De laatste bladen van 2009

Yep, ook de laatste Eppo van dit jaar, nummer 25, is hier vandaag binnengevallen. En uiteraard morgen in de winkel te vinden. Met, zoals het eind januari van dit jaar ook begon, Eppo op de cover. En verder de boekenkast van Mark Retera, een interview met Jan Dirk Barreveld en helaas maar heel weinig Bob Evers. Alleen die prachtige wintercover van Hans is nog steeds te bewonderen in de advertentie op bladzijde 19.

(Illustratie: Hans van Oudenaarden, karikatuur: Mars Gremmen)

Op diezelfde bladzijde vind je in de rubriek Varia ook de uitslag van de Eppo Kerstkaarten wedstrijd uit de Eppo Kerstspecial. Natuurlijk is kaart nummer 8, deze kaart dus, door onze eigen Hans getekend. Wie de tekenaars van de andere kaarten zijn, vind je eveneens op bladzijde 19 van deze Eppo. Overigens schijnen de meeste inzenders bij alle kaarten de goede tekenaars te hebben gevonden.

En dan tot slot de nieuwe Stripschrift, die eigenlijk vorige week al in de bus viel. Na Brabant Strip Magazine heeft ook de redactie van Stripschrift op een of andere manier “Het Van Walraven Testament” weten te bemachtigen. In de rubriek Actua op pagina 7 van Stripschrift 405 vind je een artikeltje over dit album, geschreven door Teus de Kruijf. Waarin o.a. het begin van het verhaal beschreven wordt, maar ook de diverse onderwerpen uit de geschiedenis van de Nederlandse arbeidsverhoudingen en zelfs een kleine beschrijving van de presentatie, zoals die ook in het AWVN-persbericht en op deze blog te lezen was.

(Illustratie: Eric Heuvel)


Heel fijne jaarwisseling allemaal en tot volgend jaar.

De Bob Evers Kerstspecial: Merry X-mas, everybody!

Vooruit, we plakken er gewoon nog een derde kerstdag achteraan met de Bob Evers kerstpagina uit de Eppo Kerstspecial van dit jaar. Een pagina, die naar we kunnen zeggen, een zeer vrije interpretatie van Hans van het scenario is. Of eigenlijk, van twee verschillende versies van dat scenario. En dat kan hier natuurlijk ook. Want waar we normaal gesproken zoveel mogelijk de gebeurtenissen uit het boek volgen, konden in deze ingelaste scene, die als het ware zich tussen “Een overval in de lucht” en “De jacht op het koperen kanon” afspeelt, gewoon eens een keer lekker onze gang gaan.

Omdat “Een overval in de lucht” zich in de maand augustus afspeelt en Jan en Arie aan het eind van het verhaal linea recta doorvliegen naar Londen en naar het volgende Bob Evers stripavontuur, was me al snel duidelijk dat de kerstpagina een eetfantasie van Arie moest worden. En dat de pagina meteen na het laatste plaatje van het vorige avontuur van start gaat. Inderdaad, een soort epiloog dus. Hier is de eerste versie van het scenario, zoals ik die naar Hans mailde.


Bob Evers in ‘Merry X-Mas’

PAGINA 1a:

1. Arie en Jan zitten in Bliksemstraal op de blauwleren klapstoeltjes aan het aluminiumtafeltje. Arie baalt behoorlijk omdat ze niets te eten bij zich hebben. Jan staart hem verwonderd aan.
ARIE: Niets te eten bij ons. Wat een sof! Ik wou dat we al bij Bob in Londen waren… en dat het daar Kerstmis was…
JAN: Kerstmis? Arie, waarom in vredesnaam Kerstmis?!?


