Hans maakt zich kwaad . . .

Oeioei, nu heb ik m’n neus de laatste tijd wel errug weinig laten zien hier op de Bob Eversstripblog. En dat nog wel rondom die Eppo-presentatie! Gauw een postje ertegenaan!!!

(sorry Frank , zo dicht op jouw posting. En ook weer heel veel over die Eppo, natuurlijk)

Een week verder en het eerste stof begint neer te dwarrelen, blogvriend. Dat EPPO STRIPBLAD ligt er nu dan toch echt, bij pompstations, sigarenboeren en buurtsupers. Iedereen met 3,95 euro op zak kan er nu in theorie binnen een paar minuten aan komen. Hondervijftienduizend van die glimmende, okerkleurige magazines zijn nu toch echt over Nederland (en Vlaanderen?) uitgeserveerd en de reacties zijn o v e r d o n d e r e n d! Ongelofelijk hoe leuk er gereageerd wordt op het blad. Het blad waar onze, jullie Bob in staat. Hier passen slechts grote woorden. . .

Op een rare manier voel ik me erg opgewonden over deze nieuwe Eppo. Ik maak mezelf wijs dat het verschijnen van dit blad op een heleboel manieren een draaipunt gaat markeren voor onze vaderlandse stripwereld. Dat de geschiedenis straks ingedeeld gaat worden in “voor Eppo” en “weer tijdens Eppo”.

(Even iets anders: zet ik in m'n vorige posting een plaatje van de originele pagina erbij, die in het laatste plaatje duidelijk afwijkt van wat er in druk is gekomen, ziet NIEMAND het!!! Ook Frank niet!!! Dit plaatje heb ik ter elfder ure vervangen, blogvriend. Dit is ongepubliceerd BE-materiaal!)

Weetje, ik hou van tekenen. Ik zeur er wel vaker over, hier. Ik kan erg opgetogen raken over intelligent, elegant en beweeglijk tekenwerk. Dat “beeldtaal praten” met die zwarte lijnen, ik vind het prachtig. Ik voel soms heel sterk hoe een tekenaar met me communiceert door de pure eh . . . menselijkheid van z’n grafisch handschrift. Echt dat gevoel dat er een ander mens contact met je weet te leggen, dat je een beetje in z’n ziel kan kijken, door middel van die tekening. (Helderder kan ik het niet zeggen). Natuurlijk kun je beeldcommunicatie in onze wereld in alle vormen tegenkomen, reclame, musea, fotografie, maar juist in strip, daar waar het acteren, het vertellen, zo essentieel is, kom ik dat grafisch “ziel-kijken” vaak in z’n meest eerlijke vorm tegen.
Hoewel ik echt en oprecht vind dat er “duizend bloemen moeten bloeien” ( hee, er is voor iedereen een plekje onder de zon ) ben ik toch wel meer-dan-blij mee dat dit gloednieuwe tijdschrift zoveel nadruk legt op, eindelijk weer es, intelligente grafische verdieping en de meer volwassen concentratieboog in strip. Eppo zoekt de diepte in z’n beeldtaal en vermijdt in z’n verhaallijnen de gemakkelijke instant gratification. Je wacht gewoon maar mooi twee weekjes voor het vervolg, want er zijn hier vaklui aan het werk.

Eppo! Een heel blad vol strips waarvan je nu eens eindelijk NIET het gevoel krijgt dat “je achterlijke, kleine neefje” het net zo goed had kunnen tekenen. (Misschien wel béter had getekend, nog! Of dat je het netzogoed ZELF had kunnen doen! Platterdeplat sponta-droodelend bij de telefoon! . . . En waar zou je, als koper dan nog, in godsnaam, je vier euri voor neertikken?)

(Dit plaatje heb ik er dus in gemonteerd, in dat laatste kadertje. Beviel me op een of andere manier beter)

Ik ben ook niet erg onder de indruk van Cerutti c.s.(in Trouw van 24 jan), die Eppo wegzetten als slechts veertigers-nostalgie en de graphic novel, als nieuw en apart strip-genre in de strip-vijandige boekhandel, naar voren schuiven als reddingsboei voor de zieltogende stripcultuur in dit land. Los van het feit of Bob Evers eigenlijk iets anders is dan een graphic novel, gewild onbeholpen tekenwerk in een opgelegd en gekunsteld diepgangsausje zal als apart genre toch nooit een stabiel publiek vinden, Sofie. Dat is toch aanstellerij! Dat is toch voor grachtengordelaars en andere wouldbe snobs!
En hou toch op met die zure praatjes over de concurrentie van TV, internet en games! Op een of andere manier geldt dat argument altijd alleen maar voor DIT land! Zo Of hebben ze in stripland Japan of Frankrijk geen televisie of internet? Op een of andere manier krijgt het Nederlandse PUBLIEK hier godbetert ook nog de SCHULD van de ingestorte stripmarkt! Stripmakers, een beetje zelfkritiek zou u passen. Maak gvd gewoon es iets waarvoor de mensen naar de winkel rennen!

Andy Warhol, fifteen minutes of fame, fuck you. Ik ga naar stadion en concertzaal om iets te zien wat ikzelf nooit zou kunnen. Ik WIL geen spontaniteit. Rot op met je spontaniteit. Ik ben zelf spontaan genoeg. Ik wil ab-so-lu-te commitment zien. Ik wil dat er écht moeite voor me wordt gedaan. Ik wil iemand zien die zich z’n hele leven heeft afgebeuld om mij een uurtje op extreem hoog niveau te vermaken. Wereldtop die tot het gaatje gaat.

Ik wil dat die Eppo gekocht wordt door mensen die weer es van hun stoel willen worden geblazen door de virtuositeit en, jazeker, commitment van echte, echte profi’s. Mijn vaderlandse strip-lat ligt vanaf nu, vanaf Eppo, sky-high!

(Oefoef, wat een betoog, Hans. . . en nu dus dan maar stilletjes bidden dat Frank en ik onze eigen lat wel kunnen halen.)