De nieuwste tijdschriftpublicaties

Wat een uitvinding, dat Google Earth, Hans. Kun je zomaar vanachter je computerschermpje de hele wereld zien. Als schrijver geef ik natuurlijk de voorkeur aan zelf ter plekke gaan kijken, omdat je dan misschien onderweg of op de plek zelf ook nog iets meemaakt, en dat is dan weer extra inspiratie voor je verhaal. Maar voor wie de mogelijkheid of de tijd daarvoor niet heeft, is dit natuurlijk een geweldig systeem. Stukken beter in elk geval dan foto’s op internet gaan zoeken waarvan je niet weet of de gebouwen in kwestie er nog staan, al dan niet verbouwd zijn en of de bomen en het bos intussen niet vervangen zijn door een vierbaans snelweg. Het kan niet anders of Rhonda wordt een werkelijk perfect gedocumenteerde strip. En nu we het we toch over Rhonda hebben, in de Eppo van deze week (nr 07-2011) vind je op bladzijde 43 de eerste van drie interviewartikelen onder de titel ‘het verhaal achter komische stripduo’s’. Als eerste komen Peter de Wit en Hanco Kolk aan bod. In dat artikel wordt ingegaan op de samenwerking tussen deze twee stripgrootheden, maar ook op de diverse solo-projecten. In dat kader wordt vermeld dat Hanco samen met Hans werkt aan een graphic action novel (jawel!) onder de intrigerende titel Rhonda. Wat nu precies een graphic action novel is, is me nog niet helemaal duidelijk en waarin dat zich onderscheid van andere graphic novels. Dus misschien wel een leuk voor een nieuw Rhonda-journaal. Hans? Afgaand op de vorige Rhonda-journaals zou de strip wat mij betreft ook een graphic psychological novel genoemd mogen worden.

En dan hebben we ook nog een graphic spring novel, ofwel een lentestrip van Elmo in de nieuwe Sesamstraat (april 2011).

(Illustratie: Jutta Langer, © Sesame Workshop)

En hoewel de strip in hoofdlijnen over jonge dieren gaat, iets dat aansluit bij het thema van deze Sesamstraat, valt er in de tekeningen nog heel wat meer te zien dat met de lente heeft te maken. En zo gebruikelijk wordt er in deze strip nog steeds geen woord gesproken, dus er valt veel te zien op dat gebied. De tekeningen zijn weer als vanouds gemaakt door Jutta Langer.

De term graphic Duck novel laat ik graag over voor zo ongeveer alle Duckverhalen van Carl Barks. Zeker gezien de literaire kwaliteiten van diens verhalen een terechte term en misschien zelfs een voorbeeld voor vele andere auteurs van graphic novels. Maar zolang wij, als hedendaagse Duckauteurs het niveau van de verhalen van Barks nog niet geevenaard hebben, noem mijn eigen Katrien-verhaal op bladzijde 38 t/m 42 van de nieuwe Donald Duck (nr 15-2011) maar gewoon een Katrien-strip noemen. Wel gebaseerd op een bijna-waargebeurd verhaal. Collega-scenariste Saskia Janssen kwam ooit op het idee om mee te doen met een wedstrijd waar ze twee meter hoge Batmanpoppen kon winnen. Tot haar vriend zich afvroeg waar je zo’n pop dan moest laten? Dat meedoen ging dus niet door. Maar wat nu als hij gezegd zou hebben: “Ja, doe maar!” en gedacht had: dat wint ze toch niet. Daar begon mijn fantasie te werken en dat leidde uiteindelijk tot het Katrienverhaal zoals het je het deze week in Donald Duck kunt lezen en dat met ongeveer dezelfde gedachte begint. Het verhaal werd getekend door de Spaanse tekenaar José Antonio González.

Samen met diezelfde Saskia Janssen schreef ik ook de Karlijn-gag op bladzijde 17 van de nieuwe Tina (nr 15-2011). Gebaseerd op het romantische idee van film kijken en popcorn delen met de jongen van je dromen. En wij dan maar bedenken hoe dat nou weer fout kan gaan. De gag werd getekend door de Spaanse tekenaar Tony Fernandez.

En dan tenslotte op bladzijde 48 t/m 50 van diezelfde Tina de strip ‘Talentenjacht’ van Nick en Simon. Het verhaal met de dubbele boeking, dat drie weken geleden in Tina gepubliceerd werd, en waarin al twee look-a-likes van Nick en Simon een rol speelden, bracht me op het idee om daar dan maar een hele look-a-like-wedstrijd rond Nick en Simon te organiseren. De verhalen over bekende artiesten die zelf anoniem met hun ‘eigen’ wedstrijd meedoen en dan tweede of derde worden, zorgden voor de rest van de inspiratie van dit verhaal. Thom Roep voorzag Nick en Simon vervolgens van nog wat extra vermommingen en bedacht de namen van de winnaars (lees zelf maar welke dat zijn). En het verhaal tenslotte, werd getekend door de Spaanse tekenaars Carmen Pérez en Rafa Ruiz.