Verhalen voor de decembermaand

Sinterklaas, Kerst, winter. Voor alles wat de decembermaand voor ons in petto heeft, ligt er sinds deze week een tijdschrift, album of special in de winkel. Kortom, genoeg te lezen voor wie straks een lange decembervakantie heeft.

In de nieuwe Donald Duck (nr. 49-2009) vind je maar liefst drie Sinterklaasverhalen waarvoor ik het scenario schreef. De Donald Duck van deze week opent meteen goed met een 10-pagina-verhaal, geschreven op de rand van mijn zomervakantie toen het buiten pakweg 30 graden Celsius was. Maar Sinterklaas is een dankbaar onderwerp als het om inspiratie gaat en dus ontstond zelf met die zomerse temperaturen een verhaal waarin zowel Donald als de stoomboot met pakjes spoorloos verdwijnt. Natuurlijk luidt de simpele conclusie van de brave Duckstadse burgerij dat Donald D. dan wel de dader zal zijn. Het zit natuurlijk allemaal heel anders in elkaar. Hoe? Dat lees je op bladzijde 5 t/m 14 van de nieuwe Donald Duck.

Op bladzijde 16 t/m 19 een Dombo-verhaal, waarin de Damesolifanten uit pure jaloezie de pakjes van Dombo omwisselen met die van zichzelf. Of beter gezegd een chocoladeletter met pindasmaak omwisselen voor een zakje zout. Een verhaal in de ‘Wat als..?’-categorie: wat zou er gebeuren als Dombo dacht dat hij van Sinterklaas niet meer mag vliegen? Het verhaal werd getekend door niemand minder dan de Spaanse tekenaar José Rámon Bernadó Kneff.

Op bladzijde 39 t/m 42 nog een ‘Wat als…?’-verhaal. Eén van de vaste thema’s van de Sinterklaasverhalen is dat Donald steevast vergeet de verlanglijstjes van Kwik, Kwek en Kwak te posten en de neefjes of Donald ze uiteindelijk persoonlijk moet gaan bezorgen op het kasteel van Sinterklaas. Geen wonder dus dat Kwik, Kwek en Kwak dit jaar zelf hun verlanglijstjes gaan posten. En dat dat ook niet volgens plan verloopt, moge duidelijk zijn, want anders heb je immers geen verhaal.

En behalve de Sinterklaasverhalen in Donald Duck staat er deze week ook nog een Sinterklaasverhaal van me in de nieuwe Tina (nr. 49-2009).

(Illustratie: Purita Campos)

Het verhaal ‘Nienke’s surprise’ op bladzijde 33 t/m 38 heeft het welbekende thema van het meisje dat in vermomming meer durft dan als zichzelf. In dit geval gaat het om Nienke, die haar grote liefde mee wil vragen naar een dance-party en dat dan wil doen in de rol van Zwarte Piet. In tegenstelling tot de verhalen in Donald Duck is dit Sinterklaasverhaal niet nieuw. Het werd al eerder gepubliceerd in Tina 49-1997 en getekend door de Spaanse tekenares Purita Campos.

Tot zover de goede, oude Sint. Maar ook voor Kerst is er een speciale uitgave uitgebracht. Het album ‘Een vrolijke kerst met Donald Duck’ ligt sinds afgelopen donderdag in de winkel.

(Illustratie: Studio Comicup, © Disney)

De twee verhalen van me die er in te vinden zijn, hebben overigens meer met de winter te maken dan met Kerstmis. Zo vind je op bladzijde 36 en 37 een Broer Konijn, waarin de nichtjes van Molly willen gaan baantjeglijden op het ijs en Rein Vos en Bruin Beer denken dat ze de (kerst)konijnen zo voor het grijpen hebben. Het verhaal werd getekend door de Spaanse Comicup Studio en al eerder gepubliceerd in Donald Duck 2-2000.

Op bladzijde 51 en 52 van hetzelfde album nog een Tokkie Tor-verhaal vol sneeuw en ijs.

(Illustratie: Studio Comicup, © Disney)

Vooral gebaseerd op het feit dat iemand die uitglijdt en voor- of achterover in de sneeuw valt soms wel erg vreemde sporen achterlaat. En zoiets leidt in een miniatuurdorpje als Puindorp al gauw tot paniek. Ook dit verhaal werd getekend door de Spaanse Comicup Studio en eerder gepubliceerd in Donald Duck 51-2001.