2. Close-up van een likkebaardende Arie (eventueel midden tussen plaatje 2 en 3), die zichzelf in gedachten en in gezelschap van een paar verwonderde Engelse meisjes aan het kerstdiner ziet zitten en van alles naar zich toe graait. Op tafel staat behalve een gebraden en gevulde kalkoen, ook gebakken eieren met groenten, diverse soorten pudding, de typische Engelse Christmas pudding, quiche, glaasjes met bessensap, warme chocolademelk, kerstkoekjes, etc…
ARIE: Ah, Kerstmis in Londen, Jan... Gevulde kalkoen, Cranberry Pie en Engelse Christmas pudding, warme chocolademelk en kerstkoekjes…

3. Close-up van Arie (eventueel midden tussen plaatje 2 en 3) die zichzelf het snoepgoed van de versierde kerstboom af ziet halen en in zijn mond propt. De kerstboom is versierd met slingers en kaarsjes en allerlei chocoladekerstklokken, kerstfiguurtjes en kerstkransjes. Onder de kerstboom liggen cadeautjes, waarvan Jan (bij Arie in gedachten) er eentje openmaakt. Een van de meisje kijkt zeer teleurgesteld naar Arie.

ARIE: En een kerstboom versierd met kerstkransjes, of chocoladefiguurtjes, of… of…


PAGINA 1b:

1. Totaal van de grote kerstboom in de sneeuw op Trafalgar Square. De slingers, kaarsjes en ster bovenin zijn nog steeds hetzelfde als op het vorige plaatje, maar het snoepgoed is veranderd in de achtenveertig briefjes van Professor Hathaway. Onder de boom liggen kerstcadeautjes. Een uitgelaten Bob arriveert in kerstoutfit in een arrenslee met een lading kerstcadeautjes. Jan lacht om Arie die wat gekauwd papier uitspuwt. Ook de Engelse meisjes zijn aanwezig, nu vooral geïnteresseerd in Jan en Bob. Vlak bij de kerstboom staat een Kerstman met bel en ketel geld in te zamelen. Op de achtergrond nog meer Britten met kinderen en kerstcadeautjes en een typisch Engelse voor kerst versierde dubbeldekkerbus en typisch Britse kerstversieringen rondom Trafalgar Square.

BOB: De achtenveertig papiertjes uit het testament van Professor Hathaway! Merry Christmas, everybody!
ARIE: Bwah! Sput!
JAN: Hahaha!
KERSTMAN: HOHOHO!

Ik laat Bob hier als het ware inbreken op de gedachtegang van Arie zonder nog terug te keren naar de realiteit. En Bob deelt de lezer en passant een nieuw feit mee: er zijn in totaal achtenveertig papiertjes die verzameld moeten worden om aan de voorwaarden van het testament van Professor Hathaway te voldoen. Iets dat Bob nog verder zal uitleggen in “De jacht op het koperen kanon”.

Hans had echter heel andere ideeen over de Bob Evers kerstpagina. Veel wilder. Meer Alice in Wonderland en Little Nemo. Met alles en iedereen die in het rond vliegt. En Arie die wakker wordt en op Jan’s kraag ligt te knagen. En ja, toen pas hoorde ik hoe Bliksemstraal in de strip was ingericht en hoe en waar Hans Jan en Arie had laten plaatsnemen. Een en ander leidde tot een tweede versie van het scenario:

Bob Evers in ‘Merry X-Mas’

PAGINA 1a:

1. Arie en Jan zitten achter elkaar in de cabine van Bliksemstraal. Jan draagt een zwaar pilotenjack met een opstaande kraag. Arie ligt met zijn wang tegen de rugleuning van de stoel van Jan en baalt behoorlijk omdat ze niets te eten bij zich hebben. Jan staart hem verwonderd aan.
ARIE: niets te eten bij ons. wat een sof! ik wou dat we al bij bob in londen waren… en dat het kerstmis was…
JAN: kerstmis? arie, waarom in vredesnaam kerstmis?!?

2. Arie ziet zichzelf in gedachten met servet om en in gezelschap Jan en Bob en een paar verwonderde Engelse meisjes aan het kerstdiner zitten terwijl hij van alles naar zich toe graait. Op tafel staat behalve een gebraden en gevulde kalkoen, ook gebakken eieren met groenten, diverse soorten pudding, de typische Engelse Christmas pudding, quiche, glaasjes met bessensap, warme chocolademelk, kerstkoekjes, etc…
ARIE (buiten beeld, vertellend/dromend): ah, kerstmis in londen, jan... gevulde kalkoen, cranberry pie en engelse christmas pudding, warme chocolademelk en kerstkoekjes…

3. Arie’s stoel en diverse lekkernijen vliegen omhoog. Arie graait van alles bij elkaar en stopt het in zijn mond. Hij pakt ook het een en ander aan snoepgoed van de versierde kerstboom af. De kerstboom is versierd met slingers en kaarsjes en allerlei chocoladekerstklokken, chocoladekerstfiguurtjes en kerstkransjes. Onder de kerstboom liggen cadeautjes. Jan en Bob kijken verbaasd naar de opstijgende Arie.

