Weg met de muiters!!

Hoi allemaal! Toch leuk zo’n blog waarop je kunt lezen dat de tekenaar heel je zaterdag vol plant. En dat terwijl schrijvers nóg harder moeten werken dan tekenaars om rond te komen.
Maar effe serieus, zondag is de officiële Bob Evers-dag in Rijswijk, nou ja, in elk geval in de stand van uitgeverij Boumaar. Maar ik kom zaterdag vast ook even een kijkje nemen. Dus wie zondag niet kan, of alleen maar een tekst in zijn album wil en geen tekening, kan dan ook bij ons terecht. Het kan best zijn dat onze uitgever zaterdag andere stripmakers in zijn stand heeft zitten, maar vraag het in dat geval gerust. Het komt sowieso in orde.
Wat dat betreft was ik heel blij met de belangstelling van vorig jaar, toen de heren Heuvel en Van Oudenaarden beiden door omstandigheden moesten afhaken en ik daar voor ik het eerst in mijn leven helemaal in mijn uppie zat te signeren. Dus iedereen die toen een album heeft gekocht, hartstikke bedankt daarvoor! En als je dat album intussen nog niet op een andere beurs door Hans hebt laten signeren, neem het dan zondag gerust mee!

En dan nu gauw verder met het vervolg van ‘wat vooraf ging’. Bob, Jan en Arie hebben zich inmiddels aardig geïnstalleerd op het onbewoonde eiland. Ze hebben een hut met varkenskraal gebouwd in de groene vallei achter de waterval. Ze lopen via een smal rotspad naar boven en via de rotsrug naar het strand, waar ze vissen vangen op de ‘inboorlingen-manier’. Waar de loslopende kippen en varkens op het eiland vandaan komen, weten ze nog steeds niet. Waar het muiterschip Frisco met aan boord zes muiters en een miljoen aan gestolen goud heen is gevaren ook niet. Waar de eigenaars van dat goud, hun Amerikaanse vrienden Joe, Jack en Hennessey, gebleven zijn evenmin. Maar waar het zeilschip van de Amerikanen, de Willi Waw, gebleven is, weten ze wel. Dat ligt voor anker in de baai van het eiland. Aan boord de drie muiters Harry, Barney en Mickey Mouse…en een gevangen Arie!
Arie is door de muiters verrast, terwijl hij bij het vuur op vissen zat te wachten. Jan heeft alarm geslagen bij Bob en samen hebben ze de hele nacht de Willi Waw in de gaten gehouden.

De volgende ochtend komen de muiters Barney en Mickey Mouse gewapend met geweren naar het eiland terug. Bob maakt zich zorgen dat de muiters wel eens beter met een geweer overweg kunnen dan zijzelf. Maar Jan heeft een plan om de muiters in de vallei op te sluiten en Arie te bevrijden.
Bob en Jan lokken de muiters zo opvallend mogelijk naar het rotspad en de vallei toe. Her en der nog wat aanwijzingen over de juiste route en de muiters lopen regelrecht in de val.
Terwijl Bob en Jan zich verschuilen aan de andere kant van de rotswand, dalen de muiters in de vallei af en zitten daarna, zoals Bob het zegt ‘even secuur opgesloten of het een cel was met zeven stalen deuren’.

Een poging van Barney om het rotspad weer te beklimmen, wordt door Bob afgestraft met een geweerschot. Barney raakt zijn geweer kwijt en loopt een vleeswond op aan zijn been. Daarna is het zelfs voor Barney duidelijk dat hij in de val zit.

Terwijl Bob de muiters bewaakt, probeert Jan wat te slapen. En als de duisternis invalt, zwemt hij ongemerkt naar de Willi Waw toe. Daar treft hij benedendeks een stomdronken Harry aan, die hij vrij gemakkelijk uit weet te schakelen.
Intussen is Mickey Mouse beneden in de vallei op het onzalige idee gekomen de hut in brand te steken, dit tot grote woede van Bob.
Bob stormt naar beneden en schiet uit pure woede op Mickey Mouse. Maar dat wordt hem noodlottig, want daardoor wordt ook Barney gealarmeerd. De overmacht is te groot en Bob is gedwongen zich aan de muiters over te geven.

