4. Donald Duck 45-2009
(Illustratie: © Disney)
Met daarin op bladzijde 5 t/m 15 het 11 pagina’s tellende Donald Duckverhaal “Een talent voor problemen”, getekend door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien. Niet zomaar een verhaal overigens, want ik schreef het naar aanleiding van het verdwijnen van de avonturenstrips uit de Nederlandse kranten en het feit dat we voor “De strijd om het goudschip” nergens een voorpublicatie hadden.Vooral de strippagina die daarvoor in de plaats kwam, moet het in dit verhaal behoorlijk ontgelden. Ik kan me op dit moment eerlijk gezegd totaal niet meer herinneren wat voor (gag)strips daar nu op stonden, maar gezien de diverse teksten in dit verhaal moet het niet best geweest zijn. En de satire in dit verhaal beperkt zich niet alleen tot de stripwereld. Ook het op televisie gepresenteerde zang- en acteertalent moet het ontgelden. Kortom, de hele maatschappelijke trend, waarbij kwaliteit blijkbaar niet meer belangrijk was werd onderwerp van dit verhaal. Ja, beste bloglezer, het zat me allemaal behoorlijk dwars in die tijd. En wat doe je dan als scenarist om je af te reageren? Juist, je schrijft er een verhaal over. Met af en behoorlijk heftige teksten, waarvan er sommige zelfs nog zijn aangescherpt door de tekstredactie van Donald Duck.
(Illustraties: Sander Gulien, © Disney)
Maar de meeste van mijn therapeutische teksten zijn gelukkig intact gebleven. Zelfs de prijs die in de wandelgangen werd genoemd als betaling voor de bewuste minimalistische strookjes is in het verhaal verwerkt. Wat daar nu van waar is nog steeds niet duidelijk, maar dat Hans van Ganzenveer, de beste tekenaar van Duckstad (tjonge, wie zouden we daarmee bedoelen?), blij is met een contract waarbij hij 10 euro per stripstrookje krijgt is tekenend voor de toon van het verhaal. En natuurlijk kon ik het ook niet laten om de argeloze lezer van dit verhaal duidelijk te maken hoe een goede strip nou wel gemaakt moest worden.
(Illustraties: Sander Gulien, © Disney)
Maar ja, zelfs een maatschappelijke satire ontkomt niet aan de harde, hedendaagse realiteit. Zodat uiteindelijk toch "Flup, het harkpoppetje" de meest gelezen gagstrip van Duckstad wordt.
Kortom, een zeer persoonlijk verhaal dat alles te maken heeft met hoe het er voor stond met de Bob Evers strip in de overgangsperiode tussen de krant en Eppo. Alleen deze week in de winkel te koop, dus mail die verlanglijstjes vandaag nog door, want deze Donald Duck mag absoluut niet ontbreken in de schoen of zak met surprises en cadeautjes van de ware kwaliteitsstripliefhebber.
3. Willie Wortel
(Illustraties: Sander Gulien, © Disney)
Maar ja, zelfs een maatschappelijke satire ontkomt niet aan de harde, hedendaagse realiteit. Zodat uiteindelijk toch "Flup, het harkpoppetje" de meest gelezen gagstrip van Duckstad wordt.
Kortom, een zeer persoonlijk verhaal dat alles te maken heeft met hoe het er voor stond met de Bob Evers strip in de overgangsperiode tussen de krant en Eppo. Alleen deze week in de winkel te koop, dus mail die verlanglijstjes vandaag nog door, want deze Donald Duck mag absoluut niet ontbreken in de schoen of zak met surprises en cadeautjes van de ware kwaliteitsstripliefhebber.
3. Willie Wortel
(Illustratie: © Disney)
Een gloednieuw magazine voortgekomen uit de samenwerking tussen Zo?! zit dat en Donald Duck. Met daarin maar liefst drie Willie Wortel verhalen waarvoor ik scenario schrijf.
Op bladzijde 7 t/m 10 verandert Lampje in een gigantische
wandelende gloeilamp, die door een speciale uitvinding van Willie maar door blijft groeien met alle gevolgen van dien. De uitvinding zelf heeft overigens wel nut, want deze is bedoeld om maquettes in echte huizen te veranderen. Met het oog op de kredietcrisis en de werkgelegenheid zou van een dergelijke uitvinding tegenwoordig ieder patent geweigerd worden, maar toen ik het in 1994 schreef, kon het nog. Het verhaal is getekend door de Deense tekenaar Freddy Milton en werd eerder gepubliceerd in Donald Duck 27-1998.
