Abracadabra

Huh? Wat krijgen we nu? Mijn kalender zegt dat het vrijdag is en mijn horloge geeft kwart voor twaalf 's avonds aan. En nog steeds geen nieuwe geinkte pagina te zien op mijn scherm. Geen zwartwit en geen kleur. Beste bloglezers, hebben jullie dat nu ook? Of is er iets vreselijk mis met mijn beeldscherm? Waarom staat mijn post van afgelopen maandag nog steeds bovenaan de blog? Waarom geen titel als “Nog drie weken!” of “Three weeks to go tot aan het nieuwe album"? Wat is hier aan de hand? Heeft onze tekenaar het zo druk met die honderd tekeningen voor de speciale edities van ons nieuwe album en met ons nieuwe Bob Eversverhaal voor Eppo dat hij helemaal niet meer aan deze blog gedacht heeft? Of heeft hij juist een vrije dag genomen van een week van hard werken? Beste Bob Eversvrienden en -vriendinnen, ik weet het echt niet...

Maar dat met die post van maandag is wel te verhelpen. Want gelukkig is daar al bijna 56 jaar lang week in, week uit de nieuwe Donald Duck. Met deze week, vandaag vers van de pers in de brievenbus en in de winkel, twee strips getekend naar mijn scenario’s.
In Donald Duck nr 37-2008 vind je op bladzijde 15 t/m 19 een verhaal van een van mijn favoriete Disney characters, Madam Mikmak. Het verhaal is een soort vervolg op het sprookje ‘De tondeldoos’ van Hans Christiaan Andersen . Maar met een omgekeerd perspectief, namelijk gezien vanuit de heksen en de voormalige soldaat, die intussen stevig in het zadel zit als koning, in de rol van slechterik. En Hortensia Heks krijgt in dit verhaal eindelijk antwoord op de vraag: wat is er toch gebeurd met haar verdwenen tante Hyacinthia? De ‘Sprookjesverhalen’ zijn binnen de Madam Mikmak strips langzamerhand een soort eigen serie geworden. Dat begon zo’n twaalf jaar geleden toen ik in een van mijn Madam Mikmakscenario’s de heks van Hans en Grietje een grote rol gaf. Dat leverde best een leuk verhaal op, waarin je zo af en toe ook nog eens naar het sprookje in kwestie kon verwijzen. Een paar jaar later deed ik hetzelfde met Klaas Vaak in een Madam Mikmakverhaal. Maar pas echt leuk werd het toen de Spaanse tekenaar José Rámon Bernadó Kneff de Madam Mikmakstrips ging tekenen. Bernado, zoals hij meestal genoemd wordt, geeft de Mikmakstrips precies die Middeleeuws-magische sfeer mee, die ze nodig hebben. Zoals die ook aanwezig is in de film Merlijn de Tovenaar. Of voor mijn gevoel zelfs meer dan in de film waarin Mikmak voor het eerst optrad.



(Madam Mikmak, getekend door José Rámon Bernadó Kneff)

Bernado blijkt bovendien ook erg goed te zijn in de meer magische griezelverhalen, zoals die over Eefje, de Weerwolf die ik samen met collega Paul Hoogma schreef.
Hoe dan ook met Bernado als tekenaar wordt het schrijven van Madam Mikmak verhalen een feest! Soms een lekker hekserig, griezelverhaal en soms een sprookje zoals nu: De tondeldoos.

Na Madam Mikmak vinden we op bladzijde 35 van deze Donald Duck nog een onepager van Karel en Clara. Mijn enige one-pager van Karel en Clarabella en daarmee, geloof ik, ook de enige one-pager van dit duo die niet door mijn collega Jan Kruse is geschreven. Eerlijk is eerlijk, Jan Kruse heeft vorig jaar een fantastisch goede serie achterkantjes met Karel en Clara in de hoofdrol geschreven. En deze grap over Karel als uitgehongerde jogger haalt het daar waarschijnlijk niet bij. Maar oorspronkelijk was dit verhaal was, zoals de meeste van Karel en Clarabella scenario’s bedoeld als twee pagina verhaal. Alleen bleef er bij het schrappen en schaven niet meer genoeg over voor twee pagina’s, waarop ik het verhaal dan maar ingekort heb naar één pagina. En dan weten jullie ook meteen waarom de derde strook van deze grap drie plaatjes telt in plaats van de gebruikelijke twee.
Heel veel plezier allemaal en tot de volgende keer!