Op de Willi Waw hoort Jan de schoten en hij gaat nog harder op zoek naar Arie. Hij vindt hem uiteindelijk in het voorraadhok van de Willi Waw. Samen binden ze Harry vast en met pistolen op hun hoofd gebonden zwemmen ze terug naar het eiland.
Op het strand zien ze hoe de muiters de bewusteloze Bob in de sloep leggen en ermee naar de Willi Waw varen. Bij de Willi Waw aangekomen, krijgen ze natuurlijk geen enkele reactie van Harry. De twee muiters zijn genoodzaakt op eigen houtje aan boord te klimmen. En dat brengt Jan alweer op een goed idee.

Zodra Barney de vastgebonden Harry ontdekt, roept hij ook Mickey Mouse benedendeks.
En dat geeft Jan en Arie de gelegenheid om met de sloep en de nog altijd bewusteloze Bob terug te varen naar het eiland. Het mooiste daaraan is dat muiters nu geen sloep meer hebben en dus alleen nog zwemmend naar het eiland kunnen komen.

Na een korte nachtrust vertelt Bob aan Jan en Arie hoe hij zijn leven heeft weten te redden; door een wild verhaal op te hangen over nog meer verborgen goud aan boord van de Willi Waw. Daarom hebben ze Bob in leven gelaten, al mepten ze hem wel bewusteloos toen hij probeerde het touw aan zijn enkel los te maken.
En dan… varen de muiters er plots weer vandoor. Eerst denken de jongens dat ze de strijd gewonnen hebben, maar dan komt toch de twijfel opzetten. Stel, dat de muiters ergens anders weer aan land komen en hen opnieuw proberen te verrassen.
Daarom besluiten ze de omtrek van het eiland met hun eigen sloep te gaan verkennen. Ze braden zo veel mogelijk vlees en na weer een nachtje waken en slapen in de open lucht, vertrekken ze.

Wat ze tijdens die tocht allemaal ontdekken vertel ik jullie volgende keer in het laatste deel van deze serie ‘Wat vooraf ging’. Tot dan of tot ziens in Rijswijk!

Poppetjes tekenen in Rijswijk

Voor wie er hoogstpersoonlijk bij wil staan hoe er, gratis en voor niks, "live", een originele, handgetekende "dédicase"prent met handtekening van de auteurs, voorin z'n (eerste editie) Bob Evers stripboek wordt gezet! Frank en ik signeren komende zondag in Rijswijk. Frank is er zelfs ook de hele zaterdag!

Evenementenhal Rijswijk

Volmerlaan 12

2288 GD Rijswijk (ZH)

Tel: 070-3075900

http://www.evenementenhalrijswijk.nl/

En hier dan de inkting van de nieuwe pagina. De drankflessen onderaan de pagina heb ik er pas heel laat bijverzonnen. Die kerels zijn natuurlijk allemaal ladderzat! Kan geen kwaad dat goed duidelijk te maken. Wie gaat er nou broodnuchter tegen de schemer zo'n oerwoud in, om in een kogelregen een zootje stokers bij elkaar te schieten? Willen ze eigenlijk wel lévende stokers, dan?

Klik op de plaatjes als je ze groter wil zien.

Weg met Bob, Jan en Arie !!!

Ha, weer een gloednieuwe BE-pagina voor je, gewaardeerde lezer! De core-business tenslotte van deze blog. We beginnen nu echt aan dat "jongetjesloze" deel van het verhaal en deze pagina 9 biedt vanzelf weer z'n geheel eigen teken-technische problemen.

Even tussendoor. Is het hier op deze BE-strip-blog nou allemaal nog een beetje te volgen, beste lezer? Frank met z'n periodieke "samenvattingen van het voorafgaande" en ik daar dan telkens dwars doorheen met die presentaties van de gloednieuwe zwart-wit strippagina's van "Goudschip" en dat dan allemaal op klassieke blogwijze van achter naar voren gerangschikt en deels alweer verstopt in de archieven? Valt dat allemaal nog een béétje te snappen? Sterkte daarmee, hoor!

Gelukkig zag ik dat er her en der op het net al sites zijn waar onze nieuwe BE-pagina's keurig op volgorde gerangschikt bij elkaar zijn gezet. Verwijs ik daar maar even naar. . .

