Eieren zoeken

Hoi allemaal! Tja, zo te zien heeft Hans ook op pagina 11 weer het een en ander naar zijn hand gezet. Een close-up die ik eruit gooide wordt er toch weer terug ingezet, om daarna met een overzichtsplaat van een hele strook te kunnen komen. En behalve dat zien we op plaatje 2 geen hut meer die in lichterlaaie staat, maar eentje die net aangestoken wordt. Het moment dat de beide muiters tot de ontdekking komen dat ze in een brandende hut zitten, krijgen we dus helemaal niet meer te zien.
Eenzelfde geval hadden we al eerder op pagina 10 waar noch O’Connor nog een van de andere Friscomuiters een speer op zich af ziet suizen. Is dit dan de grens tussen karikatuur en realisme? Is de scenarist in dit geval met een karikatuur bezig en de tekenaar met realisme?
Die dringende reclameopdracht komt dus wel erg ongelukkig uit. Want juist pagina 12 zou een mooi moment geweest zijn voor zo’n bespiegeling. Maar ja, nu zullen we tot ver na Pasen in het ongewisse blijven…

Zelf zit ik nu met een nog probleem. Natuurlijk heb ik die brandende hut in het scenario als een soort van grap bedoeld, verteld met het zogenaamde 1-2-3-effect.
Bij een goed vertelritme vind je dat effect heel vaak terug, al schijnt niemand te weten waarom dat zo is. Het is blijkbaar iets gevoelsmatig: twee is te weinig, vier is te veel.
In dit geval is de grap opgebouwd uit drie teksten:
1. “Hier zijn we veilig…”
2. “…Het lijkt wel of er iets aanbrandt!”
3. “!!” (ofwel: AARGH! We zitten in een brandende hut!)”

Omdat dat dubbele uitroepteken (het moment van ontdekking) is weggevallen, klopt de tweede tekst eigenlijk ook niet meer. De tekst: “Wat ruik ik toch? Het lijkt wel of er iets… aanbrandt.” is eigenlijk als aanloop bedoeld naar het moment van ontdekking.
Nu dat de tekst samenvalt met het moment dat de lezers ontdekken wat er aan de hand is, moet hij eigenlijk korter en krachtiger.
Zoiets als: “Maar…? Het lijkt wel of er iets…AANBRANDT?!?”

Goed, het lijkt muggenziften, maar met dit soort dingen ben ik straks echt bezig als het hele verhaal getekend en ingekleurd is. Voordat Mario, onze lay-outman en vormgever, al die fraaie pagina’s opmaakt voor onze drukker, moet ik eerst al die tekstballoons nog eens nakijken. Tekst voor tekst, letter voor letter.
En waar nodig teksten aanpassen, op de plaatsen waar Hans is afgeweken van het scenario, en op bepaalde andere verhaalmomenten toch nog iets aan de zin veranderen, zodat dat moment nog meer indruk op jullie als lezer maakt. En verder ieder woord, letter, komma, punt, vraagteken, uitroepteken, etc., waar iets niet aan klopt. En niet alleen voor het verhaal, maar ook voor de teksten op de voor- en achterkant en het binnenwerk van het album.
Een soort digitale paaseieren die verstopt zitten in de files die ik straks van Hans en Mario krijg toegestuurd. En aan mij de taak om ze allemaal, en dan ook echt allemaal te vinden, voordat het album naar de drukker gaat.

En dat is dan meteen het grote voordeel van deze blog. Jullie kunnen allemaal meezoeken!
En gelukkig doen aantal vaste bloglezers dat ook. Zo hadden we al eerder het ‘links-rechts’-plaatje op pagina 3 van het verhaal. En bovenstaande tekst dus. Wie weet wat er straks verder nog allemaal te vinden valt.
Een ander voordeel van de blog is trouwens dat er minder van dit soort fouten in de pagina's sluipen. In de krantenpublicatie gebeurde dat, onder druk van de deadlines, veel vaker. Nu de druk wat dat betreft van de ketel is, zijn die fouten ook voor een heel groot deel uit de pagina's verdwenen.