Op bladzijde 7 t/m 10 verandert Lampje in een gigantische
wandelende gloeilamp, die door een speciale uitvinding van Willie maar door blijft groeien met alle gevolgen van dien. De uitvinding zelf heeft overigens wel nut, want deze is bedoeld om maquettes in echte huizen te veranderen. Met het oog op de kredietcrisis en de werkgelegenheid zou van een dergelijke uitvinding tegenwoordig ieder patent geweigerd worden, maar toen ik het in 1994 schreef, kon het nog. Het verhaal is getekend door de Deense tekenaar Freddy Milton en werd eerder gepubliceerd in Donald Duck 27-1998. (Illustratie: Freddy Milton, © Disney)
Op bladzijde 20 en 21 vindt Willie een bonenplant uit waaraan van alles groeit, behalve bonen. Dit omdat zowel Donald als Wilie niets anders meer dan bonen kan betalen. Toen ik het verhaal in 2002 samen met collega-scenarist Paul Hoogma schreef kreeg de invoering van de euro nog de schuld dat alles duurder werd. In de 2009-versie van dit verhaal geeft de tekstredactie de kredietcrisis de schuld. Ook dit verhaal werd getekend door Freddy Milton en werd eerder gepubliceerd in Donald Duck 41-2003.
Op bladzijde 29 t/m 31 tenslotte opnieuw een co-productie van Paul Hoogma en ondergetekende en wederom gebaseerd op de actualiteit van toen. De marslander antwoordt niet meer!, kopten de kranten en dat werd meteen het onderwerp van ons verhaal. Natuurlijk konden we het niet laten om Willie, die al jaren door de ruimte vliegt en al diverse malen op Mars geweest is, te combineren met een stel geleerden dat al jaren bezig was een bemande marsreis voor te bereiden. Dit verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Jordi Alfonso en eerder gepubliceerd in Donald Duck 31-2001.
Op bladzijde 20 en 21 vindt Willie een bonenplant uit waaraan van alles groeit, behalve bonen. Dit omdat zowel Donald als Wilie niets anders meer dan bonen kan betalen. Toen ik het verhaal in 2002 samen met collega-scenarist Paul Hoogma schreef kreeg de invoering van de euro nog de schuld dat alles duurder werd. In de 2009-versie van dit verhaal geeft de tekstredactie de kredietcrisis de schuld. Ook dit verhaal werd getekend door Freddy Milton en werd eerder gepubliceerd in Donald Duck 41-2003.
Op bladzijde 29 t/m 31 tenslotte opnieuw een co-productie van Paul Hoogma en ondergetekende en wederom gebaseerd op de actualiteit van toen. De marslander antwoordt niet meer!, kopten de kranten en dat werd meteen het onderwerp van ons verhaal. Natuurlijk konden we het niet laten om Willie, die al jaren door de ruimte vliegt en al diverse malen op Mars geweest is, te combineren met een stel geleerden dat al jaren bezig was een bemande marsreis voor te bereiden. Dit verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Jordi Alfonso en eerder gepubliceerd in Donald Duck 31-2001.(Schets: Paul Hoogma)
2. Extra Donald Duck Sinterklaasspecial
(Illustratie: © Disney)
De eerste en enige echte Sinterklaasuitgave in dit lijstje. De jaarlijkse Sinterklaasspecial van Donald Duck bevat maar liefst twee Sinterklaasverhalen waarvoor ik het scenario schreef.
Op bladzijde 12 t/m 15 een verhaal waarin Donald zich groen en geel ergert omdat hij voor de zoveelste keer een surprise voor Guus moet maken en tegen alle stromen in probeert om nu eens geen surprise met stroop en watten te maken. Een psychologisch verhaal dus, dat puur gebaseerd is de op de verschillen in karakters binnen het Duck-universum. Ook dit verhaal werd getekend door Jordi Alfonso en eerder gepubliceerd in Donald Duck 49-2004.
Op bladzijde 17 t/m 26 een van mijn eigen favorieten onder de voor Donald Duck geschreven Sinterklaasverhalen: “Het verdwenen snoepgoed”. Een verhaal met Donald in de rol van straatveger in Sinterklaastijd, een geflipte professor, Kwik, Kwek en Kwak op jacht naar het verdwenen snoepgoed van Sinterklaas en zelfs de door Carl Barks bedachte Duivelstandberg is in dit verhaal terug te vinden. Het verhaal is prachtig uitgewerkt door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien en eveneens eerder gepubliceerd in Donald Duck 49-2004.
