Schoolbezoek in Naarden

In het kader van de Kinderboekenweek waren Hans en ik afgelopen maandag te gast op de Minister Calsschool in Naarden. Op uitnodiging van goede vriendin en kinderboekenschrijfster Greetje Vagevuur, schrijfster van o.a. “Het Oranjemysterie”(pas verschenen bij uitgeverij Delubas en een absolute aanrader!) mochten we ons een half uur lang door de kinderen van twee groepen 7 en 8 laten interviewen.
Tegen elf uur waren we allebei op de school gearriveerd. Hans op de fiets en ik werd van het station opgehaald en naar de eerste locatie gebracht. En uiteraard begonnen we niet zonder de gebruikelijke kop koffie vooraf.
Om 11.00 bracht Greetje, die het geheel in de klassen ook presenteerde, ons naar de eerste groep. Nadat Greetje ons geïntroduceerd had bij de kinderen en de juf, werden we ongeveer een kwartier lang geïnterviewd door alle kinderen. Vragen als ‘Hoe lang maakt u al strips?” “Hoe kwam u op het idee om striptekenaar te worden?” , “Welke strips lezen jullie zelf?” en “ Hoelang duurt het ongeveer om zo’n strip te maken?”.
Natuurlijk kwam daar het maken van een Bob Evers album bij te spraken, maar ook de (nutteloze?) opleidingen die we ooit in onze jonge jaren gevolgd hadden en het blad en de eend waar onze roots liggen: Donald Duck.
Na dat eerste kwartier begon Hans aan een korte tekenles: het tekenen van het hoofd van Donald Duck met gebruik van hulplijntje. Daarna mochten de kinderen aan de hand hiervan proberen zelf een stripfiguur te tekenen. Dat leverde veel Donald Ducks op, een enkele Dagobert of Katrien, maar ook heel veel eigen stripfiguren op. En geloof me, er zit behoorlijk wat tekentalent in de klassen.

Na het eerste half uurtje en het uitdelen van een heleboel handtekeningen vertrokken we naar de volgende groep, waar zich het geheel herhaalde. Ook daar laaiende enthousiaste kinderen, leuke vragen tijdens het interview, daarna weer een tekenles, maar dit keer Katrien die door Hans geportretteerd werd. Uiteraard had Hans ook originele Bob Evers pagina’s bij zich om te laten zien dat een strippagina in zwart-wit wordt gemaakt zonder tekst in de balloon en op groter formaat dan hij wordt afgedrukt. Zelf had ik wat kopieen van geschetste scenario’s, maar die bleven de eerste twee halfuurtjes in m’n tas zitten. Zo’n koffertje dat Hans bij zich heeft is ook veel makkelijker om albums en pagina’s uit de voorschijn te halen als je aan het vertellen bent, dan de rugzak die ik bij me had.

In de pauze besloten we dat in de volgende groepen anders te doen. Alvast de scenario’s klaar leggen op tafel zodat je ze zo op kon pakken en rond kon laten gaan. Maar eerst natuurlijk lunch met koffie en soep en elkaars boeken signeren. Zo signeerde Greetje voor mij “Het Oranjemysterie” en Hans en ik voor Greetje ons nieuwste Bob Evers stripalbum“Een Overval in de lucht”. Bovendien hadden Hans en ik ieder wat albums meegenomen, waaronder de gehele Bob Evers-stripreeks in softcover, die we uiteindelijk besloten aan de schoolbibliotheek cadeau te doen. Een ander idee was de albums als prijs weg te geven voor de striptekenwedstrijd die in het kader van de Kinderboekenweek in de verschillende klassen werd gehouden, maar uiteindelijk viel de keuze toch op de bieb, simpelweg omdat er dan veel meer kinderen plezier van onze albums zouden hebben.

Daarna was het alweer om naar de andere locatie te vertrekken waar we om 13.00 bij de volgende groep te gast zouden zijn.
Het idee met de scenariopagina’s werkte prima. De meeste kinderen in eigenlijk alle groepen bleken een abonnement op Donald Duck te hebben en kenden allemaal wel het verhaal uit Donald Duck nr 40, “Logeren kun je leren!” waarvan ik het scenario als voorbeeld had meegenomen. Ook hier weer een kwartier interview, daarna tekenles van Hans en uiteindelijk mochten de kinderen dan weer zelf aan de slag. En terwijl ze nog druk aan het tekenen waren, vertrokken wij tenslotte om 13.30 precies naar de laatste groep van die dag.

Ook in die groep, de enige met een meester in plaats van een juf, weer zeer enthousiaste kinderen en leuke vragen en zelfs moeilijke vragen, zoals “Wat is nog werkelijkheid als je een stripverhaal gaat maken en wanneer begint je fantasie te werken?” Daar moest ik wel even over nadenken, maar uiteindelijk kwam ik er achter dat je de realiteit eigenlijk als handvest gebruikt voor je verhaal, maar dat meteen vanaf het eerste plaatje dat je op papier zet ook je fantasie een rol gaat spelen.
Een andere vraag was: “Wat is de leukste zin die je ooit in een strip hebt gebruikt?” De eerste die me te binnenschoot, was een zin uit een van mijn studieboeken, die ik gebruikt had in het verhaal ‘Katriens dating” (H 9479). Alleen ik kon me de zin in kwestie niet meer exact herinneren. Wel, dit is hem, bijna letterlijk gekopieerd uit een van de studieboeken uit mijn jonge jaren: “De metabolistische principes binnen het organisme hebben duidelijke struktuurovereenkomsten ten behoeve van hun vegetatieve functie.” Rara, wie weet wat hier nu eigenlijk staat?
Na afloop herinnerde ik me nog een zin die ik had kunnen noemen en die ik me nog wel herinnerde: “Als ik de kans krijg, verpats ik al je cd’s aan de Duckstadse

(foto's: Greetje Vagevuur)


Kleiduivenvereniging!” Een zin, die de uiteindelijke strip “Logeren kun je leren!” in Donald Duck 40 niet gehaald heeft, maar die wel in het scenario’s. Het gaat hier uiteraard over de Bries Loeivink-cd’s van Buurman Bolderbast.
Na het interview was het uiteraard weer tijd voor tekenles van Hans en daarna voor de kinderen om hun eigen stripfiguren te ontwerpen. En we mochten niet weg, voor we alle kinderen weer een handtekening cadeau hadden gedaan.

Daarna zaten de vier Kinderboekenweek-halfuurtjes erop. Nog een laatste kop koffie, een bespiegeling van de laatste twee halfuurtjes en daarna was het toch echt tijd om huiswaarts te keren. Maar het was geweldig leuk om te doen. En natuurlijk bedank ik in de eerste plaats Greetje voor de uitnodiging, de presentatie in iedere klas, de algehele verzorging van afgelopen maandag en de foto's voor deze blogpost. En daarnaast bedank ik natuurlijk ook alle leerkrachten en de kinderen voor hun enthousiasme, leuke vragen en prachtige tekeningen. We hebben zelf heel erg leuk gevonden om dit te mogen doen en als jullie het willen, komen we het graag nog eens een keertje overdoen.