ARIE: en een kerstboom versierd met kerstkransjes, en chocoladefiguurtjes, en… en...


PAGINA 1b:

1. Totaal van een hallucinerende droomscene boven Trafalgar Square. Alles en iedereen vliegt rond boven Trafalgar Square. De kerstboom met slingers, kaarsjes en ster bovenin en de diverse soorten snoepgoed is nu ook versierd met de achtenveertig briefjes van Professor Hathaway. Bob plukt de briefjes uit de kerstboom. Arie die intussen al het eten en snoepgoed in zijn mond propt kijkt Bob verbaasd aan. De Kerstman komt aangevlogen in zijn arrenslee. De tafel, de lekkernijen van het kerstdiner, Jan en de Engelse meisjes vliegen ook rond de kerstboom, net als de diverse kerstcadeautjes. Jan maakt een van de cadeautjes open. Ook de Kerstman heeft een zak vol cadeautjes in zijn slee. De meisjes, beiden ook met een cadeautje in hun handen, zijn nu vooral geïnteresseerd in Jan en Bob. Op de achtergrond zweven nog meer Britten met kinderen en kerstcadeautjes en een typisch Engelse voor kerst versierde dubbeldekkerbus. Trafalgar Square is versierd met typisch Britse kerstversieringen.
BOB: …de achtenveertig papiertjes uit het testament van professor hathaway! merry christmas, everybody!
ARIE: !
JAN: hahaha!
KERSTMAN: hohoho!

2 (inzet van plaatje 1). Terug in de realiteit en in de Bliksemstraal. Jan kijkt verbijsterd achterom naar een slaperige Arie die aan zijn kraag ligt te knagen. Hij heeft de kraag ook met één hand beet alsof hij hem echt in zijn mond wil stoppen.
JAN: arie, m’n kraag!!
ARIE: huh?!... o, sorry.. en eh… gelukkig nieuwjaar!

De uiteindelijke strippagina is een mix tussen beide scenario-teksten met nog wat vrijheden en extra teksten van Hans. En een collectorsitem op zich, want je begrijpt, deze pagina komt dus niet in het album. Of misschien in een luxe (Boekenhalte)-editie? Of ooit in een speciaal Eppo album met alle Bob Evers pagina’s uit de Eppo-specials? We zullen er in het nieuwe jaar onze gedachten eens over laten gaan.

Merry X-mas everybody!

Vrolijk kerstfeest!

Speciaal voor alle Bob Eversstriplezers die hem niet in de bus vonden en voor iedereen die hem op deze blog ook niet wilde missen, is hier onze kerstkaart.

Namens ons allemaal heel fijne kerstdagen en de allerbeste wensen voor 2010!

Pagina 46: Bliksemstraal

Ja, beste Bob Evers-vrienden en vriendinnen, dan is nu toch ook op deze blog het grote moment aangebroken: le grande finale van “Een overval in de lucht. We zijn toegekomen aan de slotpagina van dit avontuur, pagina 46. De pagina waarop Jan en Arie in een recordtijd het vliegveld van Kaapstad weten te bereiken, uiteraard dankzij de hulp van Anderson. Bovendien maken we kennis met Clark, de piloot van Bliksemstraal, het privé-vliegtuig van James Elephant. Zowel Clark als Bliksemstraal zullen nog een belangrijke rol gaan spelen in het volgende stripavontuur van Bob, Jan en Arie: “De jacht op het koperen kanon”.

