

Niks serie, dus. Die strip "Help me, Rhonda", dat moest dit keer één compleet verhaal gaan worden. Eén afgeronde beeldroman. En weetjewat, misschien moest de hele strip meteen maar op c o m i c b o o k  formaat worden gemaakt. Een comicbookpagina is kleiner en smaller dan de klassieke europese strippagina. Drie tot acht plaatjes per pagina. Max. Kon het ding dan nog wel in negentig pagina's? Of moest het uiteindelijk misschien in twee delen van zestig? En kon ie, in dát formaat, dan meteen weer nergens in worden voorgepubliceerd? Hm. Iets om over na te denken.

En hoewel de globale verhaallijn intact, Rhonda 2.0  zou in ieder geval ook een flink wat substantiëler verhaal moeten gaan worden vergeleken met de oude versie. Meer uitgewerkte karakters, veel meer psychologie, veel meer lagen. Een klassieke avonturenverhaalserie . . . DAT had ik immers toch al ergens liggen?

 

En de samenwerking dan? Zestien jaar verder is, hoe dan ook, zestien jaar meer ervaring. Het werd meteen duidelijk dat dit malle Rhonda-avontuur voor mij alleen de moeite waard kon gaan zijn, als ik me in dit project ook op een of andere manier zou kunnen gaan ontwikkelen. Als papieren acteur, regisseur. Het erg naar me toe kon gaan trekken. 

Bewerker? M e d e s c h r i j v e r?

Er is er één jarig... en dat is Caroline!!!

Hiep, hiep, hoera! Het is feest op de Bob Evers Strip blog. Vandaag, beste bloglezers, vieren we de verjaardag van de drijvende kracht achter intussen zes Bob Evers stripverhalen, de scenariste van Puppy from Hell, de hoofdredactrice van dat prachtige blad GRNVLD, dat steeds meer een thuishaven is voor de Nederlandse stripmakers en de steun en toeverlaat van onze Bob Evers tekenaar. Kortom, Caroline is jarig!
Caroline, van harte gefeliciteerd, maak er een mooie dag van, en nog vele, vele jaren!

Kleren, veren en de vrije natuur

Iemand ooit gehoord van de zwartbonte schreeuwerik? Nee? Dat kan kloppen. Deze zeer zeldzame vogel komt eigenlijk alleen voor in het Oom Dagobertverhaal dat deze week wordt gepubliceerd op bladzijde 39 t/m 42 van de nieuwe Donald Duck (nr 3-2011). Een verhaal gebaseerd op de een van de wat minder bekende thema’s van Carl Barks, namelijk dat Dagobert tijdens het vervoer van zijn winsten nog wel eens iets kwijtraakt. In dit geval draait het om een grote zak met eurobiljetten die boven het Krakketakkenbos uit een vliegtuig is gevallen. En laat daar nou net die zwartbonte schreeuwerik nestelen, die de vervelende gewoonte heeft om een nest van alle mogelijk voorradige zachte materialen te bouwen.
Een verhaal in de vrije natuur dus, deze week, getekend door niemand minder dan de Nederlandse tekenaar Bas Heymans.

En over de vrije natuur gesproken, na Stripnieuws en Brabant Strip besteedt ook Eppo (nr 2-2011) deze week aandacht aan GRNVLD. Op bladzijde 25 onder het kopje ‘Stripsnippers’ in de rubriek ‘Varia’ vind je een heel klein artikeltje over de hoeveelheid strips, illustraties en cartoons in GRNVLD, het blad voor de donateurs van Kasteel Groeneveld. Met in elk nummer een gloednieuwe tekening van Hans en verder werk van o.a. Hanco Kolk, Wilma van den Bosch, Michiel de Jong, Gerard Leever, Gerben Valkema, Pieter Hoogenbirk en vele anderen. En dat alles uiteraard onder de bezielende leiding van onze eigen Caroline. Meer info over GRNVLD en Kasteel Groeneveld vind je uiteraard weer op http://www.kasteelgroeneveld.nl/

