Een van de primeurs van de afgelopen Stripdagen was natuurlijk het verschijnen van de nieuwe Stripschrift met daarin een Bob Evers-interview van Michel van Merrienboer. Lange tijd was het onzeker of Hans om die reden zou signeren bij Stripschrift, maar uiteindelijk ging dat niet door en werd misschien wel het meest bijzondere programmapunt van deze Stripdagen de live-discussie met Hans op zaterdagmiddag in het restaurant van de Evenementhal. Voor mezelf betekende dat ik, net als in Turnhout, twee dagen zou signeren in de stand van uitgeverij Bonte (
http://www.stripdatabank.be/bonte/ ) waar ook Stripwinkelfavoriet (
http://www.stripwinkelfavoriet.nl/) zijn plekje had. Fons van Stripwinkelfavoriet had gezorgd voor de soft- en hardcovers van de Boumaaralbums van Bob Evers. En zelf had ik behalve de softcovers van ons allereerste album ook nog De verdronken paarden van Ameland en De grappigste avonturen van Donald Duck nummer 34 bij me.
Tijdens die signeersessies kreeg ik trouwens ook nog even bezoek van Michel, de maker van het Bob Evers-interview in Stripschrift, die me vertelde dat er redactioneel vooral gekort was op mijn bijdrage, zodat bijvoorbeeld Donald Duck en de Amelandse reddingspaarden het uiteindelijke artikel niet gehaald hebben.
(Illustratie: Alberto Saichann en Eduardo Lago, © Holco Publications)
Automatisch komen de projecten Hans daardoor meer in de schijnwerpers te staan. Ergens ook wel logisch, zo vlak voor de Stripdagen. Was immers één van de punten van Hans niet dat een stripbeurs steeds meer op dédicases draait en dat de tekenaars steeds meer de spil van zo’n festival zijn? Als scenarist kan ik alleen een Ducktekening maken, maar aan Bob Evers of De verdronken paarden van Ameland waag ik me niet. Hoewel, eerlijk is eerlijk, ik heb één keer op verzoek Bob Evers (na)getekend afgelopen weekend. Maar daarna moest de conclusie toch zijn dat Hans dat stukken beter kan.
Natuurlijk begin je niet aan zo’n signeersessie alvorens even op de stripbeurs zelf rond te lopen
en een aantal nieuwe uitgaves aan te schaffen. Niet zomaar wat nieuwe albums, maar het nieuwste album van zeer gewaardeerde collega’s als IJsbrand Oost, Eric Heuvel, Martin Lodewijk, Danker Jan Oreel, Henk Kuypers en Aloys Oosterwijk. We hebben het hier dus over de nieuwste albums van Max Miller, January Jones, Hel en Willems wereld.
(Illustratie: IJsbrand Oost)
Met de eerste albums van Max Miller en Hel hebben we er in Nederland weer twee gloednieuwe avonturenstrips van niveau bij. En over Max Miller valt nog iets bijzonders te melden. Want IJsbrand en ik hebben de afgelopen maanden op deze blog en op de Max Miller Stripsblog (
http://maxmillercomics.blogspot.com/ ) nogal geheimzinnig gedaan over de titel van het nieuwe Max Miller verhaal, uiteraard met de bedoeling om onze lezers nog even in spanning te houden en die titel dan vroeg of laat via de blogs bekend te maken. Maar nee, het is uiteindelijk Uitgeverij Don Lawrence Productions die de primeur heeft. Achterop alle nieuwe albums van deze uitgeverij staan deze titel namelijk als ‘in voorbereiding’ vermeld. En dan houden we onze bloglezers natuurlijk ook niet langer in spanning. Hier komt ie:
*****************************
* De Orde van de Blauwe Steen *
*****************************
(Illustratie: IJsbrand Oost)
Over het verhaal doen we natuurlijk nog wel eventjes geheimzinnig. Al was het maar met het oog op interessant preview-materiaal dat we dan de komende maanden nog op onze blogs kunnen zetten.
Goed, terug naar de beurs en de signeersessies dan. Na ongeveer anderhalf uur op de beurs rondlopen, eh… leende ik een stoel uit het restaurant, sleepte die naar de stand van uitgeverij Bonte/Stripwinkelfavoriet en begon aan de beloofde signeersessie.
Vanaf dat moment op zaterdag heb ik eigenlijk al die albums wel gesigneerd. De grappigste avonturen van Donald Duck, De verdronken paarden van Ameland en gek genoeg toch weer deel 1 van Bob Evers, Kabaal om een varkensleren koffer bleken daar bij de populairste albums. Na ongeveer een uurtje signeren kreeg ik bezoek van Otto in de stand met wie ik even gezellig over het een en ander heb zitten kletsen en voor wie ik De Grappigste Avonturen van Donald Duck nr 34 mocht signeren en eindelijk van de langbeloofde tekening van Oom Dagobert in het album te zetten. Maar voor ik daar aan toe kwam, kreeg ik ook bezoek van Eppo-collega Henk Kuypers voor wie de hele Bob Evers reeks mocht signeren. En andersom was Henk zo aardig om voor mij het eerste album van Hel te signeren. Henk en Otto, beiden bedankt voor jullie bezoek in en aan de stand!
Later die middag kwam er nog iemand aan de stand die de hele Bob Evers reeks in hardcover kocht. Iemand die best eens voor belangrijke ontwikkeling voor diezelfde Bob Eversreeks zou kunnen zorgen. Maar daar kan ik op dit moment nog niet al te veel over zeggen. Zodra er echt iets melden valt op dat gebied, lees je dat uiteraard als eerste op deze blog.