De Bliksemstraal zoals Hans hem getekend heeft, is wat kleiner en minder ruim dan door Willy van der Heide beschreven is, en is dus ook minder groot dan hieronder beschreven in het scenario. Daar zitten Jan en Arie namelijk op blauwleren klapstoeltjes aan een aluminiumtafeltje in het passagiersgedeelte van Bliksemstraal. Dat deel is door een aluminium deur gescheiden van de cockpit. In de strip zitten ze gewoon met zijn allen in een wat krappe cabine. Niks aluminium deur dus. Iets waardoor ik in elk geval al één goed voornemen voor 2010 kan maken: pagina 19 van “De jacht op het koperen kanon” aanpassen.
Een en ander had ook gevolgen voor het scenario van de kerstpagina, de epiloog zogezegd. Op het moment dat ik dat scenario naar Hans mailde, had ik de tekeningen van deze pagina nog niet gezien. Dus je begrijpt, ook daar is nog het een en ander aangepast in de beschrijvende tekst van het scenario. Maar daarover later meer. Eerst is hier scenario-pagina 46:

PAGINA 46a:

1. Anderson, Jan en Arie arriveren op vliegveld Kaapstad. Ze stappen uit de auto en lopen in de richting van het vliegtuig van James Elephant dat startklaar staat voor een kleine hangar. Het is een tweemotorig vliegtuig met opvallend korte vleugels en een gedrongen bouw: de korte stevige bouw van een hommel. De naam ‘Bliksemstraal’ staat in blauwe letters op de zilveren romp.
ANDERSON: dat is het vliegtuig van james elephant. een testvliegtuig uit zijn eigen fabriek, voordat de straalaandrijving kwam. het heet ‘bliksemstraal” en niet voor niks. het is waarschijnlijk de snelste machine ter wereld door gewone motoren aangedreven…

2. Anderson overhandigt Jan en Arie een rolletje bankbiljetten.
ANDERSON: onderweg zullen jullie een keer moeten tanken. dat regel ik allemaal. en je hebt nog wat contant geld nodig. verder nog wensen of verlangens?
ARIE: nee, sinterklaas!

3. Anderson stelt Jan en Arie voor aan de piloot (Clark, plusminus 30 jaar, speelt nog een belangrijke bijrol in “De jacht op het koperen kanon”) die net een sigaret opsteekt. Hij kijkt de jongens verrast aan.
ANDERSON: deze jongens zijn mijn afgezanten. het zijn speciale producten. ooit gehoord van die drie bengels die een paar maanden op een muiterschip in de stille zuidzee doorbrachten?
CLARK: zijn dát er twee van?

4. De piloot trekt zijn vliegpak aan en werpt nogmaals een blik op Jan en Arie.
CLARK: dus jullie tweeën hebben zo’n ervaring met muiters, zeerovers, piraten en dat soort grapjassen, hè? ik waarschuw maar vast: probeer die geintjes niet op mijn schip.
ANDERSON: clark, verknoei nou geen tijd. die andere vent heeft al twee uur voorsprong.

5. De piloot neemt plaats en gooit zijn sigaret naar buiten. Terwijl de propellers draaien neemt Anderson afscheid van Jan en Arie. Andersons jas en de haren van Arie en Jan fladderen in de wind.
CLARK: maak je niet druk. komt voor elkaar. al hadden ze tien uur voor op ons.
ANDERSON: good luck. jullie hebben het verdiend.


PAGINA 46b:

1 (inzet, bovenin plaatje 2): Jan en Arie zitten in Bliksemstraal op blauwleren klapstoeltjes aan een aluminiumtafeltje. Arie kijkt verschrikt voor zich uit. Jan kijkt hem geschrokken aan.
JAN: daar gaan we dan. in een echt race-vliegt… arie, wat héb je?!
ARIE: ik…we…we…

2. Totaal van Bliksemstraal die pijlsnel omhoog klimt vanaf vliegveld Kaapstad. Anderson loopt terug naar zijn auto.
ARIE (buiten beeld, vanuit Bliksemstraal): we hebben niks te eten meegenomen!!
JAN (buiten beeld, vanuit Bliksemstraal): hahahahaha!

3 (inzet, onderin plaatje 2): Jeffries (geheel of gedeeltelijk in beeld) is in een ruime zetel van een lijnvliegtuig in slaap gevallen. Naast hem ligt, goed zichtbaar, de handschoenendoos van Judy Elephant.
TEKSTBLOK: hoe het verder gaat met de jacht op jeffries en de briefjesjacht van bob, jan en arie lees je in de jacht op het koperen kanon!