Van de vrije natuur gaan we terug naar Volendam… en Amsterdam. Sinds eind september publiceert het meidenblad Tina wekelijkse een strip rond de beroemde Volendamse zangers Nick en Simon. Tot nu toe werden de scenario’s voornamelijk geschreven door Ruud Straatman, Thom Roep, Jos Beekman en Bas Schuddeboom. Maar zoals je een tijdje geleden al in BS Magazine kon lezen, heb ik inmiddels ook een aantal scenario’s voor deze strip geschreven. Het eerste verhaal in die serie wordt deze week gepubliceerd in de nieuwe Tina (nr 3-2010). Niet het eerste dat ik schreef overigens, maar het tweede, gebaseerd op een idee van de Tina-redactie. Een verhaal waarin Nick en Simon dringend nieuwe kleding voor hun optredens nodig hebben en de een dat vervolgens als een echte ster in de P.C Hooftstraat gaat kopen en de ander, als echte Volendammer, bij zijn vaste kledingzaak in Volendam. Waar ze dan mee thuiskomen, lees je op bladzijde 48 t/m 50 van de nieuwe Tina. Het verhaal werd getekend door de Spaanse Comicup Studios.

HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 3.

Grand café Dudok aan de Koningsstraat in Arhem. Een paar maanden geleden. Aan tafel twee heren. Op de tafel twee latte machiato, twee verse jus d'oranges. In de bestelling twee uitsmijters. Zwevend boven de tafel . . . onze mooie Rhonda. Kolk en Vano aan het werk.
Vreemd hoe gemakkelijk, zelfs na vijftien jaar, sommige draadjes weer opgepikt kunnen worden. Eigenlijk was er niet eens een moment van overbrugging, inleiding, ofzo. Meteen grapjes, ideetjes, brainstorm. Meteen aan de slag. Grappig ook hoe andere dingen opeens volstrekt veranderd blijken te zijn.

"Eppo-strip" Rhonda was destijds gedacht als een klassieke Franko-belgische avonturenstrip-serie. Mooi meisje, begin jaren zestig, intriges, humor, sympathieke characters, goede afloop. Afgerond avontuur per tranche van 46 pagina's. Hoewel tekentechnisch uitdagend, verder helemaal in het verzamelaars-verwachtingspulletje. Zeg maar Franka, of zelfs Bob Evers, maar dan toch weer iets anders.
Nog voor de uitsmijters op tafel kwamen, werd duidelijk dat onze "nieuwe Rhonda" die weg niet meer zou gaan. De strip "Help me, Rhonda" zou géén serie gaan worden.

Het grote BSM "Puppy from Hell" interview

Vandaag, voor een keertje, hebben we Joop Schreurs als GAST schrijver op de BE-stripblog. Joop legt het zelf uit:

Onderstaand interview heb ik in het derde kwartaal van 2010 afgenomen met de makers van de strip Puppy from Hell, Caroline van der Lee en Hans van Oudenaarden. Het was de bedoeling dat dit in het stripinformatieblad Brabant Strip Magazine 182 of 183 gepubliceerd zou worden. Helaas is het er niet meer van gekomen. Het blad gaat per 2011 een nieuwe koers varen, krijgt een nieuwe leiding, en voor een groot deel ook een nieuwe redactie. Omdat we jullie dit leuke interview niet willen onthouden zal het nu op deze blog worden geplaatst. Veel leesplezier!

“Niet bot en hap-snap, maar subtiel, leuk, klein en warm. Allemaal dingen die je in de hedendaagse Nederlandse strip eigenlijk niet zo vaak ziet. Onder andere dát is Puppy from Hell”, zegt tekenaar Hans van Oudenaarden over zijn nieuwe strip die hij samen met Caroline van der Lee maakt. Hans kennen we ook als de tekenaar van de Bob Evers strip. De Puppy strip is te volgen op een eigen blog http://puppyfromhell.blogspot.com/. Ik sprak met de makers van deze nieuwe strip, over het hoe en waarom, en de toekomst.