Een en ander sloot echter naadloos aan op de stripdiscussie die Hans later die middag zou worden gehouden in het restaurant. Alsof het zo moest zijn. Hans en Caroline arriveerden trouwens niet zo heel veel later aan de stand van Uitgeverij Bonte. De plek voor de stripdiscussie werden daar definitief bepaald en dankzij Caroline kon ik vanaf dat moment ook al in de nieuwe GRNVLD gaan bladeren. Wat daar zoal in staat, lees je in de post hieronder. Na nog een uurtje signeren was het dan eindelijk tijd voor de aangekondigde stripdiscussie, waar onder het genot van een kopje koffie werd gediscussieerd over de verdienmogelijkheden van striptekenaars en die van Hans in het bijzonder.
Gelet op de conclusie over strategische keuzes die Hans trekt in zijn eigen verslag, twee posts hieronder, denk ik dat Otto toch de meest zinnige bijdrage aan deze discussie heeft geleverd.
Een en ander werd overigens op zondag nog aangevuld door Daan die opmerkte dat een strip als Franka al een ijzersterk merk is, terwijl bijvoorbeeld Rhonda dat nog moet worden. Dit in verband met de commerciële opdrachten die je met je strip binnen kunt halen.
En Bob Evers? Als merk natuurlijk al jaren ijzersterk. En als ik het aantal speciale tekeningen zie die Hans de laatste tijd in opdracht maakt, allen ‘uit de serie Bob Evers’, lijkt het erop dat de strip-Bob Evers de laatste tijd toch ook die kant uit gaat.
Zondag was het allemaal iets rustiger en voor mij ook een iets kortere dag omdat ik later die dag nog een verjaardagsfeestje had. Natuurlijk begon ik ook deze zondag ook met een rondje over de beursvloer, al ben ik deze keer niet heel veel verder gekomen dan de Stripschapstand en de Eppo-stand waar in beide gevallen een goede kop koffie werd geschonken.
Na even bij te hebben gepraat met diverse Eppo-collega’s ben ik uiteindelijk zo rond half elf aan mijn eigen signeersessie begonnen. En ondanks dat de zondag iets rustiger was dan de zaterdag heb ik toch alle albums wel weer een keertje gesigneerd. Daarnaast was er meer vraag naar speciale Donald Duck-tekeningen in schetsboek of in het Grappigste Avonturen-album.
(Illustratie: Gerben Valkema, © Disney)
De laatste van die tekeningen, eentje waar Donald het aan de stok heeft met zijn buurman Bolderbast, maakte ik tegen twee uur. En toen was het voor mij echt tijd om in zeven haasten te vertrekken, omdat ik die middag ook nog voor een ander feestje was uitgenodigd.
Al met al toch weer twee gezellige dagen en een zeer geslaagd stripfestival. Fons en Peter, hartelijk bedankt voor de gezelligheid en de gastvrijheid in de Bonte-stand. Otto, Henk, Jean-Michel, Daan, Robert en alle anderen bedankt voor jullie bezoek in en aan de stand, Het Stripschap en Stripschrift, bedankt voor de uitnodiging en de organisatie van deze Stripdagen en tenslotte speciale dank aan de dames van de muffins, want als je voor twaalven gaat signeren en het restaurant blijkt voor die tijd geen brood of soep te serveren, zijn die muffins meer dan welkom. En bovendien smaakten ze naar meer voor volgend jaar!
De strip met het 19 jaar oude scenario is De Kleine Zeemeermin op bladzijde 34 t/m 37 van de nieuwe Donald Duck.
Het Donald Duck verhaal op bladzijde 39 t/m 42, veertien jaar geleden samen met collega-scenarist Paul Hoogma geschreven, wordt wel voor het eerst in veertien jaar gepubliceerd.
Behalve deze twee verhalen uit de vorige eeuw zijn er deze week ook nog een viertal verhalen van recentere datum in andere tijdschriften gepubliceerd. Zoals de nieuwe gag van Karlijn, Catootje en de ouders op bladzijde 24 van de nieuwe Tina (nr 14-2012), die ik samen met collega Saskia Janssen schreef. Een gag over een colatest, die op het winnen van de dvd na, voor Saskia vrij autobiografisch is. Het zorgde in elk geval voor extra veel inspiratie voor deze gag. Een gag waarvoor overigens ook de tekeningen door een duo gemaakt werden en wel door de Spaanse tekenaars Joseph Nebot en Tony Fernandez.
Nog meer gags in de nieuwe Penny (nr 7-2012) die dan weer bedacht werden in samenwerking met de redactie. Allereerst een nieuwe gag van Penny de Pony op bladzijde 10, waarin Penny kan laten zien wat hij waard is als grasmaaier. Maar of dat goed gaat?
En dan achterop, op bladzijde 68, een gag van Rakker, die alles met Pasen en verstopte paaseieren te maken heeft. En tja, wat doe je als ondeugende Shetlander, als een als Paashaas verklede boer chocolade paaseieren in je weiland verstopt? Uiteraard bedoeld voor het plezier van de kinderen, maar ja…
En dan tenslotte vind je op bladzijde 49 t/m 58 van diezelfde Penny het vervolg van het Hecksehoef-epos.
Op bladzijde 65 is zoals gebruikelijk een aankondiging voor de volgende aflevering van Hecksehoef te vinden. En daar kun je zien dat de paarden onder invloed raken van dit medaillon. Want tja, als zo’n medaillon gevonden wordt, wordt het vroeg of laat ook een keer gebruikt, met alle gevolgen van dien. Wait and see…