TEKSTBLOK (ergens in plaatje 2): einde van deze episode

O, ja, plaatje 3 met Jeffries en de handschoenendoos, die scene wordt letterlijk door Willy van der Heide beschreven in zijn boek. Alsof hij wist dat we ooit strips van zijn verhalen gingen maken. Want stel je nu eens voor dat hij dat niet gedaan had, dan nog hadden we in de strip een blik op Jeffries en de handschoenendoos moeten werpen. Immers, zowel in het boek als in de strip is de beruchte handschoenendoos tot aan de laatste pagina alleen maar beschreven en nooit te zien geweest. Voor het boek maakt dat niet uit, maar in een strip kun je het verhaal nu eenmaal niet afsluiten zonder de lezer een blik te gunnen op datgene waar het allemaal om draait. En het geheel levert voor dit verhaal natuurlijk een geweldige finale op. Aan de ene kant Jeffries die hoog boven de wolken zweeft met zijn buit. En tegelijkertijd in hetzelfde panel Jan en Arie in een supersnel racevliegtuig…back in the race!
En dat alles wordt dan vervolgd in… De jacht op het koperen kanon!

Bob Evers op de cover (bis)

Oeioei, ben ik toch te vroeg geweest met mijn stukje over Bob Evers op de cover. Sinds afgelopen donderdag ligt Eppo 24 met deze fraaie winterplaat al in de winkels,
















(Illustratie: Hans van Oudenaarden, karikatuur: Mars Gremmen)


maar kijk nu eens wat er gisteren in mijn brievenbus viel:





















Inderdaad, de nieuwe Stripnieuws, nummer 36, het nummer van januari 2010, met daarin vooral veel aandacht voor de afgelopen Stripdagen en... onze eigen Bob Evers maanraket-prent op de cover!

En net als in Eppo komt Hans ook in Stripnieuws even aan het woord. Op pagina 12 in 'Stripmakers over de Stripdagen" vertelt strip-kluizenaar Hans van Oudenaarden over wat er zoal door hem heen gaat, als hij twee dagen lang poppetjes zit te tekenen. Over collega-tekenaars, super-super-super-aardige mensen, de laatste roddels en de workshop striptekenen met gratis Bob Evers albums.


(foto: Willem Naber)

Kortom, vanaf nu twee bladen in de winkel met Bob, Jan en Arie op de cover en de bevindingen van Hans binnenin.

Bob Evers op de cover en andere verhalen

Woensdag in de brievenbus, donderdag in de winkel. De nieuwe Eppo met o.a. een interview met Gerard Leever, de boekenkast van IJsbrand Oost en….Bob, Jan en Arie op de cover!! Een prachtig wintertafereel getekend door Hans. Wat moeten we er meer over zeggen? Voila, hier is ie, Eppo 24:
















(Illustratie: Hans van Oudenaarden, karikatuur: Mars Gremmen)



Hans zelf geeft op pagina 2 nog wat uitleg bij deze winterplaat. Over het staande formaat, de teksten en het Eppo-logo en het werk van de vormgever. En dat is nog niet alles, want ik weet bijvoorbeeld dat Hans bewust Bob met een stoel heeft laten rijden. Als Amerikaan is Bob natuurlijk nauwelijks bekend met de oerhollandse schaatssport. Dat Arie volleerd schaatser is moge duidelijk zijn. En Jan zie ik toch wel als een marathonschaatser. Die rijdt wat mij betreft de Elfstedentocht nog wel uit. Volledig in character getekend dus, onze drie helden op deze plaat. En er is meer, want zo’n 400 mazzelaars in Nederland krijgen deze plaat ook nog eens als kerstkaart toegestuurd, maar dan bijna zonder tekst en zonder logo.

Behalve deze prachtige cover van Hans, die de komende twee weken gegarandeerd de winkels uitvliegt, ligt er sinds deze week ook weer een nieuwe Sesamstraat in de schappen met daarin twee strips waarvoor ik het scenario schreef.

(Illustratie: Jutta Langer, © Sesame Workshop)

Het eerste magazine waar het jaartal 2010 al op is te vinden. In het januari-nummer van Sesamstraat vind je op pagina 8 de tekstloze strip “Elmo gaat naar de dierenwinkel”. Elmo heeft natuurlijk als Doortje, de goudvis als huisdier, maar in deze strip is hij op zoek naar een ander huisdier. Een hond, poes, of toch…? Afijn, kijk zelf maar. De tekeningen van deze strip zijn gemaakt door Jutta Langer.

