De Piramide van Oesimare

“Wie deze spreuk opleest, zal Re bemerken, waar of hij zich ook bevindt”. Zomaar een fragment uit de uiteraard vertaalde en bewerkte versie van de Egyptische mythologie. Deze zin en het verhaal erachter waren de inspiratiebron voor het Oom Dagobert-verhaal “De piramide van Oesimare’ dat je deze week kunt lezen in de nieuwe Donald Duck (nr 21-2010). De tekst in kwestie in één van de twee toverspreuken uit het toverboek van de god en magier Toth. Het toverboek zelf was niet meer dan een stenen tablet, maar bevatte wel de twee krachtigste toverspreuken ter wereld. Ooit werd de tablet gestolen door Setne Choemamas, de zoon van Farao Oesimare. Maar na een paar uiterst angstaanjagende nachtmerries bracht Setne het toverboek weer terug naar de plek waar het thuishoorde, een eiland in het midden van een verloren zee.

De reis van Setne Choemamas vormde de basis voor de eerste versie van dit verhaal, toen nog ‘Het toverboek van Toth’ geheten. Want net als Egypte, kent ook dit Duckverhaal een behoorlijk lange geschiedenis. De eerste versie van het scenario stamt al uit de jaren 90, een 20 pagina’s lange versie met een overdaad aan kosmische krachten, die uiteraard de toets der kritiek niet doorstond. Zo groef Donald per ongeluk de verloren zee op en dat midden in de woestijn en liet Magica zelfs het geldpakhuis van Dagobert naar Egypte vliegen. Te veel van het goede, dus. Maar hoe het dan wel moest, daar kwam ik ook na een paar vruchteloze herschrijfpogingen niet uit. Collega-scenarist Paul Hoogma mengde zich ook nog even in dit verhaal en dacht het op te kunnen lossen door het verhaal te verknippen naar 10 pagina’s. Maar ook dit bleek niet de oplossing en uiteindelijk bleef het onvoltooide scenario jarenlang liggen zonder dat er verder iets mee gedaan werd.
Tot ik in 2007 de Egyptische mythes er weer eens bij pakte en ontdekte dat Prins Setne Choemamas ook schrijver was. En wat is er dan logischer dan dat Setne het toverboek van Toth ergens had overgeschreven en die kopie na zijn berouw ook weer ergens had verstopt. En waarop had Setne het toverboek dan overgeschreven? De oplossing daarvoor vond ik weer in de beschermende amuletten die de oude Egyptenaren droegen.

Met dit als uitgangspunt herschreef ik het verhaal van voor tot achter. Van de oorspronkelijke versie bleven alleen de openingsscene’s, de eindscene en de scene met Magica en de verliefde gier over. Alle andere gebeurtenissen werden volledig vernieuwd en zelfs de titel veranderde in “De piramide van Oesimare’. En toen, beste bloglezers, werd dit scenario wel goedgekeurd door de Donald Duckredactie, werd het getekend door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien en kun je het nu in twee delen lezen op bladzijde 5 t/m 12 en 35 t/m 42 van de nieuwste Donald Duck.

En dit 16-pagina’s lange verhaal is het niet de enige nieuwe strip die we vandaag op onze blog kunnen melden. Want ook Hans is intussen weer heel productief geweest, met als resultaat een nieuwe aflevering van Puppy from Hell op de Puppy from Hell-blog (http://puppyfromhell.blogspot.com/).

Prettig Pinksterweekend allemaal!