Ik lees de scenariopagina es met je door:

Hmmm. Ik lees nieuwe acteurs, nieuwe decors. Een halve pagina pratende mannen aan een tafel. Altijd moeilijk, want saaiheidsgevaar. Vijf prentjes op die eerste paginahelft, dus geen ruimte voor een lekkere overzichtsplaat van die eetzaal, maar goed, die hadden we eigenlijk al op de vorige pagina. MacGarrigle her-introduceren met wat close-ups. Dat wordt pratende hoofden en tamelijk veel tekst, dus hier en daar wellicht een ballon naar beneden schuiven.

Daarna groepje in een bootje, uit een bootje en op pad. Ook daar de vaart een beetje in proberen te houden. Misschien met wat malle afsnijdingen? Voor het mysterieuze?

Okee, dit heb ik bij elkaar geschetst. . .

PAGINA 9a:

1. In de zwaar vervuilde eetzaal van de Frisco zitten de zes overgebleven matrozen van de Frisco. O’Connor ligt achterover in zijn stoel. Zijn doorzweet hemd hangt zover mogelijk open en zijn rode haren steken naar alle kanten uit. Zijn linkerhand rust op zijn brede, leren broekriem en zijn vingers zweven boven de kolf van zijn zware Colt .45-revolver, die uit zijn broekzak steekt. Zijn rechterhand ligt op tafel en omklemt een glas whisky. MacGarrigle, met pijp in zijn mond, pakt de fles schenkt zijn eigen glas halfvol. De kok, Johnson, Bess en de nog altijd naamloze derde matroos zitten er vermoeid en vermagerd bij en kijken zeer ontevreden naar O’Connor. Allen hebben zware stoppelbaarden. De gepolitoerde mahonie tafel in de eetzaal is overdekt met etensvlekken, ringen van drinkglazen en kerven van broodmessen. Er komt zonlicht door de ronde patrijspoorten binnen.
KOK: Aan het woord of niet, O’Connor, d’r zal toch gauw wat moeten gebeuren. Het schip kan zó niet verder varen.
MACGARRIGLE: Ik heb je destijds gewaarschuwd, O’Connor, dat het krankzinnig was een oceaan over te zwalken met een geladen stoomschip, twee stokers en vijf koppen bemanning.

2. Terwijl MacGarrigle het glas aan zijn lippen zet, oppert hij de overgebleven mogelijkheden. De kok staart hem verbijsterd aan.
MACGARRIGLE: De stokers liggen op apegapen en wij krijgen het schip ook niet opgestookt. We hebben nu de keus tussen twee dingen. Eén: het schip laten zinken…
KOK: !

3. MacGarrigle draait zijn glas heen en weer tussen een vuile duim en zijn wijsvinger. O’Connor veegt het zweet van zijn voorhoofd met de rug van zijn arm en kijkt MacGarrigle grommend aan.
MACGARRIGLE: Twee: dit schip weer in vaarbare staat brengen.
O’CONNOR: Wat klets je nou weer, MacGarrigle? Hoe wou je dit schip laten varen? Met atoomenergie?

4. MacGarrigle neemt weer een slok van zijn whisky. Hij wijst met de duim van zijn andere hand naar de patrijspoorten. . O’Connor staat op en slaat met zijn vuist op tafel. De fles en glazen rinkelen.
MACGARRIGLE: Stokers ronselen. Die eilanden hier zitten vol Polynesiërs. Een stuk of tien van die snaken en we zijn klaar!
O’CONNOR: Waar wachten we dan nog op?

5. Bij de ingang van zijn hut deelt O’Connor pistolen en geweren uit. Hij haalt ze te voorschijn uit een lange teakhouten kist. De munitie zit in lange, leren patroonbanden. Zelf heeft hij in iedere broekzak een extra pistool gestoken, plus zijn eigen pistool in zijn hand.
O’CONNOR: Hiero! Hiermee krijgen we onze stokers wel te pakken.


PAGINA 9b:

1. De sloep met de zes inzittenden, bewapend met pistolen en geweren, roeit naar het strand.
O’CONNOR (vanuit de sloep): Schiet op! Trek aan die riemen! Voor het donker moeten we ze hebben!