Het thema van deze maand is dus ‘naar de winkel.’ En dat is precies wat Bert en Ernie op pagina 26 en 27 ook doen in de strip “Bert en Ernie gaan naar de speelgoedwinkel”.

(Illustratie: Magic Eye Studio, © Sesame Workshop)

Bert wil iets kopen dat de meeste kinderen nou niet direct als speelgoed zien, namelijk zijn eigen favoriete paperclips.
Maar ja, als je dan ook Ernie meeneemt en bedenkt wat er allemaal nog meer in zo’n speelgoedwinkel te koop is. De strip werd getekend door onze Braziliaanse vrienden van de Magic Eye Studio.

Pagina 45: De jacht op Jeffries

Morgen alweer een nieuwe Eppo bij alle abonnees op de deurmat. En zoals jullie weten, beste blogvrienden en vriendinnen, is ons Bob Evers avontuur "Een overval in de lucht" in de vorige Eppo met een extra lange slotaflevering tot een einde gekomen. Hier op de blog echter nog niet. Alle reden dus om snel verder te gaan met het verhaal. Waar waren we ook alweer? Anderson heeft de touwtjes stevig in handen. Ten opzichte van de woestijn zijn de rollen tussen Anderson en Breitstein volledig omgedraaid. Het duurt niet lang voor ook onze Duitse bandiet door heeft wie er de baas is. Op pagina 45 slaat Breitstein door en komen onze vrienden aan de weet waar Jeffries heen is. Anderson heeft dan ook zo zijn eigen methodes om iets aan de weet te komen. Maar intussen is Jeffries al wel op weg naar Johannesburg om van daaruit door te vliegen naar Londen. Naar zijn geheimzinnige opdrachtgever ‘Angelface’, om precies te zijn. En naar Londen, waar Bob nog altijd waakt in het Cheshire Hotel. Anderson doet alle mogelijke moeite om Jan en Arie daar voor Jeffries te laten aankomen. Het huren van een intercontinentaal vliegtuig duurt al te lang.
Daarom racen Jan en Arie vervolgens als een gek door Kaapstad naar het vliegveld om vandaar uit verder te gaan met het privé-vliegtuig van James Elephant. En wat voor vliegtuig! Maar dat is iets voor de volgende pagina van dit verhaal. Hier is intussen scenariopagina 45:

PAGINA 45a:

1. Jan en Rodney pakken Breitstein op op bevel van Anderson.
ANDERSON: geen antwoord? breng hem in de badkamer.

2. Breitstein wordt opeen tafel gelegd die tegen het betegelde, ingebouwde bad is aangeschoven. Rodney houdt hem bij zijn enkels vast. Jan en Arie pakken ieder een arm. Er is een losse douche met rubberslang bij het bad.
ANDERSON: leg hem op tafel met zijn hoofd bij het bad.

3. Close-up van Jan en Arie die wat bezorgd naar het tafereel buiten beeld kijken.
ANDERSON (buiten beeld): We beginnen met koud water. Wil je nu praten? Zo niet, dan draai ik ook de heetwaterkraan open…
BREISTEIN (buiten beeld): uche… uche…proest! nein, nein, jai doivel…

4. Breitstein zit half overeind en vertelt hoestend en proestend waar Jeffries heen is. Anderson heeft de douche met rubberslang nog in zijn hand en draait de kraan dicht.
BREITSTEIN: uche… uche…ik zal spreken!... proest… jeffries is naar het vliegveld… uche… uche. hij wilde het eerste vliegtuig naar johannesburg en vandaar naar londen.
ANDERSON: dat volstaat! waar is hier de telefoon?

5. Op vliegveld Kaapstad beantwoordt iemand het telefoontje van Anderson. In de lucht is het vliegtuig naar Johannesburg te zien.
BEAMBTE (buiten beeld, vanuit een van de gebouwen op het vliegveld): het vliegtuig naar johannesburg, zegt u? dat is daarjuist opgestegen, precies op tijd. een meneer jeffries? ja, dat klopt.


