Zo te zien heeft Hans het afgelopen weekend weer flink doorgetekend aan Rhonda. Maar dat betekende wel weer dat ik afgelopen zondag in mijn eentje de eer van Bob Evers in Knokke hoog moest houden. En dat is niet altijd even makkelijk zonder tekenaar. Maar dat was niet mijn eerste zorg op zondagochtend. Dat was namelijk: hoe kom ik in Knokke? Dat is uiteindelijk gelukt, zij het met een uur en vijf minuten vertraging ten opzichte van eerdere jaren. Waarvan het uur op rekening van de Nederlandse Spoorwegen geschreven kan worden en de vijf minuten op rekening van de Belgische. In dat verband, beste NS, kunnen we het Belgische systeem ajb ook in Nederland invoeren? Dat als je trein vijf minuten vertraging heeft je aansluiting toch nog staat te wachten op het perron, zodat je vertraging beperkt blijft tot vijf minuten en niet meteen met een half uur of een uur wordt verlengd? Alsjeblieft?
Afijn, zo rond half twee kwam ik aan op de nieuwe locatie van het Stripfestival van Knokke-Heist, het casino van Knokke. Mooie locatie, leuke sfeer en uiteraard veel strips, tekenaars en scenaristen. De eerste bekenden die ik tegenkwam waren Daan Jippes en Danker Jan Oreel. En Daan had meteen een schokkende mededeling voor me: Uitgeverij Boumaar was er niet!!! Geen tafel vol Bob Evers albums, zoals anders. Helemaal niets, beste bloglezer! Stel je dat voor! Een raadsel, dat pas uren later zou worden opgelost… Okee, het kan nog erger. Want stel je voor dat Hans wel was meegegaan en er pas in Knokke achter was gekomen, dat er geen albums waren om te signeren. Hoeveel zou er dan nu nog van dat casino over zijn?
Via het bord van Danker Jan met daarop een overheerlijke maaltijd en de vraag waar ik dat kon verkrijgen, kwam ik, na eerst nog Marc Verhaegen begroet te hebben, in de Vip-ruimte terecht. Daar zaten collega’s als Dick Heins, Robert van der Kroft en Eric Heuvel van dezelfde soort maaltijd te genieten. En Eric, die met hetzelfde probleem zat als ik, (waar is uitgeverij Boumaar?) stelde voor om volgend jaar maar een stapeltje van Het Van Walraven Testament aan te vragen bij AWVN, en die dan maar te gaan signeren, mocht zoiets als dit weer gebeuren. Lijkt me eigenlijk een heel goed idee.
Gelukkig had ik zelf nog een zevental delen 1 van Bob Evers bij me. Die kon ik dus mooi uitstallen op de verder lege Boumaar-tafel. En ik heb ook inderdaad wat Varkensleren Koffer’s gesigneerd. Maar dan albums die mensen zelf al gekocht hadden. Geen enkel probleem overigens, ik signeer ieder Bob Evers album dat op mijn tafel voorbij komt. Behalve deel 1 was dat ook deel 5, ons nieuwste album: Een overval in de lucht. En verder nog een Draw & Shoot deel 2 gesigneerd, zowaar een Pietje Bell-album en daarnaast nog tekeningen gemaakt van
Donald Duck, Teigetje en vele andere Poeh-figuren.
Zo rond half vier werd het rustiger. En toen Daan tegen vieren weer richting Nederland wilde vertrekken, was dat het sein om mee te gaan. Om tien voor vijf, vlak voor station Gent-Sint-Pieters het verlossende telefoontje van onze uitgever: problemen met auto waren de reden voor zijn afwezigheid. En gelukkig maar dat het dat was en niet iets ergers. Hopelijk hoeven we dit volgend jaar allemaal niet mee te maken en kunnen we dan wel goed uitpakken in Knokke met alle albums van Bob Evers en hopelijk ook weer eens met Hans.
Al met al, en ondanks dit soort problemen, was het toch een heel gezellige beurs afgelopen zondag aan de kust van Knokke. Rest me nog iedereen te bedanken die speciaal voor Bob Evers naar Knokke is gekomen. En natuurlijk speciale dank aan Albert, Jean-Pierre, Walter, Leo, John, Yves en alle andere bestuurleden en medewerkers van het Stripfestival Knokke-Heist voor de uitnodiging, de gastvrijheid en de algehele ontvangst en verzorging van stripmakers afgelopen zondag in Knokke. Heel hartelijk bedankt allemaal!
Traditiegetrouw liggen er zo half juni weer stapels vakantie- en zomerboeken in de winkels. En traditiegetrouw gevuld met heel veel oude en nieuwe strips van vele Nederlandse en soms ook buitenlande striptekenaars en scenaristen. Het eerste zomerboek is inmiddels gesignaleerd in de winkels, als een soort voorbode van wat nog komt. In het Sesamstraat Zomerboek 2011 worden twee van m'n Elm0-verhalen geherpubliceerd, beide uiteraard getekend door Jutta Langer. Op bladzijde 20 vind je "Elmo reist naar de zon", een tekstloos verhaal over de reden en de start van een vakantie, dat al eerder gepubliceerd werd in Sesamstraat van juli 2010. Als ik een tekstloos verhaal schrijf, zoals van Elmo, heb ik altijd wel een duidelijke verhaallijn voor ogen. Maar laatst zag ik toch hoe kinderen daar nog van alles bij en omheen kunnen verzinnen. En ook redacties kunnen er wat van.
(Illustraties: Jutta Langer, © Sesame Workshop)
Over drie weken verschijnt het stripalbum over het waargebeurde verhaal van de verdronken reddingspaarden op Ameland. En nog altijd zit ik heel krap in het tekenwerk dat ik jullie kan laten zien.