2. O’Connor staart naar het bos bij het strand, terwijl de anderen de sloep op het strand trekken. Alle mannen zweten behoorlijk.
O’CONNOR: Hmm…Leeft hier iemand of leeft hier niets?

3. De bemanning van de Frisco vertrekt in de richting van het bos, O’Connor voorop. MacGarrigle blijft op de voorgrond aarzelend bij de sloep staan.
O’CONNOR: Die stokers moeten te vinden zijn. Kom op!
MACGARRIGLE: Hmm…

4. MacGarrigle gaat op de rand van de sloep zitten met zijn blote voeten in het water. Hij friemelt wat aan zijn geweerriem.
MACGARRIGLE: …liever niet!

5. O’Connor en de vier andere muiters trekken het bos in, via een smal maar begaanbaar pad. Ze horen een zacht tromgeroffel. Op de voorgrond de silhouetten van verborgen Polynesiërs, bewapend met speren.
GELUID VAN DE TROMMEL: Tom! Tom!
O’CONNOR: Hoor! Trommels! Voorwaarts! Die kant op.

Als je erop klikt. zie je de plaatjes groter.

De vier overgeslagen stroken

Hoi allemaal! Het verjaardagsfeest is voorbij en Hans is weer druk aan het tekenen aan ‘De strijd om het goudschip’. Nog 11 bladzijden en dan is het hele verhaal af. Hoogste tijd voor mij dus om weer verder te gaan met de geschiedenis van de voorgaande twee albums uit de Zuidzee-trilogie.

Waar waren we gebleven? Jan, Bob en Arie zijn gestrand op een onbewoond Zuidzee-eiland.
Waar het zeiljacht Willi Waw met aan boord de muiters Mickey Mouse, Harry en Barney en de drie gevangengenomen Amerikanen, Joe, Jack en Hennessey gebleven zijn weten ze niet. Waar de Frisco met aan boord de andere zes muiters en het gestolen goud van de Willi Waw is evenmin.
De drie jongens bereiden zich voor op een lang verblijf op het eiland. Ze maken een inventaris op van hun spullen, organiseren voedsel voor zichzelf en gaan het eiland verkennen.
Als Bob en Jan de helling bij het palmstrand beklimmen zien ze aan de voet van de vulkaan een groene vallei liggen. Even later zien ze warempel een tamme kip over het strand wandelen.
Twee goede redenen om het eiland landinwaarts te verkennen. Ze volgen de loop van de rivier, ontdekken een meertje met waterval, klimmen tegen de rotswand op en als ze boven zijn zien ze in de diepte weer de groene vallei liggen. Ze ontdekken ook dat ze gewoon de rotsrug op het strand op hadden kunnen lopen om te komen waar ze nu zijn.
En dan opeens is Bob weg!

Wie alleen de afleveringen in de krant heeft gevolgd, zal gedacht hebben dat Arie vrijwel meteen een weg naar beneden ontdekt. In het album doet hij daar een halve pagina langer over. Hoe dat kan?
Wel, op 1 september 2005 verscheen het nieuwe AD voor het eerst in tabloid-formaat.
En bij een nieuwe krant hoorde ook een gloednieuwe strip. Dus werd “Het geheim van de tijd” afgekapt en vervangen door het nieuwe Bob Eversverhaal “Drie jongens op een onbewoond eiland”.
Alleen was Hans op dat moment pas op pagina 12 met tekenen en zou hij in vijf, zes weken tijd hooguit tot pagina 20 komen. Omdat de redactie toch graag met een nieuwe strip wilde komen, werd besloten het verhaal in twee delen te publiceren. Natuurlijk moest het verhaal dan half oktober afgesloten worden met een mooie cliffhanger en laat die nou net op pagina 21 zitten: een vastbonden Arie bij het vuur (Wie, o wie heeft dat op zijn geweten?).
Omdat Hans zeker wist dat hij pagina 21 nooit op tijd af zou krijgen, moest ik een hele pagina uit het verhaal halen, die Hans dan later er weer bij zou tekenen voor het album.
In plaats van één hele werden dat uiteindelijk twee halve pagina’s: de scene waarin Jan en Arie naar Bob zoeken en hem opeens beneden in de vallei zien staan. Én de afsluitende scene 's avonds in de vallei waarin het vlees van het tamme varken dat ze beneden aantreffen bakt en braadt en de jongens maar weer eens een duik in het water nemen.
In de krant eindigde de eerste avond in de vallei met Jan die het lichteffect op de rotsen (het ‘Amerikaanse tekenfilmpje’) bewondert. Daarna kregen de krantenlezers de gebeurtenissen van de volgende ochtend al voorgeschoteld: een frisse ochtendduik, de vraag: waar bouwen we onze hut?, Bob die broodvruchten vindt en Arie die tenslotte de andere twee overtuigt de hut in de vallei neer te zetten.

