Zelf-de-Bob-Evers-strip-tekenen 4: HET GEHEIM

Lees dit niet! HOU NU ON-MID-DEL-LIJK OP MET LEZEN!!! Als je onderstaande namelijk gelezen hebt, dan ben je verloren. Dan weet je het. Dan ben je ook ingewijd. Dan ken je het geheim! Dan ben je je onschuld kwijt. Onderstaande bevat namelijk de SLEUTEL voor bijna alle succesvolle stripgeheimen. Lees het en je kostbaarste bezit, je grootste schat, je ruwe, eerlijke, bijna dierlijke, kinderlijke s p o n t a n i t e i t op tekengebied is voor eeuwig naar de vaantjes. Door de plee. Ik waarschuw je : Dan kun je nóóit meer tekenen zoals je nu doet!!!

Hee, krijg nou wat! Daar ben je dan toch! Waarschuwingen in de wind enzo? Toch te nieuwsgierig? Nou goed dan, dan moet je het maar zelf weten, hoor. Dan heb je er zelf om gevraagd. Als je maar niet straks aankomt met dat ik je niet heb proberen te waarschuwen. Hou je dan maar goed vast, want daar komt ie:

En???? Ben je er nog? Was het een schok? Voel je je nu anders na je “rite de passage”? Okee, okee, toegegeven. Zoals het hier staat is het natuurlijk flauw en anticlimaxaal, maar daarom is het zeker niet minder waar . . .

Wat? je hebt bijna niks gelezen? Allen een paar rare tekeningetjes zien staan? Kijk dan nog maar es goed, want die “rare tekeningetjes” vormen de grondwet van het striptekenen. In hiëroglief -schrift, misschien, maar het staat er echt. Dit is de grondwet van alle moderne tekenen. Hier elegant geformuleerd door Preston Blair in z’n boek “how to animate film cartoons” Hier verdere uitwerkingen ervan:

Okee. Nu weet je het. Striptekenen, klassiek goed striptekenen, is niks anders dan goed en slim c o n s t r u e r e n ! 3D terugconstrueren naar 2D. Het is eigenlijk allemaal gewoon wiskunde, dat striptekenen. Vaardig construeren op het platte vlak. Niet alleen tekenen wat je “ziet”, maar vooral ook wat je “begrijpt”. Niks geheimzinnige super-talenten, niks ongefundeerde spontane invallen. En het valt allemaal gewoon, door iedereen die het écht wil en na veel, hard en geconcentreerd werk, aan te leren, dat striptekenen! Echt waar. Luister.

Er bestaat een fijne theorie dat vrijwel alles is te leren. Een fijne positieve theorie. Ouderdom van geen belang. Gecorrigeerd voor lichamelijke handicaps, vanzelf.
Als een mens gedurende tien jaar hard studeert, en zichzelf gedurende die tien jaar ook nog kritisch durft te beschouwen, dan is het een natuurwet dat die mens na die tien jaar in z’n vak zal excelleren. Significant beter zal presteren dan iedereen in z’n omgeving. Zo zitten onze mensen-hersenen nou eenmaal in elkaar.
Tien jaar lang héél hard oefenen én jezelf dan óók nog elke dag de maat durven nemen. (Dat is dus iets heel anders dan tien jaar lang hetzelfde balletje hooghouden, hersenloos toonladdertjes spelen of je favoriete poppetje eindeloos blijven kopiëren.) Het gaat hier om hard EN en kritisch oefenen. Je zult jezelf in die tien jaar e l k e dag moeten afvragen: “Is dit al goed genoeg?” ”Hoe presteer ik vandaag ten opzichte van m’n idolen?” ”Wat moet ik DUS beter oefenen?” Hard over jezelf durven oordelen en dan ook nog z o n d e r het bijltje erbij neer te mogen gooien! AUWAUW! De volgende dag namelijk gewoon weer ermee aan de gang!
Wie zichzelf zo durft te kwellen -- want een kwelling is het -- gedurende zo’n lange periode, wordt niet een depressief wrak, maar een betere, een veel betere, tekenaar. Een heerlijke theorie, toch? Ik geef het je maar even mee.

Voordat we nou meteen cursusgewijs aan de slag gaan met de Bob Evers stal, dus vooraleerst maar eens een beetje terug naar de basis. En sowieso erg goed om breed om je heen te kijken in dit vak, trouwens. Hier vandaag een aantal hot en her verzamelde animatie-modelsheets. Prachtig spul! Sommigen al uit de jaren veertig van de vorige eeuw. Okee, neem je potlood vast, en bestudeer ze eens. Potlood in de hand houden graag!!! Dan kijk je echt beter! Dit materiaal is gewoon overal op het internet te vinden en erg, erg leerzaam. Een modelsheet is een stuk papier waarop de ene tekenaar aan de andere uitlegt waar ie op moet letten als ie het charactertje gaat tekenen. Hoe je ‘m opbouwt. Hoe het zit met de verhoudingen. Soms met kleine tekstjes erbij, vaak niet eens, omdat alles voor zich spreekt. Alle info zit erin, in zo’n modelsheet. Zie je het niet meteen, dan moet je gewoon beter kijken. Eigenlijk hoef ik er, als het goed is, helemaal niks bij te vertellen.

Valt het geometrische je op? Werkelijk alle figuurtjes zijn uiteindelijk te herleiden tot een paar bolletjes en peertjes en buisjes! De rest is versiering aan de kerstboom. En bij het opnieuw tekenen van zo’n figuurtje is dat ook precies de truuk. Je begint met die paar bolletjes en buisjes en je bouwt ‘m vandaar weer op. Bolletjes schetsen. Hulplijntjes erin en alles er weer aan hangen. Alles lekker ruw in potlood! Gek genoeg zal de kijker later de helderheid van het geometrische skeletje niet meer bewust zien, maar wel onbewust registreren dat het een “overzichtelijk” plaatje is.

Okee, het doet me pijn om te zeggen, maar dit is nou eenmaal een cursus, nu zul je dus, eh . . . moeten gaan . . . o e f e n e n hiermee. Met dit soort materiaal. Veel oefenen en dan nog meer oefenen. Want het gaat hier uiteindelijk niet a l l e e n om het snappen, je moet het nu ook gaan doen. Het gaat hier om het opbouwen van je strip-vaardigheden. Potloodje los in de hand en die bolletjes en peertjes lekker erop gooien. Je moet nu dus die motorische zenuwbanen gaan aanleggen. Je moet op een of andere manier dit geometrisch tekenen lekker “in je vingers” gaan krijgen. Poppetjes natekenen, poppetjes variëren, poppetjes zelf ontwerpen. Bolletjes en buisjes spiegelen, buigen en draaien, hulplijntjes erin en de boel weer aankleden. En dan daarna kritisch terugkijken naar je eigen werk. . . . AAAUUWWAUW! Pijnlijke zenuwbanen!!!

En dan morgen . . . tóch weer ermee verder!

Op naar de top!

Meer volgt.