Op bladzijde 12 t/m 15 een verhaal waarin Donald zich groen en geel ergert omdat hij voor de zoveelste keer een surprise voor Guus moet maken en tegen alle stromen in probeert om nu eens geen surprise met stroop en watten te maken. Een psychologisch verhaal dus, dat puur gebaseerd is de op de verschillen in karakters binnen het Duck-universum. Ook dit verhaal werd getekend door Jordi Alfonso en eerder gepubliceerd in Donald Duck 49-2004.
Op bladzijde 17 t/m 26 een van mijn eigen favorieten onder de voor Donald Duck geschreven Sinterklaasverhalen: “Het verdwenen snoepgoed”. Een verhaal met Donald in de rol van straatveger in Sinterklaastijd, een geflipte professor, Kwik, Kwek en Kwak op jacht naar het verdwenen snoepgoed van Sinterklaas en zelfs de door Carl Barks bedachte Duivelstandberg is in dit verhaal terug te vinden. Het verhaal is prachtig uitgewerkt door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien en eveneens eerder gepubliceerd in Donald Duck 49-2004.1. De Bob Evers stripreeks
(Foto: Herman Schreurs)
Helaas geen nieuw album dit jaar, maar de vier reeds uitgebrachte albums zijn meer dan de moeite waard om aan de goede Sint te vragen voor wie ze nog niet heeft.
Kabaal om een Varkensleren koffer, officieel het twaalfde Bob Eversverhaal, maar in de stripreeks het eerste album. Jan en Arie op avontuur zonder Bob, in een krankzinnige tocht door Nederland op jacht naar de inhoud van de varkensleren koffer van ene Buikmans. Avonturen in de Stille Zuidzee, het tweede album, met een stripbewerking van het allereerste Bob Eversverhaal. Bob, Jan en Arie mogen een maand meevaren op een van de Roosboten, maar lijden schipbreuk en worden uitgerekend opgepikt door de Frisco, een schip vol muiters, met alle gevolgen van dien.
Drie jongens op een onbewoond eiland. In het derde Bob Evers album zijn Bob, Jan en Arie op een onbewoond eiland belandt en proberen ze met de weinige materialen te overleven. Maar dan duiken ook de muiters weer op.
De strijd om het goudschip. Het vierde album, met het derde en laatste deel van de Bob Evers Zuidzee-trilogie. Bob, Jan en Arie proberen hun Amerikaanse vrienden uit handen van de muiters te krijgen. En als dan ook nog het muiterschip Frisco terug met aan boord voor een miljoen aan geroofd goud, brandt de strijd tussen onze vrienden de muiters pas echt goed los.
En wie echt nieuws wil kan natuurlijk altijd nog in Eppo jaargang 2009 terecht, met daarin het eerste deel van de Bob Evers briefjesjacht-trilogie, gepubliceerd in Eppo 1 t/m 16 en 18 t/m 24. Bob stuurt Jan en Arie naar Kaapstad om een handschoenendoos met een zeer waardevol papiertje uit handen van ene Jeffries te houden. Maar helaas het vliegtuig met aan boord Jan en Arie en diezelfde Jeffries wordt gekaapt en maakt een noodlanding in de woestijn.
En aangezien het verhaal nog loopt in Eppo ga ik natuurlijk niets over de afloop vertellen. Die lees je namelijk in de week na Pakjesavond in Eppo. Tenzij de goede Sint een stel van die Eppo’s weet te bemachtigen natuurlijk en ze al op 5 december in de diverse schoenen en zakken met cadeau’s en surprises stopt.
En aangezien het verhaal nog loopt in Eppo ga ik natuurlijk niets over de afloop vertellen. Die lees je namelijk in de week na Pakjesavond in Eppo. Tenzij de goede Sint een stel van die Eppo’s weet te bemachtigen natuurlijk en ze al op 5 december in de diverse schoenen en zakken met cadeau’s en surprises stopt.
Als scenarist put je vaak je inspiratie voor verhalen uit de actualiteit. Ongeveer alles wat om je heen gebeurt, kan immers een verhaal opleveren. Maar soms ook niet. Voor het Tokkie Tor verhaal dat deze week op bladzijde 32 t/m 34 van de nieuwe Donald Duck (nr 44-2009) wordt gepubliceerd, was simpelweg het bestaan van de neushoornkever de inspiratiebron. Een scene uit dit verhaal had in 2007 echter wel een actueel, politiek tintje, namelijk die met handenschudden op de eerste bladzijde. Maar ja, als je politicus in Puindorp bent en er staat een neushoornkever tegenover je die tien keer zijn eigen gewicht kan tillen, kun je beter niet vragen of hij je de hand schudt. Twee jaar later heeft deze scene natuurlijk elke onderliggende laag verloren en blijft alleen de grap over van de kever die zijn eigen krachten niet kent.