Het duurt vier weken voor de hut af is. In het boek neemt Willy van der Heide zelfs acht pagina’s de tijd om de bouw van de hut en de bijbehorende varkenskraal te beschrijven. Gelukkig maakten wij een strip en konden we dat alles in één prachtige, indrukwekkende plaat van een halve pagina laten zien!

Daarna zien we hoe Bob, Jan en Arie de hut inrichten. En dan vinden ze het hoog tijd dat er eens iets anders op het menu komt dan varkensvlees en broodvruchten.
De eerste poging van Jan en Bob om vis te vangen met hengels loopt op een groot fiasco uit. Een schaterlachende Arie komt met een betere oplossing. Ze maken een poel op het strand, (drie dagen graafwerk!) en lokken dan de vissen naar een vuur. Die methode werkt een stuk beter.

Op een avond waakt Arie bij het vuur en gaat Jan op zoek naar kokosnoten. Het duurt even voor Jan er één gevonden heeft. Dan hoort hij plots een hulpkreet van Arie.
Hij gaat terug en ziet tot zijn verbijstering Arie vastgebonden bij het vuur liggen. Verder is er niemand te zien.
Dat was dus de cliffhanger waarmee het eerste deel van “Drie jongens op een onbewoond eiland op 16 oktober 2005 in het AD werd afgesloten. Speciaal voor de krant kwam er nog een extra tekstblokje in het plaatje te staan met vragen als: ‘Wie heeft Arie vastgebonden?’ ‘Wie zijn er nog meer op dit “onbewoonde eiland”?’ en ‘Hoe gaat dit spannende avontuur verder?’ En tot slot de aankondiging dat het vervolg van het verhaal in april in de krant zou verschijnen.

Op 18 april 2006 kregen de AD-lezers eerst een halve pagina met het voorafgaande te zien, die alleen in de krant te lezen was. Want in het album gaat het verhaal natuurlijk gewoon verder met de aflevering die op 19 april verscheen.
Jan beseft dat iemand hem naar Arie toe probeert te lokken en trapt niet in de val. Hij wacht twee uur en dan ziet hij met wie ze te maken hebben: de muiters Harry en Mickey Mouse!
De twee zijn het wachten op Jan moe en nemen Arie mee naar de Willi Waw die in de baai voor anker ligt.
Jan rent terug naar de hut en slaat alarm bij Bob. Samen houden ze die nacht het jacht in de gaten. De volgende ochtend komen Mickey Mouse en Barney gewapend met geweren naar het eiland terug. Het ziet er even slecht uit voor Jan en Bob, maar dan komt Jan op een lumineus idee: ze gaan de muiters opsluiten in de vallei!
Of dat lukt en hoe ze dat voor elkaar krijgen, dat vertel ik jullie volgende keer.
Tot dan!

Er is er één jarig...

Nee, beste bloglezers, dit is niet het vervolg van mijn verhaal over de Zuidzee-trilogie. Nog niet, tenminste.
Dit is ook niet het verhaal over de twee afleveringen van “Drie jongens op een onbewoond eiland” die wel in album maar niet in de krant verschenen. Al zijn we daar wel bijna aan toe.
Dit is zelfs niet het antwoord op de vraag: wat is er allemaal gebeurd met het scenario van “De strijd om het goudschip”? Maar dat krijgen jullie zeker nog te lezen.
Nee, beste bloglezers, dit is alleen maar het nieuws van de dag:… Hans is vandaag jarig!

Dus Hans, neem een stuk taart en een vrije dag en geniet van je verjaardag!
Van harte gefeliciteerd en nog vele, vele jaren!!!