Maar toch mochten jullie zo'n ‘paasei’ vinden in de afgelopen of de komende pagina’s, laat het ons alsjeblieft meteen weten, dan zorgen wij ervoor dat die niet in het album terecht komt. In de hoop dat we dan op die manier (weer?) een foutloos album kunnen afleveren.

En dan nu, nog net voor de paasdagen: scenariopagina 12!
Aan deze pagina (voorafgaand aan de wisseltruc rond de openingsscene nog pagina 5) is eigenlijk niet veel veranderd, behalve dat ik twee plaatjes uit de bovenste helft geschrapt heb.
Deze:

PAGINA 5a:

1. Overshoulder van MacGarrigle die de kano’s van de Polynesiërs door de patrijspoort heen ziet wegvaren van de Frisco.
MACGARRIGLE: Aha! Ze druipen af!

En deze:

4. MacGarrigle stormt met het geweer voor zich uit de trap op naar het dek.
MACGARRIGLE: Waa! Ik zal ze!


Wat overblijft, is dan de totale scenariopagina 12:

PAGINA 12a:

1. Close-up van een geschrokken MacGarrigle die plots een schurend geluid hoort.
GELUID: Krats!
MACGARRIGLE: Wat is dat?

2. De Frisco van buitenaf gezien. Tegen de scheepswand aan onder de patrijspoorten liggen een paar kano’s. De Polynesiërs overleggen met elkaar wat te doen.
MACGARRIGLE (buiten beeld, vanachter de patrijspoort): Damned! Er liggen er een paar onder de patrijspoorten. Ik zal ze!

3. MacGarrigle schiet vanachter de verschansing in het been van een van de Polynesiërs in de kano.
MACGARRIGLE: Moet er nog iemand van jullie peultjes? Je kunt ze krijgen, compleet met blauwe bonen.
GELUID VAN HET SCHOT: Pang!
GETROFFEN POLYNESIËR: Aai!

4. De Polynesiërs gaan er in paniek vandoor, in al dan niet lekke kano’s. MacGarrigle vuurt nog enkele schoten.
GELUID VAN DE SCHOTEN: Pang! Pang! Pang!
MACGARRIGLE: Yes! Right! Wegwezen, jullie!
POLYNESIËRS: Hata Maui Iata! Hata Maui Iata!


PAGINA 12b:

1. MacGarrigle rent de trap af naar de gangen benedendeks.
MACGARRIGLE: Ziezo! En nu…

2. In de dwarsgang benedendeks ziet MacGarrigle de neger. Deze schrikt behoorlijk als hij zijn baas ziet.
MACGARRIGLE: Aha! Kom hier, jij! Waar is die Chinees?
NEGER: !!

3. MacGarrigle opent de deur van de hut die door de neger wordt aangewezen. In een van de onderste kooien ligt de Chinees. Hij kijkt geschrokken naar MacGarrigle. De neger staat achter MacGarrigle.
NEGER: In zijn hut!
CHINEES: !?

4. MacGarrigle stuurt de Chinees zijn kooi uit. De Chinees rent de hut uit.
MACGARRIGLE: Eruit! Ik ben nu de baas hier. Naar de kombuis. Koffie zetten en beschuitbollen maken. Presto!

5. Op de open vleugel van de brug geniet MacGarrigle van zijn maaltijd. Aan de horizon de laatste stralen van de rode avondzon. Op tafel een goede fles whisky, geurige koffie en dampende beschuitbollen en zijn Garand-repeteergeweer. De Chinees komt aandraven met een schaal bonen met gekookt spek en een brok oude kaas. Ook de neger komt de brug op.
MACGARRIGLE: Ah, dit is leven!

En daar heb ik, net als jullie, ook nog niets van gezien. Dus ik ben heel erg benieuwd wat Hans nu weer van deze pagina heeft gemaakt.
Vrolijk Pasen, allemaal!