Voor wie de rest van de winter dan ook nog iets te lezen wil hebben, zijn er verschillende Winterboeken uitgebracht. In het Donald Duck Winterboek 2010 vind je zowaar een Nieuwjaarsverhaal op bladzijde 112 t/m 116. Of beter gezegd een verhaal rond de traditionele Nieuwjaarsduik. Ook in Duckstad wordt zoiets gehouden en uitgerekend als het buiten ijskoud is dwingt Katrien Donald om daaraan deel te nemen. Dit verhaal werd getekend door de Nederlandse tekenaar Jaap Stavenuiter en eerder gepubliceerd in Donald Duck 1-2001.

Voor de kinderen is er dan ook nog het Disney Junior Winterboek met daarin op bladzijde 47 het Winnie de Poeh-verhaal ‘Bedtijd voor Roe’. Een verhaal waarin Roe, net als de meeste kinderen, aan zijn moeder wil bewijzen dat hij best wel wat langer op kan blijven en dat het dus nog lang geen bedtijd is. Ook dit verhaal werd weer door de Spaanse Comicup Studio getekend en eerder gepubliceerd in Winnie de Poeh 4-2005.

Nog een Winnie de Poeh-verhaal op bladzijde 65, getiteld ‘De bloemen’. Bloemen waaruit bijen honing kunnen maken, maar die er ook voor zorgen dat Poeh aan zijn dierbare honing kan komen zonder gestoken te worden. Dit verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar Daniel Pérez en eerder gepubliceerd in Winnie de Poeh 8-2004

Het Disney Junior Winterboek sluit tenslotte af met een 17 jaar oud Oom Dagobertverhaal van maar liefst 17 jaar geleden op bladzijde 125 t/m 128. Een verhaal waarin Dagobert zijn neven min of meer dwingt tot een barre klimtocht in het Verweggistaanse hooggebergte. Dit alles om het geheim van de wijze-op-de-bergtop te ontraadselen, het geheim om de rijkste man ter wereld te worden. En gek genoeg is dit verhaal dan een echt kerstverhaal.

(Illustratie: Prodima, © Disney)

Het werd getekend door een tekenaar genaamd Prodima en al eerder gepubliceerd in Donald Duck 51-1996 en de Extra Donald Duck Kerstspecial 2007.

Pagina 42: Buffalo Hill

Wow, dat is nog eens nieuws, Hans! De laatste vier pagina’s van ‘Een overval in de lucht’ al in de Eppo van volgende week. En ik maar denken dat we chronologisch in de problemen zouden komen als de KerstEppo bij Eppo nummer 23 zou zitten. Probleem automatisch opgelost dus. Maar goed, voor we aan die smak van vijf pagina’s Bob Evers beginnen, eerst even door met pagina 42 uit Eppo 22.

Maar liefst 40 pagina’s nadat onze twee helden de opdracht van Bob hadden gekregen, arriveren Jan en Arie eindelijk op de plek waar ze moeten wezen: Buffalo Hill, het domein van James en Judy Elephant. En dat alles dankzij de hulp van Anderson, die in no time een snelle wagen met chauffeur en geheime scheepswerfpolitie heeft gearrangeerd.
Op dezelfde pagina nog maken we kennis met Mrs Judy Elephant, de eigenaresse van de bewuste handschoenendoos, waarin het papiertje van Professor Hathaway is verborgen. Maar helaas voor onze vrienden, blijkt Jeffries ondanks Anderson snelle acties, och nog voor hen op Buffalo Hill te zijn geweest. Of Jeffries inderdaad de handschoenendoos heeft meegekregen en of Jan en Arie er in de laatste vier pagina’s alsnog in slagen om het bewuste papiertje in handen te krijgen, dat lees je allemaal pakweg volgende week woensdag of donderdag in Eppo 23. Tot die tijd is hier scenariopagina 42:

PAGINA 42a:

1. Bij het hek van het vliegveld komt een grote, zwarte gesloten auto aanrollen. Anderson steekt zijn hoofd uit het raam en gebaart Jan en Arie in te stappen. Er staan twee vrachtwagens buiten het hek geparkeerd.
ANDERSON: hier! stap in, rekels!