Herschrijving met epische proporties

Ziehier de overgangspagina naar een nieuwe verhaallijn binnen dit album. We verlaten onze frisse knapen en hun vrienden en gaan eens kijken hoe het ook alweer met die malle Frisco stond.

Nu is wat mij betreft het "Goudschip" leesboek het meest onevenwichtige van de Zuidzee-triologie. vdHeide heeft in dit boek drie zeewaardige schepen, tientallen inboorlingen en veel inzet van nieuwe helden MacGarrigle, Abercrombie en Muriloff nodig om het middendeel van z'n verhaal rond te krijgen. Onze HBS-vriendjes zijn hier vaak p a g i n a 's lang uit beeld! Dit is geen perspectiefwisseling meer. Hier worden worden Jan, Bob en Arie gereduceerd tot bijfiguren in hun eigen boek!!!

Ik zal je verklappen, beste lezer, juist over deze pagina's in het boek hebben Frank en ik stevig gediskussiëerd. En ik heb Frank uiteindelijk voorgesteld het stripscenario in dit opzicht schaamteloos te laten afwijken van het boek. . . .

Ik heb het niet over detailaanpassingen hier, we hebben het hier over herschrijving met epische proporties. Ten behoeve van de balans van de strip. Veel minder aandacht voor MacGarrigle's, Abercrombie's en Muriloff's heldendaden. Die handelingen kunnen voor een groot deel naar onze vriendjes. De rest van het Frisco-verhaal kunnen we dan even snel samenvatten. Weg met die ouwe kerels, veel meer jongetjes in beeld.

Volg de komende tijd de BE-strippagina's en beoordeel zelf hoe Frank mijn probleem scenario-technisch heeft aangepakt.

PAGINA 8b:

1. Het viertal loopt in de richting van het dal waar Joe en Jack zitten. Hennessey loopt voorop, Arie licht hinkend achteraan. Arie heeft de verbanddoos onder zijn arm en een aantal blikken voedsel onder zijn andere. Jan, Bob en Hennessey hebben eveneens blikken voedsel onder hun armen. Bob kijkt om naar Arie
ARIE: Dan wachten ze een half uur, worden nijdig en gaan er minstens twee aan land kijken.
BOB: Precies! En dan lopen ze steevast over een pad van en naar de landingsplaats van hun vlot….

2. Het vijftal komt terug bij de hut waar Joe ligt. Bob legt Arie de rest van het plan uit. Ze bespreken de aanpak van hun plannen. Hennessey keert zich om naar Bob en wijst hem op iets dat hij vergeten is.
BOB: Alleen zitten wij daar deze keer met zijn allen verstopt!
HENNESSEY: Ho even! Iemand van ons moet hier bij Joe blijven waken.

3. Terwijl Hennessey Joe kinine uit de verbanddoos toedient, wijst Arie op zijn knie. Bob maakt er een droge opmerking over.
ARIE: Eh…dat doe ik wel. Mijn knie is niet helemaal in orde.
BOB: Dat hebben we al gemerkt.

4. Arie, bewapend met pistool blijft voor de hut waken. Jan, Bob, Jack en Hennessey, allen bewapend met geweren, vertrekken.
BOB: Als we die twee kerels eenmaal overvallen hebben, moet het raar lopen als we die ene knaap op het jacht niet klein krijgen.
JACK: En als we die eenmaal te grazen hebben, zetten we de jacht op die andere zes bandieten in.


PAGINA 8b:

1. Terwijl het viertal de weg naar de Willi Waw volgt, informeert Hennessey bij Bob en Jan naar de muiters van de Frisco.
HENNESSEY: Die schurken die al het goud van ons jacht gestolen hebben. Hebben jullie enig idee waar die gebleven zijn?
JAN: Goeie vraag… Maar nee…

2. Close-up van een peinzende Bob:
BOB: Ik heb er al dikwijls over zitten piekeren waar de Frisco toch heen gevaren is. Daar hebben we nooit meer iets van gezien of gehoord.

