Ons verhaal begint 's nachts met een hevig noodweer en een achtervolgingsscene.
Op de volgende pagina's schakelen we over naar de kust van Bretagne waar het overdag prachtig zeilweer is met een stralend zonnetje.
Als Eva, gedwongen door alle gebeurtenissen van die dag, 's avond's terugkeert in Groningen is het in elk geval droog. Maar als Max, Eva en Pjort de volgende ochtend, na het verhaal van Pjotr van die nacht, naar een nieuwe bestemming vertrekken, regent het weer. Het onweer blijft in deze scene achterwege, maar de achtervolging niet.
(Illustraties: IJsbrand Oost)
Dankzij een list van Max raken ze hun achtervolgens tijdelijk kwijt. En als ze eenmaal op de plaats van bestemming zijn (en bijna op de locatie van de Cameo-plaat in de 100ste Eppo), is het weer droog. Al is aan de straten uiteraard te zien dat het net geregend heeft.
Al met al dus behoorlijk wat afwisseling qua locatie, dag en nacht en qua weertypes in deze eerste 15 pagina's van Max Miller, De Orde van deBlauwe Steen. IJsbrand maakt nog een opmerking over de regenplassen. Dat ik er grafisch vast niet heel erg bij stil heb gestaan, maar dat hijzelf en Jildou bij het tekenen en inkleuren van de strip mooi kunnen spelen met de glinstering van de regenplassen op straat. Ik zal het nog sterker vertellen, ik heb daar zelfs geen moment bij stilgestaan. Als scenarist denk je vooral de plaatsing van de personages in het decor, in de manier waarop ze bewegen en in de afwisseling van dit soort elementen binnen het verhaal. Maar de details, zoals de glinstering van de regenplassen, nee, daar denk je niet normaal gesproken niet aan. Tenzij het een belangrijke rol in de plot zou spelen, natuurlijk. Maar dat is hier niet het geval.
Hoe dan ook, met dit soort details straks in de getekende, geinkte en ingekleurde plaatjes, krijgen de Eppo-lezers volgend jaar vast en zeker een aantal prachtige pagina's voorgeschoteld.
Prettig weekend allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten