Emotie . . .

Haaa, terug in eigen huis!! Zittend aan eigen computer en ziehier . . . . ook terug op eigen weblog!
Douche en wc zijn de afgelopen drie weken hier ten huize geheel gerenoveerd. Alles eruit en alles opnieuw erin. Caroline en ik zijn de verbouwing ontvlucht en hebben drie weken in een luxe vakantiewoning in de bossen bij Pannenkoekendorp Lage Vuursche gewoond. Lange dagelijkse wandelingen met hond in de besneeuwde vaderlandse wouden. Reeën, vossen, konijntjes, dasseprenten en eindeloos veel vogels. En tussendoor zelfs nog kunnen werken. Net vakantie!!!

Maar nu dus weer terug thuis. En vertel es, Hans: "hoe staat het inmiddels eigenlijk met die n i e u w e VANO-strip? Dat ding waarvoor je Bob Eversstrip-serie zonodig moest worden onderbroken. Dat sabbatical-gedoe. Gaan we hier, op deze blog, daar nou nog iets van zien, of hoe zit dat???"

Welzeker, blogvriend. Dit lijkt me de ideale plek en tijd, om maar es iets naar buiten te brengen van waar ik de laatste weken mee bezig ben geweest. Als reclame voor het eigen winkeltje vanzelf, maar misschien ook om (hoewel eigenlijk te eigenwijs om me er véél van aan te trekken) deze gloednieuwe strip ook een beetje voorzichtig te . . . toetsen. Aan jou.

Okee, laat ik eerst hier maar es fijn op alle Bob Evers tenen gaan staan: Hoewel vanzelfsprekend de leukste strip van de wereld, bekroop me na een paar BE-stripalbums wel af en toe iets van de schrik over de beperkingen van dit (inmiddels deels zelfgemaakte) universum. vdHeide's avonturen zitten absoluut vol ingenieuze aktie en humor, maar geef toe, onze helden, die jongetjes, dat zijn toch kleine psychopaatjes. Veertien, vijftien jaar? Schip- en vliegtuigbreuk? Dode muiters? Altijd stoer. Altijd beheerst. Ze vertrekken eigenlijk nooit ook maar enige emo-spier! Ja, broeken uittrekken en grapjes maken!

Kijk, ik begrijp ook wel dat in de Bob Evers-wereld het uit-ein-de-lijk allemaal draait om "het avontuur". Dat ontluikende mannelijkheid en leiderschap ook wel te maken kunnen hebben met het verbergen van emotie, snap ik ook. Maar voor een tekenaar, een verteller, een papieren acteur, zelfs regisseur, is die emotionele eh . . . eenvoud in de BE-wereld wel een beperking van het palet, hoor.

Vandaar dat de Vano-sabbatical maar es in het teken moest staan van iets anders. Een nieuwe en totaal ander soort strip. Geen enorme avonturen. Kleiner, minder locaties. En iets meer uit deze tijd. En ook meer over OVER deze tijd. En met een beperkt aantal acteurs. Met wat verder uitgewerkte karakters ook. Een gag stripje. Maar dan als een soort sitcom op papier. En dan ZELF schrijven . . .

Hier es wat eerste, rauwe schetsen. Later meer.