PAGINA 45b:

1. Anderson staat in kamer 312 driftig te telefoneren. Jan en Arie kijken bewonderend toe.
ANDERSON: kan ik een extra vliegtuig huren?... prima...nee, dat duurt te lang… nee, dank u…ik zal er geen gebruik van maken.
JAN (tegen Arie): ongelooflijk! anderson bestelt intercontinentale vliegtuigen alsof het taxi’s zijn.

2. Anderson belt de centrale en vraagt het nummer van James Elephant aan.
ANDERSON: centrale?...mag ik de stad van u?....judy, weer met anderson. ik heb het privé-vliegtuig van james nodig. nu direct. prima, bedankt! we gaan er recht van hieruit naartoe.

3. Anderson gebaart de jongens mee te komen en beveelt Rodney Kaalmans en Breitstein te bewaken. Rodney antwoord met een grimmige grijns.
ANDERSON: kom mee, jongens. rodney, stop breitstein een prop in zijn mond en bind hem op bed. je verlaat deze kamer niet tot ik terug ben. bij lastige vragen zeg je dat ik alles zal oplossen.
RODNEY: okay, sir!

4. Anderson beveelt Murphy, die nu achter het stuur van de auto zit naar het vliegveld te rijden.
ANDERSON: terug naar het vliegveld. zo snel mogelijk. elke minuut is er één.

5. Arie kijkt verdwaasd uit het raam naar de voorbijflitsende lichten van Kaapstad. Jan lacht om wat hij zegt.
ARIE: jan, wat moeten we zeggen, als ze ons vragen hoe kaapstad eruit zag?
JAN: dat we terug zullen moeten om op ons gemak te kijken.

Tot de volgende keer!

Het goud van de Zwijgende Zwijnen en andere verhalen

Voor stripscenaristen en andere schrijvers van ander soort verhalen is het heel handig om niet alleen te schrijven, maar ook te lezen. Verhalen, mythes, legendes, reisverslagen vormen immers ten allen tijde een inspiratiebron voor weer nieuwe verhalen.
Zo stuitte ik eind vorig jaar op een verhaal over alpinist en onderzoeker Gottfried Merzbacher, die in 1891 een barre tocht ondernam naar het hooggebergte van de Kaukasus.

(Illustratie: © Disney)

Daar ergens, tussen een muur van bijna onneembare bergen ligt een verborgen berggebied, Swanetie genaamd (wie heeft er ooit van gehoord?). Dat gebied was vanwege zijn geïsoleerde ligging een ideale plaats voor vorsten in vroeger tijden om hun kunstschatten te verbergen in tijden van oorlog en andere politieke onrust. Duizenden kostbaarheden moeten op die manier in het afgelegen Swanetie terecht zijn gekomen, eeuwenlang streng bewaakt door het volk dat daar woont, de Swan. De heiligdommen zouden verborgen zijn in de Swanetische kerken, waar de toegang aan vreemden steevast werd geweigerd. In de kerken van Oesjgolei bijvoorbeeld, het hoogste dorp van Swanetie, ook wel ‘De kroon van de Kaukasus’. Een dorp, omgeven met een waas van geheimzinnigheid en een van de meest ontoegankelijke plaatsen in dat gebied. Ideale plek dus om waardevolle kunstschatten veilig te stellen voor de boze buitenwereld. Merzbacker heeft de Swanetische schatkamers dan zeer waarschijnlijk ook nooit mogen aanschouwen.
Aan de andere kant is er ook het verhaal over de Swan die goud met een ramsvel uit de rivier visten, iets wat waarschijnlijk aan de wieg heeft gestaan van de legende van het Gulden Vlies. Dit alles, gecombineerd met de grillige gletsjervelden van de Elbroez, de hoogste berg van de Kaukasus, vormde de inspiratiebron voor het 19 pagina’s lange Dagobert Duck verhaal ‘Het goud van de Zwijgende Zwijnen’. Een verhaal waarin Dagobert en zijn neven naar aanleiding van de vondst van een reisverslag uit 1891 en één tastbare gouden kelk op zoek gaan naar het volk van de Zwijgende Zwijnen, die de bewaarders van de grootste schatkamers ter wereld zouden zijn. Ten opzichte van de Swan hebben de Zwijgende Zwijnen er nog een eigenschap bij gekregen: ze hebben zich gespecialiseerd in de kunst van het zwijgen en laten tegenover Dagobert en andere vreemdelingen dan ook geen woord los over de verblijfplaats van alle goudschatten.