Over het verschijnsel vedettestrips heb ik het een tijdje geleden al eens gehad op deze blog. Wel, deze week bestaan de nieuwste publicaties uit niets anders dan vedettestrips. Maar liefst twee nieuwe stripverhalen met drie bekende Nederlanders in de hoofdrol.
En uiteraard zijn ook Nick en Simon deze week weer van de partij. Net als vorige week brengen een bezoek aan de kermis en deze keer zonder de roddelpers in hun kielzog. Wel in het gezelschap van twee leuke vriendinnen. En om even terug te komen op mijn post van vorige week, in dit verhaal zijn Nick en Simon wel degelijk de echte hoofpersonen. Want behalve lol maken op de kermis, willen ze ook nog iets anders. Namelijk zo goed mogelijk scoren op de boksbal, uiteraard om indruk te maken op de vrouwelijke fans en vriendinnen. En als dat ding dan in beide gevallen niet verder komt dan ‘Puddingboy’ heb je als hoofdpersoon alweer een behoorlijke hindernis die overwonnen moet worden. Of het de beide heren nog lukt om beter te scoren, lees je deze week op bladzijde 48 t/m 50 van de nieuwe Tina (nr 19-2011). Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenares Carmen Pérez.
Zo te zien heeft Hans het afgelopen weekend weer flink doorgetekend aan Rhonda. Maar dat betekende wel weer dat ik afgelopen zondag in mijn eentje de eer van Bob Evers in Knokke hoog moest houden. En dat is niet altijd even makkelijk zonder tekenaar. Maar dat was niet mijn eerste zorg op zondagochtend. Dat was namelijk: hoe kom ik in Knokke? Dat is uiteindelijk gelukt, zij het met een uur en vijf minuten vertraging ten opzichte van eerdere jaren. Waarvan het uur op rekening van de Nederlandse Spoorwegen geschreven kan worden en de vijf minuten op rekening van de Belgische. In dat verband, beste NS, kunnen we het Belgische systeem ajb ook in Nederland invoeren? Dat als je trein vijf minuten vertraging heeft je aansluiting toch nog staat te wachten op het perron, zodat je vertraging beperkt blijft tot vijf minuten en niet meteen met een half uur of een uur wordt verlengd? Alsjeblieft?
Via het bord van Danker Jan met daarop een overheerlijke maaltijd en de vraag waar ik dat kon verkrijgen, kwam ik, na eerst nog Marc Verhaegen begroet te hebben, in de Vip-ruimte terecht. Daar zaten collega’s als Dick Heins, Robert van der Kroft en Eric Heuvel van dezelfde soort maaltijd te genieten. En Eric, die met hetzelfde probleem zat als ik, (waar is uitgeverij Boumaar?) stelde voor om volgend jaar maar een stapeltje van Het Van Walraven Testament aan te vragen bij AWVN, en die dan maar te gaan signeren, mocht zoiets als dit weer gebeuren. Lijkt me eigenlijk een heel goed idee.
Donald Duck, Teigetje en vele andere Poeh-figuren.
Ze zijn een weekje weggeweest op deze blog, maar ze zijn weer terug: Nick en Simon. Op bladzijde 48 t/m 50 van de nieuwe Tina (nr. 19-2011) vind je het verhaal “Wie is Sabrina?, naar een idee van de redactie van Tina, waarvoor ik vervolgens het scenario schreef. Eigenlijk zijn Nick en Simon niet de echte hoofdpersonen van dit verhaal. Ze spelen natuurlijk wel de hoofdrol, maar een literaire hoofdpersoon wil meestal iets of iets niet, wat voor het gehele verhaal bepalend is. Nick en Simon willen in dit verhaal niet zo heel veel, behalve dan zich lekker uitleven op de kermis. En dat lukt ze ook prima. Totdat ze het gevoel krijgen dat ze wel heel veel bekijks hebben. En dat klopt, want zonder dat ze het beseffen hebben ze de echte hoofdpersonen van dit verhaal, de roddeljournalisten, in hun kielzog. Die willen maar wat graag weten wie die Sabrina toch is waar Simon het steeds over heeft en nog veel liever een spectaculaire foto van haar of het nieuwe stel maken. En uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot. En zo hoort het ook, want een hoofdpersoon die iets wil en meteen zijn doel bereikt, levert wel een heel saai verhaal af. Een beetje weerstand kan geen kwaad. Hoe meer, hoe beter, zou ik bijna zeggen. Vandaar dat deze week Nick en Simon maar de roddeljournalisten de echte hoofdrol spelen. Want wat die allemaal moeten doorstaan…
En behalve de nieuwe Tina viel vandaag ook de nieuwe Brabant Strip Magazine binnen, nummer 185 alweer. Met o.a. een prachtig overzichtsinterview met René Hausman. En het artikel “Geheugenverlies” op bladzijde 58, waar nog even gerefereerd wordt aan dat unieke project van uitgeverij Dark Dragon Books, Strijders voor Dark Dragon Books. De actie rond dit prachtige prentenblok is inmiddels voorbij, maar dat weerhoudt ons er niet van om die schitterende Red Sonja-plaat van Hans nog eens op deze blog te zetten.
A.s. zondag 8 mei zijn er net als de afgelopen jaren weer vele Eppo-stripauteurs aanwezig op het Stripfestival Knokke-Heist. Tekenaars als Daan Jippes, Eric Heuvel, Dick Heins en Danker Jan Oreel zorgen voor een Nederlandse inbreng op dit festival. Helaas moeten het weer wel doen zonder Martin Lodewijk, Henk Kuypers en… zonder Hans..