Door: Joop Schreurs.

Hoe is de Puppy from Hell strip onstaan?

Hans: Ik ben de afgelopen jaren flink met Bob Evers in de weer geweest, had inmiddels mijn zesde verhaal afgemaakt, en het leek mij een goed moment om eens een "pauzetje" in te lassen en iets nieuws aan te pakken. Ik dacht ook misschien wat reclame te gaan doen, en zou wel zien wat er langs zou komen. Gewoon een creative pauze en even een paar maanden iets anders dan Bob.

Caroline: Nou, we waren al wel bezig met Puppy. In de zomermaanden had ik een kinderverhaaltje geschreven over een hond die zich met het hele huishouden ging bemoeien en daar heeft Hans nog een paar tekeningen bij gemaakt. Verder is dat verhaal nooit gekomen. We zijn toen verder gaan denken en kwamen op het idee om van het verhaal een stripje van te gaan maken. En dan beginnen als het hondje nog klein is, dat ie als puppy in huis komt.

Het is wel een hele andere strip als je het vergelijkt met Bob Evers, van een 44 pagina’s avonturenstrip naar korte strookjes van 3 tot 4 plaatjes.

Hans: Ik vind de Nederlandse gagstrips soms een beetje "fragmentarisch". 4 plaatjes, een leuk grapje en de volgende keer is het hele universum van die strip weer totaal anders. Je komt zo nooit echt IN zo’n stripje. Het leek mij zo leuk om eens in een gagstrip een klein wereldje te bouwen met karakters erin, die allemaal hun eigen plaats en verleden enzo hebben; zie het als een klein vervolgverhaaltje in dit kleine wereldje. Ik wilde het allemaal wat meer aan elkaar plakken. Wat meer verband.  Misschien is dát ook wel het Bob Evers verleden, dat ik hier meeneem.

Caroline: Niet in dit stripje is recht-toe recht-aan. Wat wij proberen is wat meer over de band te spelen. En dat is wel lastig want wij Nederlanders zijn nogal van het directe. Als je naar Amerikaanse komedies kijkt daar gebeurt veel meer indirect in. Niet zeggen wat je bedoelt, en de grap in de strips zit ook niet altijd in het laatste plaatje. Wij proberen dat in deze strip nu ook te doen: niet zo plat en rechtstreeks maar veel meer subtieler. Ik weet niet of dat altijd lukt .

Hans: Het is een familiestrip geworden waarin we toch ook wel wat commentaar proberen te geven op de wereld. Ik wil echt proberen iets in vertellen over wat ik vind van de grote dingen in de wereld. Niet zo van: dit kleine mannetje gaat staan en begint een betoogje; maar onder de oppervlakte af en toe wat steekjes geven. Als ik dát er wat meer nog in kan krijgen, vind ik dat echt geweldig.

Het meisje in de strip bijvoorbeeld. Onze heldin Nina. Het leek me leuk om daar een heel eigentijds en modern meisje van te maken. We hebben dan het jaren 50 gezin met de kneuterigheid, spuitjeslucht, hond en de kat aan de ene kant, en dan dat ultra-moderne buurmeisje ernaast. Ouderwets, maar warm. tegenover een meisje dat eigenlijk in een hele koude wereld leeft, ouders altijd druk. Dan heb ik genoeg om die twee werelden tegen elkaar te zetten. Wel allemaal hopelijk wel met humor, hoor.

Caroline: Ik vind de strip van tegenwoordig vaak ook buiten de samenleving staan. Maar dat geldt voor veel vormen van kunst en creatieve uitingen. Er wordt zo weinig nog verteld wat er in de wereld gebeurt en dat proberen wij nu wel met deze strip, ook een beetje commentaar geven op de samenleving. Niet natuurlijk op zo’n manier dat je doorschiet op een manier dat niemand het meer begrijpt, dat schiet ook niet op. Dan krijg je ineens weer graphic novels. Daar zijn mooie voorbeelden van, maar er zijn ook graphic novels waarvan ik niet meer dan drie plaatjes kan lezen en daarna afhaak omdat het zo, in mijn optiek, slecht wordt verteld en knullig getekend is. Knullig is tegenwoordig kunst. Voor ons mag het gewoon lekker en toegankelijk zijn en dan toch over de wereld gaan. Als je het dan gewoon ziet als een leuke strip is dat prima, maar zie je dat daaronder ook nog commentaar wordt geleverd is dat des te beter. Jan Kruis had dat met Jan Jans en de Kinderen ook. Het waren leuke karakters, een gezin, becommentarieerde absoluut de samenleving en het waren personen waar je ook van kon houden.