2. Behalve Anderson zitten er nog twee mannen in de wagen, waarvan één achter het stuur (Rodney) Anderson stelt ze voor aan Jan en Arie.
ANDERSON: jongens, dit is fred murphy en deze knaap, die altijd rijdt of hij gek is op ziekenhuizen, is phil rodney. beiden van de geheime politie van de stilleter scheepswerven.
JAN EN ARIE: aangenaam.

3. Close-up van een bezorgde Anderson.
ANDERSON: ik heb nog niets van james elephant gehoord. ik dacht, dat hij mij terug zou seinen.

4. De auto volgt een slingerende weg die een heuvel op loopt. Op de heuvel staat een lelijk wit huis met een grindveld ervoor ter grootte van een voetbalveld. Boven in het huis brandt licht.
ANDERSON (buiten beeld, vanuit de auto): we zullen zo weten wat er gebeurd is. dit is buffalo hill. hier woont james elephant.


PAGINA 42b:

1. De deur van het huis op Buffalo Hill wordt opengedaan door een in het wit geklede neger. (Rufus)
ANDERSON: ha, rufus. is mr elephant thuis?
RUFUS: nee, mijnheer anderson. hij is al drie dagen op zakenreis.

2. Rufus laat Anderson, Jan, Arie, Fred en Rodney binnen in de hall. In de hall staat een grote eiken kist.
RUFUS: maar mevrouw elephant is boven in haar boudoir.
ANDERSON: ik moet haar direct spreken.

3. Rufus nodigt Anderson, Arie en Jan uit mee naar boven te komen. Fred en Rodney nemen in de hall plaats op de eiken kist.
RUFUS: wilt u meteen naar boven komen, meneer?

4. Rufus laat Anderson, Jan en Arie binnen in het boudoir van mevrouw Elephant. Het is klein, wit en rose geschilderd. Er staan een paar popperige, vergulde stoeltjes. Anderson stelt Jan voor aan mevrouw Judy Elephant.
ANDERSON: judy, dit is jan prins. we komen recht uit holland en zijn op zoek naar een zekere meneer jeffries.
JUDY: jeffries?

5. Anderson grijpt Judy bij haar arm en kijkt haar geschokt aan als hij hoort dat Jeffries al langs geweest is.
JUDY: een uur of twee geleden is hier een zekere meneer jeffries geweest…
ANDERSON: wat? heb je hem je handschoenendoos meegegeven?

Tot de volgende keer!

Opruiming ! ! !

Jaaa, daar istie toch weer es zelf, hier op je favo-blog! Die malle tekenaar van Bob Evers! Druk met vanalles behalve met bloggen, natuurlijk. Gelukkig houdt Frank hier de boel altijd goed aan de gang! Frank, je bent een held!

Okee! Komende Eppo dus de laatste Bob Evers-episode van "Overval", blogmakker!!! Afsluitende 4 pgs dubbelaflevering en dan ook nog die malle kerstspecial. (Maar die special komt dan weer, begrijp ik, in een soort extra, voor abbonnees bijgevoegde kerst-Eppo). Affijn, nog even die grote hap van vijf pagina's Bob en dan is het ook voor jou, Eppo-BE-voorpublicatie-striplezer, g e d a a n !

Hier dan nog maar even kliekjesdag! Nog allerlei fotootjes van BE-Overval i.s.n. op de computer. Nog even dit stapeltje, dan maar. Per slot de ruggegraat van dit hele blog-gedoe.



En van die half ge-inkte halve pagina's. Toch ook misschien leuk.



Inmiddels, sinds de laatste blog-keer, dus een BE-kerst-special gedaan. Erg benieuwd hoe dat straks gaat vallen. Daar zijn Frank en ik wel even onbeschaamd losgegaan met j o u w helden, BE-getrouwe ! In een zelfgeschreven Eppo-BE-strip-kerst-short story. Niks vdHeide hier! Heiligschennis natuurlijk!!!! Ja, wij durven wel.
Hmmmm, wat kan ik daarvan nou laten zien zonder alles meteen weg te geven? Detail maar even.

En nog even een Eppo wintercover gemaakt. En de BE-Kerstkaart. Detail maar weer . . .
En dan ook nog inmiddels eerste grote reclameklus gestart. . .

Daarover later maar es.