3. Totaal. De Frisco ligt voor anker binnen het barrièrerif van een atoleiland. Beide ankerkettingen zijn neergelaten. Achter het schip ligt een grote sloep, die aan het schip is vastgemaakt met een touw. Op de voorgrond wordt het schip beloerd door een Polynesische stam. De Polynesiërs zitten ruggelings tegen palmboomstammen (onzichtbaar voor de bemanning van de Frisco) of liggen op hun buik in het kreupelhout. Hun speren staan naast hen in het zand gestoken. Op de achtergrond breken zware golven in wit schuim op het rif. Het water binnen het rif (waar de Frisco ligt) is kalmer.
TEKSTBLOK: Veertien dagen eerder…
O’CONNOR (buiten beeld, vanaf de Frisco): Nu ben ik aan het woord! Houd je koppen!

Drie jongens op een onbewoond eiland

Wauw, geweldig zeg! Wat een enthousiasme en wat een schitterende tekeningen. Jongens en meisjes van groep 4/5 van De Catamaran, echt hartstikke bedankt hiervoor!
Dit bewijst eens te meer dat er een toekomst is voor de Nederlandse kwaliteitsstrip. Een heel nieuwe generatie die wacht op meer goedgeschreven, goedgetekende, spannende en humoristische avonturenverhalen. En een reden te meer om er voor te zorgen dat het nieuwe album ook echt voor de zomer in de winkels ligt. Hans, zet ‘m op!
En voor mij een extra goede reden om weer verder te gaan met mijn verhaal over de Zuidzee-trilogie.

Aan het begin van deel 2 van de trilogie, het album “Drie jongens op een onbewoond eiland” zijn Bob, Jan en Arie, zoals de titel al doet vermoeden, gestrand op een onbewoond eiland.
Hoewel onze helden op dat moment nog niet weten of het bewoond of onbewoond is. Arie komt zelfs op het idee dat er wel eens menseneters op het eiland zouden kunnen wonen.

De enigen die weten dat de drie jongens op dat eiland zitten, zijn de drie muiters Harry, Barney en Mickey Mouse, maar die zijn er met het zeilschip Willi Waw vandoor gegaan.
In het ruim van de Willi Waw zitten de drie Amerikaanse eigenaars, Joe, Jack en Hennessey.
Het miljoen aan archeologisch goud dat deze drie in het Zuidzeegebied gevonden hebben is allang niet meer aan boord van de Willi Waw. Dat is verborgen in het proviandhok van het muiterschip Frisco. En waar de Frisco heen gevaren is, weet helemaal niemand.

Kortom, de kans dat Bob, Jan en Arie weer snel van het eiland af komen, is maar heel klein.
En dat weten ze zelf ook, dus besluiten ze zich te installeren op het eiland. Eerst maken ze met zeewier een leger voor de nacht, en daarna maken ze bij het kampvuur de inventaris op van alle bruikbare en onbruikbare spullen die ze bij zich hebben. De bruikbare spullen komen vooral uit Arie’s broekzak. Zo blijkt hij lucifers te hebben, een kijker met vergroot- en verklein glazen, een knipmes, een roltouw, een zakkompas en een handboortje. Verder hebben ze geweren, pistolen, munitie, twee watervaten en natuurlijk de sloep waarmee ze naar het eiland gekomen zijn.

Bij deze scene merk je meteen het voordeel van het medium strip. In het boek trekt Willy van der Heide in het verhaal een hele pagina uit om te vertellen hoe de jongens een vuur aanleggen. En in de strip hebben we daar maar één plaatje voor nodig.
Datzelfde doen we met de spullen die minder belangrijk zijn dan die van Arie. Zo haalt Bob een aantal dingen uit zijn broekzakken, die volgens Jan het raarste hoopje vormen dat hij ooit heeft gezien. In het boek worden al die spullen een voor een benoemd. In de strip zetten we de camera er gewoon bovenop en als lezer krijg je een leuk zoekplaatje. Wat heeft Bob allemaal bij zich?