Jullie verhaal is ook doorlopend.

Hans: Ja, heel voorzichtig. We zijn begonnen met een introductie van de characters: kat wordt in zijn gezellige, comfortabele leventje verschrikkelijk gestoord door een nieuwkomer. Dat is voor hem echt heel erg wennen. Langzaam bouwen we het imperium dan een beetje uit. En dan komt nog het verhaal waar we het net over hadden, met de jaren 50 en deze tijd, het contrast daartussen, en wat wij daarvan vinden. Social comment, my friend.

Caroline: Er zullen ook weer dingetjes terugkomen als we verder zijn met het verhaal. Dingen die meegemaakt zijn bijvoorbeeld. Er zijn plannen om alle verhaaltjes te bundelen in een echt boekje, en het einde zal dan ook zijn dat de kat zich verzoent heeft met het hondje.

Hans: Ik heb ook al wat veel ideeën hoe we daar naar toe gaan komen. We schrijven samen stukken voor de strip en dan wordt er eindeloos overlegd. Uiteindelijk is vaak niet meer echt duidelijk wie nou wat heeft geschreven ( lacht ).

Caroline: Ik heb in ieder geval niks getekend ( lachen ). Ik bemoei me weer wel met de inkleuring.

Er is dus veel veranderd in de tekst tijdens het proces. Zien we dat ook bij de tekeningen?

Hans: De strip is lopende het proces veranderd en zelfs soms ook hertekend. Zo zijn de kaders er na een tijdje uitgesloopt en ben ik wat ruwer gaan inkten. Het kleuren doe ik in fotoshop, wat ‘klodderiger’, met het emmertje. En met het kwastje maak ik dan de overloopjes. Dat geeft ook een beetje snelheid aan het stripje.

Caroline: wat je ook ziet is dat sommige plaatjes helemaal zijn ingekleurd, andere weer gedeeltelijk, of ze zijn zelfs helemaal wit gebleven. Onze inspiratie hierin was Maki uit de Spirou. Ik vind zo'n aanpak een heel modern aanzicht geven. Het is ook heel anders dan Bob Evers.

Is de strip autobiografisch?

Hans: De hond bestaat en de kat heeft bestaan. Onze hond heet ook Nell en de kat heette Robin, we kennen een meisje dat Nina heet. Dus als je een beetje doorredeneert, kan bij ons uitkomen. Maar tegelijkertijd geloof ik dat álles wat je schrijft ergens wel autobiografisch is. Het gaat altijd over jezelf, direct of indirect.

Bob Evers ook?

Caroline: In de tekeningen zie ik Hans wel terug. De tekenstijl is ook autobiografisch. Ik geloof dat alles wat je doet en zegt ook iets zegt over jezelf.

Hans: Ik geloof heel erg dat je als tekenaar, eerder dan dat je tekent wat je kán, tekent wie je bént. De stijl en sfeer die je tekent kan je ziet zomaar even aan en uit zetten. Dat zit in je ziel. Je krijgt dat er niet uit.

Caroline: Maar deze strip is zeker geen dagboekstrip. We hebben de strip gemaakt omdat we dit wilde maken.

De avonturenstrip heeft het momenteel erg moeilijk. Kranten publiceren geen vervolgstrips meer. Dus ook geen Bob meer in de krant. Zijn jullie met deze strip niet ook Bob onderuit aan het halen?