De andere publicaties van deze week

Naast de 21ste aflevering van “Een overval in de lucht” is dé klapper van Eppo 22 natuurlijk de aankondiging van de Eppo Kerst Special. Tot tweemaal toe zelfs, allereerst op bladzijde 18 in de rubriek Varia en daarna nog eens op bladzijde 35. Ik realiseer me nu ineens dat je vanwege de bewuste Bob Evers aflevering de Eppo Kerst Special beter tot na 17 december kan bewaren of misschien zelfs wel tot Kerstmis. Over het verhaal zelf mogen we natuurlijk nog niets verklappen, behalve dan dat deze tragisch aan zijn eind gekomen kalkoen er een belangrijke bijrol in speelt. Het arme beest wilde dolgraag eens meespelen in een Bob Evers stripverhaal. Nou, je ziet het…

Behalve in de aankondiging van de Eppo Kerst Special komen we Bob Evers ook letterlijk en figuurlijk tegen als ‘strip van de bovenste plank’ in de boekenkast van collega-scenarist Herman Roozen op pagina 3 van de nieuwe Eppo. Het klopt inderdaad dat we vorig jaar op de Stripdagen alle vier de Bob Evers albums voor Herman, van wie er deze week trouwens ook een verhaal in Donald Duck staat, gesigneerd hebben. Erg leuk om dat nu in de Eppo terug te lezen. Wel jammer dat we geen duidelijke foto van die bovenste planken van de boekenkast hebben. Maar hoe dan ook, Herman heel erg bedankt voor deze extra aandacht voor onze strip!

Van mijzelf deze geen nieuwe verhalen in Donald Duck, wel in de gloednieuwe, vernieuwde Sesamstraat (nr 19-2009). Allereerst vind je op bladzijde 10 en 11 de strip “Bert en Ernie goochelen”. Een strip die overigens niets met het thema van deze maand, ziek zijn, te maken heeft, om de simpele reden dat het verhaal al geschreven werd voordat het thema van deze nieuwe Sesamstraat bekend was.

(Illustratie: Magic Eye Studio, © Sesame Workshop)

Vandaar dat vooral het regenachtige novemberweer en de vruchteloze pogingen van Bert om een goocheltruc te doen een belangrijke rol in dit verhaal spelen. Al is Bert er natuurlijk wel goed ziek van dat zijn truc mislukt. De strip werd als vanouds getekend door onze vrienden van de Magic Eye Studio.

Wat wel aansluit bij het thema van de nieuwe Sesamstraat is de gloednieuwe, tekstloze Elmo-strip op bladzijde 24, Elmo heeft keelpijn. Ik wilde Elmo in deze strip ook niet al te ziek laten zijn, vandaar dat het bij keelpijn blijft.

(Illustratie: Jutta Langer, © Sesame Workshop)

Niettemin gaat Elmo toch samen met zijn moeder naar de dokter, die hem gelukkig op een heel simpele manier van zijn keelpijn afhelpt. De strip werd getekend door Jutta Langer.

En tot slot van het bladenoverzicht nog een aankondiging voor het Kwik, Kwek en Kwak verhaal in de Donald Duck van volgende week.

(Illustratie: © Disney)

Daarin verschijnt in elk geval een vier pagina’s tellend verhaal over de verlanglijstjes van Donalds neefjes. En wie weet nog wel meer Sinterklaasverhalen. Voor de liefhebbers het gaat hier om het verhaal met codenummer: H 29306. Volgende week meer daarover. Tot dan!

Eppo 22: Ontvangst in Kaapstad

En ja hoor, ook vandaag lag hij weer in de brievenbus, de gloednieuwe Eppo nummer 22.
Met de boekenkast van Herman Roozen, een interview met Mark van Herpen, tot tweemaal toe een aankondiging voor de Eppo Kerstspecial (jazeker, mét Bob Evers) en Hotel Nevelzicht op de cover:

(Illustratie: Mark van Herpen, karikatuur: Mars Gremmen)

Maar het allerbelangrijkste in deze Eppo is natuurlijk het vervolg van ons Bob Evers stripverhaal “Een overval in de lucht”. Na 41 pagina’s zijn onze helden eindelijk in de stad waar ze moeten zijn: Kaapstad! Helaas lopen Jan en Arie door toedoen Malherbe nogal flinke vertraging op. Nietsnut Malherbe heeft op het vliegveld van Kaapstad een grandioze maar vooral tijdverslindende ontvangst voor Lalonde en haar medepassagiers geregeld. Gevolg; nog meer voorsprong voor Jeffries. En waar is Anderson in al die drukte toch gebleven?