Na de inventarisatie houdt een van de drie de wacht bij het vuur, terwijl de andere twee gaan slapen. Om de drie uur is er wisseling van de wacht.
De nacht blijft zo rustig als die maar kan zijn en als ze de volgende ochtend wakker worden nemen Jan, Arie en Bob eerst een frisse duik in zee. Dan gaan Jan en Bob op eten uit, terwijl Arie blijft waken bij het vuur.
Tot nu hebben onze drie helden nog niet veel van het eiland gezien. Ze kennen de baai waar ze met de sloep aangekomen zijn en het palmstrand aan de andere kant van de rotskloof.
Op het palmstrand zien Bob en Jan een schildpad kruipen, die al snel hun eerste maaltijd wordt, samen met wat kokosnoten en de eieren en houtduiven die Arie heeft opgescharreld.
En dan, terwijl ze in de schaduw uitbuiken, zien ze plots een tamme kip op het strand lopen!
Geen van drieën snapt waar het beest vandaan komt.
Al snel volgt een tweede ontdekking. Als Jan en Bob later bij het palmstrand een helling beklimmen, zien ze aan de andere kant in de diepte, aan de voet van de vulkaan, een prachtige groene vallei liggen.

Al met al twee heel goede redenen om het eiland eens verder te verkennen. Ze volgen de rivier stroomopwaarts in de hoop zo bij de groene vallei te komen. Maar halverwege stuiten ze op een waterval die van een steile rotswand naar beneden klettert.
Na weer een frisse duik klimt het drietal tegen de rotswand op en daar in de diepte zien ze eindelijk de groene vallei liggen. Daar ontdekken ze ook dat ze sneller boven waren geweest, als ze de rotsrug vanaf het strand op waren gewandeld. Maar ja, daar dient een ontdekkingstocht toch voor?

Bob is de eerste die de weg langs de rots naar de groene vallei beneden ontdekt en… een tam Hollands varken dat daar rondloopt. Opnieuw een raadsel, want waar komt dat beest vandaan?
Het raadsel blijft voorlopig onopgelost, maar de vraag: waar gaan we onze hut bouwen, niet.
In de vallei hebben ze immers alles wat hun hartje begeert: loslopende varkens, broodvruchten, water en schaduw. Kortom, Bob, Jan en Arie hebben het goed voor elkaar op hun eiland.

Wat ze niet weten, is dat de drie muiters Harry, Barney en Mickey Mouse het op een eiland daar vlak in de buurt heel wat minder goed voor elkaar hebben. En dat is dan ook de reden dat dit drietal opnieuw probeert het eiland van onze helden in te nemen. Maar daarover volgende keer meer…

Een kleine Bob Evers rage

Dit is echt zo leuk. Dit moet ik even kwijt.

Nog niet zo lang geleden trof mijn Caroline een oproep op het internet van basisschool "De Catamaran" in Capelle a/d IJssel. Juf Paula was op zoek naar stripboeken voor de bibliotheek van groep 4/5. Wie er nog een paar schaarloos op zolder had slingeren moest ze absoluut opsturen.

Nou is van iedereen die in de verste verte ook maar íets te maken heeft met de Bob Evers strip, mijn Caroline met afstand de slimste. Qua dit soort dingen in ieder geval, dan. Eerlijk, al loop ik er vol tegenaan, ik zie dit soort "golden opportunities" gewoon niet. Ik ben daar zo'n sukkel in. Dat "boekjes maken" niet kan zonder "boekjes verkopen" wil bij mij nog steeds maar niet goed inzinken.

Okee. Een hele klas vol hongerige, rijke, beïnvloedbare, piepjonge stripliefhebbers op zoek naar een leuke serie om wellicht fan van te worden? Daar moest natuurlijk m e t e e n een gratis Bob Evers albumpje naartoe!!!

Een week later een dikke envelop in de post. Een envelop vol verhalen en tekeningen. Van de Catamaran. Over Bob Evers!!! Het Bob Evers stripalbum was ingeslagen als een b o m !!!

Het mot niet gekker worden!

Wat is er gebeurd in die groep 4/5 in Capelle? Welke Bob Eversgekte is daar (eventjes dan toch) uitgebroken in het begin van onze 21e eeuw? Hypermoderne vinex-kids opgegroeid op het rythme van ringtones, spelcomputers, Ipods en de eindeloze televisie-diarrhee kennelijk vrolijk in de weer met een "ouwerwetsche avonturenstrip"? Rondom die hopeloos "oudbollige" Bob Evers nog wel?

Incidentje? Nieuwe trend? Wie?