Hans: Ehhhh, hopelijk niet. Maar Bob Evers heb ik ook nog. Een avonturenstrip is heel erg bewerkelijk. Je legt je vast met het aantal pagina’s, de indeling, een bewerkelijke stijl. Eindeloos zoeken en puzzelen en perspectieven. Het heeft een zekere mate van dwang en onvrijheid. Een humorstrip zoals Puppy geeft je opeens meer vrijheid, lucht, je kan telkens snel naar een nieuwe verhaallijn. Het zijn korte sprintjes.

En de toekomst van deze strip?

Caroline: Echt veel werk maken we niet van het aan de man brengen. Als het te pas komt benaderen we wel eens kranten en tijdschriften om te kijken of we de strip kunnen publiceren. Of misschien komt ie wel op een dierensite? Maar daarnaast zijn we allebei druk met andere dingen. Het heeft geen haast. Ooit komt er echt wel een publicatie!

www.joopschreurs.nl

HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 2.

Hoe begint een strip?
Met een plan. Een idee. Soms zelfs met een oud idee. Hanco's oude Rhonda-scenario's es opgegraven.

Leuk. Ziet er leuk uit en en leest nog prima.
Dit gaan we dus niet gebruiken. . .

HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 1.

Of ik misschien nog een soort "journaal" ga bijhouden van dit Rhonda-project? Het bescheiden podium van deze BE-makers blog ga gebruiken, om je de komende maanden een beetje op de hoogte te houden van alle vorderingen/problemen/overwegingen rondom "HELP ME, RHONDA" ? 






















NOU, IK DACHT HET WEL !!! Ne-der-land-se stripwereld, gloednieuwe strip, nieuwe verteltoon, totaal onbekende characters ??? Goddank is er het internet!
Hee! En hoe geweldig is het niet, dat ik je NU AL via deze weblog kan proberen een beetje bij vanalles te gaan betrekken, blogvriend? Kijkjes achter de schermen! Schetsen, scenario-fragmenten, halve inktingen, inkleuringen! Gratis en voor niks kun je, op deze plek, de komende tijd gaan bekijken of deze strip straks wat voor je gaat zijn. Op deze plek start vandaag het "HELP ME, RHONDA- journaal". En dit is deel 1:

Gisteren bij van der Linde op de Amsterdamse Rozengracht een handvol penseel-stiftjes gekocht . . .

De beste wensen... en de eerste bladen van 2011

Allereerst natuurlijk, beste bloglezers ook namens mij de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. En Carlos, Henkus en Otto, dank voor jullie beste wensen op deze blog. Bij deze ook persoonlijke beste wensen weer aan jullie.
En met al die nieuwe plannen van Hans, wat zijn dan de mijne? Tja, wat Bob Evers betreft, vooral wachten op Hans. Wachten op Vano, zogezegd (met dank aan Samuel Beckett). Verder staan er in elk geval minstens twee nieuwe albums op de planning, waarvan de strip over het waargebeurde verhaal over de ramp van Ameland vooralsnog voor juni staat aangekondigd.
Tot die tijd zijn de beide makers van de Bob Evers strip aangewezen op de publicaties in de diverse tijdschriften.

Zo staat de advertentie voor ‘Strijders van Dark Dragon Books’ deze keer voluit achterop de nieuwe Por Dios! (nr 3-januari 2011). Nog tot 31 maart van het nieuwe krijg je dit prentenblok met daarin o.a. deze prachtige Red Sonja-plaat van Hans in kleur gratis bij aankoop van drie albums uit het fonds van Uitgeverij Dark Dragon Books. En uiteraard is de originele zwartwitplaat van Red Sonja voor slechts 495 euro te koop in de webwinkel deze uitgeverij: http://www.darkdragonbooks.com/shop/index.php?module=producten&action=show&id=86&cpath=45&cat=45s.com/shop/index.php?module=producten&action=show&id=86&cpath=45&cat=45.

De nieuwe Por Dios staat overigens ook met naam en afbeelding in de nieuwe Stripschrift (nr 412) en dat als onderdeel van een prachtig en zeer compleet artikel van Rik Sanders over de Nederlandse jeugdbladenmarkt.