PAGINA 41a:

1. Vlak na zonsondergang landt de bommenwerper op het vliegveld te Kaapstad.
TEKSTBLOK: die avond…
LUITENANT (buiten beeld, vanuit cockpit): dames en heren, over enkele ogenblikken landen wij op vliegveld kaapstad.

2. Anderson kijkt door een van de patrijspoorten en schrikt ontzettend. Jan en Arie kijken hem verbaasd aan.
ANDERSON: o, lieve help… kijk dát eens! hoe komen we daar vanaf?

3. Lalonde stapt als eerste uit, gevolgd door Malherbe, en wordt ontvangen door een juichende menigte. Er staan journalisten met filmcamera en bewonderaars werpen bloemen naar Lalonde.
MENIGTE: hoera! hoera!
viva lalou!


PAGINA 41b:

1. Arie wordt arm in arm met Lalonde gefotografeerd, Jan met een houten revolver in zijn hand. Met een gemaakte glimlach voor de foto sist Jan iets tegen Arie.
JAN: zodra we de kans krijgen, smeren we’m.
ARIE: en of!

2. Ook Marsh en Winstone worden gefotografeerd. Winstone kijkt Marsh verrast aan.
WINSTONE: je gaat me niet arresteren, zeg je? kom je dan niet in moeilijkheden? het is je plicht, tenslotte.
MARSH: ik vertik het een vent te arresteren met wie ik door dik en dun ben gegaan. maar dat gebeurt maar één keer, winstone. de volgende keer grijp ik je zonder pardon in je kraag.

3. Terwijl Marsh poseert voor een laatste foto loopt Winstone lachend weg. Op de achtergrond duiken Arie en Jan weg tussen de omstanders.
WINSTONE: je bent een sportieve vent, marsh. als je ooit nog eens het pad der misdaad opgaat, bel me dan, dan kan ik misschien iets voor je terugdoen.
MARSH: hm! als het ooit zover komt, houd ik me aanbevolen.

4. Arie en Jan verschuilen zich tussen een paar auto’s die langs de startbaan geparkeerd staan.
Arie kijkt grinnikend naar de pers en de juichende menigte. De pers interviewt Sparks en Peters. Jan kijkt zoekend om zich heen.
ARIE: zo, die bende zijn we kwijt.
JAN: prima. maar wat verder? waar is anderson?

Tot de volgende keer!

Duckies in de hoofdrol

Niets nieuws op stripverhalengebied deze week, wel drie herpublicaties met drie of meer van de Duckies in de hoofdrol. We beginnen op bladzijde 17 t/m 20 van de nieuwe Katrien (nr 6-2006). Dit verhaal met alle zes de Duckies (Kwik, Kwek en Kwak en Lizzy, Juultje en Babetjes) in de hoofdrol schreef ik samen met collega Paul Hoogma. Het is gebaseerd op het gegeven van de boze buurman die de ballen die in zijn tuin belanden nooit meer teruggeeft aan de spelende kinderen. En laat Willie Wortel daar nu een oplossing voor hebben…
Het verhaal werd getekend door de Nederlandse tekenaar Bas Heymans en eerder gepubliceerd in Katrien 6-2003.

In het verhaal op bladzijde 31 t/m 34 is de hoofdrol weggelegd voor Katrien en Lizzy, Juultje en Babetje. Als de laatste drie lid willen worden van een tennisclub blijkt dat daar niet alleen van de leden maar ook van de opvoeders iets verwacht wordt. Een verhaal dat voor een groot deel op ware gebeurtenissen berust. Al gaan we hier natuurlijk niet de echte naam van de bewuste tennisclub vermelden. Het verhaal werd getekend door de Spaanse Comicup Studio en eveneens eerder gepubliceerd in Katrien 6-2003.


