HELP ME, RHONDA - JOURNAAL, episode 22.

M'n plannen over het pionieren naar nieuwe wegen voor het uitgeven van Rhonda en "strip in het brede" hebben enige beroering gewekt, zeg. Hier, maar op diverse fora en "sociale media" werden oren gespitst en komen nu opeens allerlei tips en vragen mijn kant op. Geeft wel het gevoel dat ik iets heb aangeraakt. Dit onderwerp houdt kennelijk meerdere vakbroeders bezig."D'r mag inderdaad wel es iets veranderen in het stripvaderland, Hans. We gaan je op de voet volgen, man!" Leuk, bemoedigend en een beetje intimiderend! Want hoe nu verder?

Tussen al die tips zat ook een super aardig aanbod van vaste BEblog-commentator Otto, om vanuit zijn bedrijfskundige deskundigheid es vrijblijvend met mij te brainstormen over dit alles. Via een beperkt aantal stappen voor mezelf een beetje helder te krijgen wat dat traject dan zou kunnen worden. Een soort coaching. Een mooi aanbod, zeg. Dat ga ik natuurlijk doen. "Help me, Rhonda" krijgt hier opeens echte hulp! Wauw, veel dank, Otto!

Naast nieuwsgierigheid waar dit toe kan leiden, voelt uw tekenaar ook meteen enige gereserveerdheid, hoor, blogvriend. Coaching? Wieweet blijk ik te cynisch voor een versimpelde, planmatige aanpak van een m.i. complex en organisch sociologisch proces. Ben ik slecht basismateriaal  voor de “bedrijfskundige” aanpak. Ik ben er immers helemaal niet van overtuigd dat bedrijfskunde een wetenschap is, ben allergisch voor Engelstalig potjeslatijn en managers en ben er (net als trouwens 50% van de managers zelf ) ten diepste van overtuigd dat alle managers parasieten zijn. Klassieke striptekenaar, dus.

Maar hoe dan ook, het is een aardig aanbod en ik ga toch es kijken of dit wat kan zijn. Ehen . . .lijkt het me dus juist NU super-interessant om dat ook te gaan bloggen! Hier kun jij namelijk, blogvriend, misschien ook wel wat aan hebben! M'n eerste huiswerk van m'n HMR-coach:

Eerst moet ik weten wie jij bent, waarom je tekenaar bent geworden, waar je in je vak energie van krijgt en waarvan niet. Dat heet de nul lijn, de NU situatie. Daar komen vast ook wel wat coaching punten uit die ik met je zal bespreken. Jij bepaalt of je daar wat mee wil doen.
Ik zou graag van je willen weten waar jij energie van krijgt, dus dat wat je leuk vindt, waar je gelukkig van wordt . En waar je volledig op leeg loopt, waar je geen energie van krijgt, wat je dus beslist niet leuk vindt . Minimaal 3 van ieder maar het mogen er meer zijn. Het hoeft niet per se allemaal werk gerelateerd te zijn maar de top 3 moeten dat wel zijn (ik hoop dat het duidelijk is).


Doel is om bij JE VERANDERING rekening te kunnen houden met wat je wel of niet leuk vindt of waar jij als mens voor staat of vreselijk de pest aan hebt. We zullen er dan regelmatig naar terug grijpen dus denk er goed over na.

Okee, coach, ik schrik meteen al van dat "verandering". Niet vergeten om straks even aan te stippen. Maar ik doe mee. Okee, komt ie:

Energieleveranciers:
Als er harmonie ontstaat

1. Een moeilijke tekening, die lukt. Ik wil iets. Maar ik kan niet precies vertellen hoe. Ik zit te kutten. Opeens "valt er een lijn" op z'n plek. een "gouden lijn". Een kapstok waaraan je de rest daarna kan ophangen. Euforie. Kan ik niet blijven zitten. Koffie en een dansje.
2. Signeren op een beurs, zie ik altijd tegenop. Driehonderd keer dezelfde tekening. Alles, zoals altijd, weer gratis. Dag niet kunnen werken, reiskosten en koffie voor eigen rekening. En dan ineens een klein jongetje  aan de kraam, zegt dat ie de hele serie is gaan sparen. Om het avontuurgevoel. Ontroering en zingeving.
3. Als ik goed besef dat die malle pagina's van mij de wereld in zijn. Dat ze bekeken en gelezen zijn. Duizenden keren. Elke milimeter. En dan ook nog gewaardeerd. Zen.

Energievreters:
Als er conlict onstaat

1. Het al te intensief volgen van strip-discussiefora, BNS-activiteiten. Ik herken mezelf volstrekt in m'n vakbroeders, maar ik begrijp m'n vakbroeders vaak totaal niet. Soms is het alsof ik in een soort lachspiegel kijk. Ik snap soms al hun beweegredenen, maar niets van hun conclusies. Verwarrend.
 2. Als ik nadenk over de verdeling van de gelden enzo, rondom mijn werk. Over de voedselketen rondom boekjesmaken. Er zijn uitgevers en distributeurs en winkeliers en oja . . . helemaal achteraan ook nog de makers. Ik durf hier niet eens te zeggen met hoe weinig wij Nederlandse stripmakers genoegen nemen, maar het is VEEL minder dan je denkt.

3. Dat stripmakers (inclusief ikzelf) niet VEEL meer "kultuurmakers" zijn. Veel meer betrokken bij politiek, bij actualiteit enbij alle andere culturele uitingen. Mee met de literatuur, met de film. Volwassener, bedreigender. Dichter bij de hartslag van de tijd. Soms lijkt de stripwereld zo gestagneerd. Bevroren. Is deze generatie stripmakers te dom, te plat "arbeider-istisch"?