(Illustratie: © Holco Publications)

Naast Por Dios komen ook de andere bekende bladen als Donald Duck, Tina, Eppo, Penny, Sesamstraat, Okki en Taptoe voorbij. Allemaal bladen waar Hans en ik op de een of andere manier wel mee bekend zijn. In het stukje over Penny wordt mijn naam zelfs gekoppeld aan de Nederlandse scenario’s. Maar ook aan bladen die niet direct in de schappen van de tijdschriftenwinkels liggen wordt aandacht besteedt. Een en ander wordt o.a. geïllustreerd met scene’s uit strips van Gerard Leever, Robbert Damen en Sander de Fouw en Rob Phielix en Michiel van de Vijver. Zeer de moeite waard dit artikel op bladzijde 26 t/m 34 van de nieuwe Stripschrift.

Een ander stripinformatiemedium, namelijk Stripspeciaalzaak (http://www.stripspeciaalzaak.be/) bestaat als eerste aandacht aan het nieuwste project van Hans. Een van de artikelen in de rubriek Stripfacts (http://www.stripspeciaalzaak.be/StripFacts.php#Rhonda) is geheel gewijd aan Rhonda, dit onder het kopje ‘Maak kennis met Rhonda’. Dit alles met een verwijzing naar onze blog en een citaat dat rechtstreeks daarvan afkomstig is. Met dank aan Joop Schreurs voor de tip.

En dan tenslotte de eerste Donald Duck van 2011 (nr 1-2011). Daar vind je op bladzijde 24 t/m 27 de eerste nieuwe strip van 2011 waarvoor ik het scenario schreef. Een verhaal van Ariel, de Kleine Zeemeermin. Een verhaal waarin zee heks Ursula een onderwateroorlog probeert uit te lokken door de zangstem van Ariel te beheksen. Dit alles uiteraard als onderdeel van een greep naar de macht in Atlantica. En of dat slaagt, lees je in de eerste nieuwe Donald Duck van dit jaar.

NIEUWE Bob Evers strip . . .

Een nagelnieuw jaar aan onze voeten, blogmakker. Ik hoop dat je een beetje fijne dagen hebt gehad. Laten we, jij aan jouw kant en ik aan de andere kant van je beeldscherm, proberen er iets goeds van te maken, van dit 2011!

Okee, genoeg prietpraat. Het begin van een nieuw jaar. Tijd voor plannen en de balans, enzo. En dit IS de B o b   E v e r s  s t r i p b l o g, immers ! Tijd ook voor de vraag . . ."Hans, beste BE-striptekenaar, ga je nou dit jaar nog es beginnen aan een nieuwe Bob Evers strip?? Hm?"

Blogvriend, het antwoord is . . . "JA".

. . . maar éérst ga ik RHONDA doen.

Misschien weet je het nog wel. Er bestaan pagina's van een Vano strip met de naam  RHONDA of  HELP ME, RHONDA , die nu al meer dan 16 jaar onderin de VANO archiefkast branden. Op 17 mei  van dit jaar hebt ik al es iets over deze love-baby geschreven op deze blog. Dat ik vorig jaar schrijver/tekenaar Hanco Kolk was tegengekomen en dat Hanco toch zo vreselijk graag wilde dat ik deze twintig (!) pagina's nog OOIT es zou gaan afmaken.

Nou, het is begin januari 2011. Ik ga het officieel melden, hier. Het is nu echt aan het gebeuren, as we speak. De afgelopen maanden hebben Hanco en ik de oude scenario's en tekeningen doorgewerkt en een manier gevonden om het spul, met behoud van een groot deel van het oude tekenwerk, aan de basis te krijgen van een nieuwe strip. Hermontage. Volwassener toon. Minder puberaal. Minder Eppo. Veel is veranderd, veel is behouden. Maar het is nieuw! Het is ambitieus. Het is rete-spannend.

Planning productie nieuwe Bob Evers? Eind 2011.