Tot slot spelen Kwik, Kwek en Kwak in hun hoedanigheid van Jonge Woudlopers de hoofdrol in het 11 pagina’s lange verhaal “Een dier van ver...” op bladzijde 54 t/m 64 van het nieuwe Jonge Woudlopers Avonturenboek (nr 6). Ook dit verhaal schreef ik samen met collega-scenarist Paul Hoogma. Het is gebaseerd op de vele berichten over illegale exotische dierenhandel eind vorig eeuw. Maar het dier waar de Jonge Woudlopers mee te maken krijgen komt wel van heel ver weg. Als het al een dier is…
Dit verhaal werd getekend door de Braziliaanse tekenaar Carlos Mota en eerder gepubliceerd in Donald Duck 27-2005.

(Schets: Paul Hoogma (behalve plaatje 4)

Pagina 40: De connecties van Anderson

We laten de 30-tallen achter ons en we beginnen aan de eerste van de laatste zeven pagina’s van ons verhaal. Op pagina 40 weet Anderson eindelijk Jan iets van hun geheime opdracht te ontfutselen. En dan blijkt dat de armen van Anderson heel wat verder reiken dan Jan ooit gedacht had. Op pagina 40 zien we eindelijk ook Malherbe in actie komen. Na bijna het hele verhaal totaal nutteloos te zijn geweest, bereidt hij nu eindelijk een actie voor. Maar wel een actie die onze helden eerder zal hinderen dan helpen. Maar dat is weer iets voor de Eppo van volgende week. Tot die tijd is hier scenario-pagina 40:

PAGINA 40a:

1. Anderson zit naast Jan in het ruim van de bommenwerper.
ANDERSON: ik heb gemerkt dat jullie willen verzwijgen waarom je zo’n belang stelt in jeffries doen en laten. maar als ik het wel heb, moeten jullie hem dringend hebben.
JAN: nou en of! wat die breitstein van plan is, weet ik niet. maar ik wil erop gokken dat jeffries gaat direct naar een bepaald adres in kaapstad gaat.

2. Anderson fluistert Jan iets toe. Jan denkt even na.
ANDERSON: aha, eindelijk houvast… luister jan, neem mij in vertrouwen. ik heb overal relaties en kan aan een hoop touwtjes trekken. of weet jij soms één vent in kaapstad die je kan helpen?
JAN: geen kip of kraai…

3 Jan fluistert Anderson het een en ander over de zaak Jeffries toe. Anderson kijkt hem verrast aan. Arie werkt de perziken en ananas naar binnen en luistert met een half oor mee.
JAN: all right. jeffries en wij zijn allebei op jacht de handschoenendoos van ene mevrouw james elephant. er zit een belangrijk stukje papier in dat voor iemand in engeland 400000 dollar waard is.
ANDERSON: mevrouw wie? weet je iets meer van die man van haar?

4. Jan haalt zijn schouders op, Andersons gezicht klaart op.
JAN: alleen maar dat hij renpaarden fokt en dol is op wedden.
ANDERSON: dat is ‘m! en wees maar blij dat je het mij verteld hebt.

5. Anderson staat op en wenkt Jan mee te komen. Jan kijkt hem verbaasd aan. Ook Arie staat op.
JAN: waarom?
ANDERSON: james elephant is een van mijn beste vrienden. ik heb jarenlang zaken met hem gedaan. kom, we gaan een telegram verzenden.


PAGINA 40b:

1. Bij de radio is de marconist bezig het ene na het andere telegram voor Malherbe te verzenden. Anderson, gevolgd door Jan en Arie, onderbreekt het betoog van Malherbe.
MALHERBE: juffrouw lalonde zal te kaapstad arriveren. stop. persconferentie na aankomst. stop.
ANDERSON: mag ik even onderbreken? meneer de marconist…

2. Close-up van Anderson telegram.
TEKST VAN HET TELEGRAM: Jumbo,
Onder geen omstandigheden afstand doen van
vrouws handschoenendoos stop poging zal worden
gedaan die afhandig te maken door kletsverhaal
stop zal later uitleggen stop tracht man met
kletsverhaal vast te houden verantwoordelijkheid
voor mij stop dit is zeer belangrijk stop ik zat in
vermist KLM-vliegtuig maar nu op weg naar Kaapstad
arriveer vanavond stop laat mij niet in de steek
chattanooga waf waf
Bones
ANDERSON: wil je dit zo snel mogelijk verzenden? het is dringend.

3. De marconist leest het telegram en grinnikt.
MARCONIST: o.k. mijnheer anderson. het gaat meteen de lucht in.

4. Terwijl ze terug gaan naar het ruim legt Anderson Jan en Arie uit wat de vreemde namen en termen uit het telegram te betekenen hebben.
ANDERSON: ‘jumbo’ is een naam van heel goede vrienden voor elephant. en mij noemden ze vroeger ‘bones’. chattanooga waf waf slaat op een zot avontuur dat we ooit in amerika beleefden.
JAN: zo weet hij zeker dat het telegram van u komt. maar daarmee heeft u uw stalen kistje nog niet terug, meneer anderson.

5. De bommenwerper hoog in de wolken. Arie tuurt door de patrijspoort naar buiten
ANDERSON: direct niet, neen. maar er is een kans dat jeffries weet waarheen breitstein is gegaan. ik wou alleen dat deze bommenwerper een paar honderd kilometer per uur sneller vloog.
ARIE: en ik wou dat ik een kop hete chocola had.

Tot de volgende keer!

Interview en artikelen in Eppo en Brabant Strip Magazine

Buiten aflevering 20 van “Een overval in de lucht” geen nieuwe strippublicaties deze week. Wel heel wat aan tekstmateriaal, zoals bijvoorbeeld het artikel “Jan en Arie zien ze vliegen” in de rubriek Varia op bladzijde 18 van de nieuwe Eppo (nr 21-2009). Een artikel dat eigenlijk handelt over de Lancaster in het algemeen en de manier waarop deze striptekenaars heeft geïnspireerd. Maar tegelijkertijd geeft het ook aan hoe goed Hans zich documenteert voor de Bob Evers strip. Dat staat overigens in het artikel. En vergeet daarbij ook de scenarist niet, want het zouden nooit Britse bommenwerpers geweest zijn zonder de wetenschap dat de Britten rond 1950 behoorlijk de dienst uitmaakten in Zuidelijk Afrika.

Diezelfde scenarist staat overigens centraal in de cartoon op de voorpagina van diezelfde Eppo en in het interview op 33. Wat de karikatuur betreft, ik hoorde tijdens de opening van de tentoonstelling “De verkipping” op Kasteel Groeneveld voor het eerst dat Mars er mee bezig was. Kees de Boer raadde me toen aan om vooral veel commentaar te leveren als Mars me die karikatuur zou doormailen.

(Illustratie: Mars Gremmen)

Maar helaas, ik kreeg hem pas voor het eerst te zien toen de Eppo vorige week in de brievenbus viel. En toen stond hij dus al op de voorpagina.
Hoe dan ook, Mars, ik vind hem best leuk, maar als het om karikaturen gaat, heb ik toch een voorkeur voor de karikatuur die Hans van me maakte voor deze blog. Vooral dat “Overload” op die computer is zeer toepasselijk voor hoe ik de eerste helft van 2009 heb gewerkt. Ik schrijf nou eenmaal nog wel iets meer dan alleen Bob Evers, zie je.

Gelukkig wordt dat laatste helemaal duidelijk in het interview op bladzijde 33. Jammer genoeg heb ik niet, net als Hans, een uitgebreide versie van het interview die ik hier op de blog kan plaatsen. Het interview is namelijk in februari bij mij thuis opgenomen en een paar weken geleden pas kreeg ik de uiteindelijke, geupdate versie van deze rubriek in mijn mailbox en precies drie kwartier om het artikel te redigeren. Gelukkig waren de samenwerking met Eric en Het Van Walraven Testament al toegevoegd in de tekst.
Natuurlijk valt er altijd nog wel iets aan te vullen op zo’n interview. Dingen die je achteraf net iets anders had willen zeggen en wat extra toe had willen lichten. Zoals bijvoorbeeld de opmerking over het vertellen van een verhaal met zoveel mogelijk afwisseling. Dat is zeker een uitdaging bij elk scenario, maar niet alleen ‘het leukste’, het is ook zeer noodzakelijk wil je een goed stripverhaal schrijven. Immers, als personages drie pagina’s lang in dezelfde ruimte met elkaar doorkletsen, zonder dat er verder iets gebeurt, zal de lezer de strip binnen die drie pagina’s op de stapel met oud papier leggen. De kunst van het stripvertellen is dus o.a. te zorgen dat iedere pagina de situatie minstens één tandje verzet wordt. Zodat het verhaal zich iedere volgende pagina weer verder ontwikkelt en de lezer van het begin naar het eind wordt meegesleept, zonder dat hij of zij dat zelf in de gaten heeft. En dat is natuurlijk niet het enige, wil je zoiets geloofwaardig doen, dan moet je je ook inleven in de karakters van je personages. Als het ware een worden met je hoofd- en bijfiguren zodat je van hen uit het verhaal kunt schrijven. En meer van dat soort dingen.

Brengt me meteen op het volgende punt. Ergens tussen de geredigeerde mailbox-versie en de uiteindelijke publicatie is nog een zinnetje verdwenen waarin stond dat het vak van scenarist een uitstervend beroep was. Of zoals Marten Toonder het ooit zei: er zijn bijna geen vertellers meer in Nederland. Hoorde op de Stripdagen ook dat degenen die zich inschrijven voor de Striptekenopleiding eerst twee jaar Kunstacademie moeten volgen en tegen de maatschappij aan moeten schoppen.

(Illustratie: Eric Heuvel)

Weet niet wat daar precies van waar is, maar hoe dan ook: Jean-Marc, Hanco, meneer Plasterk, is het niet handiger om ze in plaats daarvan een geheel of gedeeltelijke schrijfopleiding te laten volgen zoals die bijvoorbeeld aan de Hogeschool van Amsterdam worden gegeven? Of wellicht een gecombineerde teken- en schrijfopleiding? Stripmaken is toch in eerste instantie het vertellen van een verhaal in beeld. En op die manier ontstaan naast de nieuwe generatie Barksen, Vandersteens en Macherots ook de nieuwe lichting duo’s a la Uderzo en Goscinny, Franquin en Jidehem enzovoorts. Het is maar een ideetje.

Veel meer heb ik eigenlijk niet aan het Eppo-interview toe te voegen. Maar wat een foto! En wat een opmaak! Alle lof voor fotografe Judith van den Ende en degene die de pagina heeft opgemaakt en waarvan ik jammer genoeg de naam niet weet. Schitterend toch om zo in gezelschap van Bob, Jan en Arie en Maud en Maarten uit het Van Walraven Testament afgebeeld te staan?

Brabant Strip Magazine is het eerste stripinformatieblad dat aandacht besteed aan de uitgave van Het Van Walraven Testament. Op bladzijde 34 van BS Magazine 171 reserveert JeePee een halve pagina voor het album in zijn rubriek “Het nieuwe Scheepsjournaal van JeePee”.
Een artikel gebaseerd op de informatie uit het persbericht van AWVN, want zoals blijkt uit deze halve pagina heeft JeePee het album zelf niet gelezen.

(Illustratie: Eric Heuvel)

Tussen de regels door lezen we dan ook zijn frustratie over het ontbreken van een presentatie- en recensie-exemplaar. Welnu, Jeepee, ik heb goed nieuws voor je. Als ik op pagina 2 de namenlijst onder ‘Redactie en bestuur’ doorkijk, zie ik maar liefst vijf namen van Brabant Stripmedewerkers, waarvan ik zeker weet dat ze het album op een of andere manier hebben weten te bemachtigen. Geen slechte score voor BSM, lijkt me. Kortom, een recensie over het verhaal komt vast ook nog wel in een van de volgende nummers. En alles over Brabant Strip Magazine, het lidmaatschap en het verschijnen van de volgende nummers lees je natuurlijk op http://www.brabantstrip.be/

Ik had overigens de eer om ook wat kleine bijdragen aan dit nummer te mogen leveren. Zodat ik voor mijn plezier maar ook voor de film/dvd-rubriek op bladzijde 46 in de late avonduurtjes Teigetje en Poeh op de Musical-toer en The complete Goofy heb mogen bekijken. Mijn bijdrage aan het Suske en Wiske filminterview, Suske en Wiske en de sprekende stemmen, is heel wat kleiner. Ik kan zegge en schrijve één antwoord op een aanvullende vraag van mij terugvinden in het artikel. De rest van de vragen en antwoorden zijn echt van Joop Schreurs. Ere wie ere toekomt. Maar wel leuk dat mijn naam toch in de kop van het artikel staat.