(Illustratie: Sander Gulien, © Disney)

Maar buitenbeentjes heb je altijd en deze figuur dient dan ook als gids voor de expeditie van de Ducks, al past ook deze zich in zijn geboortedorp weer snel aan aan de gebruikelijke zeden en gewoontes. De berg die de Duck onder leiding van hun gids beklimmen verwijst overigens niet naar de Elbroez, maar naar de 4737 meter hoge Oesbja, die vanwege zijn dubbele top door de Swan wel ‘De Verstandskies’ wordt genoemd. En, o ja, in navolging van het raadsel van Hans in de vorige post: ergens in de citaten van de gids zit een verwijzing naar een lied van Stef Bos. Wie vindt het?
‘Het goud van de Zwijgende Zwijnen’ wordt in twee delen gepubliceerd in de nieuwe Donald Duck, deel 1 op pagina 5 t/m 15, deel 2 op pagina 35 t/m 42. Het verhaal werd getekend door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien. En speciaal voor de publicatie van dit verhaal werd ook nog een fraaie cover getekend.

Tussen de twee delen van “Het goud van de Zwijgende Zwijnen’ in, vind je op pagina 17 t/m 20 een verhaal van Aladdin, dat enkel geïnspireerd is op de Disney-film Aladdin uit 1991.

(Illustratie:© Disney)

Geest, in de originele versie van stem voorzien door niemand minder dan Robin Williams, verandert namelijk zeer regelmatig van uiterlijk en blijkt daarbij soms ook nog meerdere personages tegelijk te spelen. En dan stel je je als scenarist de vraag: wat zou er gebeuren als die personages op door een of andere kracht van elkaar gescheiden zouden worden? Kortom, een verhaal over een geest met een gespleten persoonlijkheid.

Behalve deze Donald Duck met in totaal 23 pagina’s strip ligt er sinds vorige week woensdag ook het Sesamstraat Winterboek in de winkel.

(Illustratie: Magic Eye Studio, © Sesame Workshop)

Met daarin twee verhalen rondom het thema winter en met Grover en Koekiemonster in de hoofdrol. Al moet gezegd worden dat vooral Elmo en Zoe ook hun steentje bijdragen aan deze verhalen. Op pagina 14 en 15 vind je het verhaal “Grover maakt een sneeuwpop”. Maar Grover zou Grover niet zijn als hij zo’n eenzame sneeuwpop niet heel zielig vond. En dat terwijl hij zelf eigenlijk ook wil baantje-glijden met Elmo en Zoe.

Het verhaal ‘Koekiemonster op het ijs’ vind je op bladzijde 46 en 47. Koekiemonster wil maar wat gaan schaatsen met Elmo en Zoe, maar koekies eten en schaatsen tegelijk dat lukt hem toch niet. Gelukkig weet Elmo daar een oplossing voor. Kortom, twee verhalen met alle bekende winterthema’s erin van sneeuw en ijs tot schaatsen en sneeuwpoppen maken.

(Illustratie: Magic Eye Studio, © Sesame Workshop)

Beide verhalen werden getekend door onze Braziliaanse collega en vaste bloglezer Silvio Spotti van de Magic Eye Studio.

Post-Bob

Merkwaardige weken. Na al die maanden met dat Bob Evers verhaal g e l e e f d te hebben, opeens er nu dan toch echt helemaal uit. Even echt weg uit het BE-strip-universum.

En mis ik het al??? Hmmm, moeilijk te zeggen. Je moet je goed realiseren, blogmakker, zo'n strip is echt een e n o r m projekt voor een tekenaar. Maanden en maanden eindeloos doorbuffelen aan dat ene grote werk. Niet die paar losse strip-grapjes of een paar paginaatjes losknallen. Albums maken is op een zeer bescheiden manier ook kathedraralen bouwen. Stripkathedralen. Op een of andere manier is een compleet album een beetje de symfonie of een opera van de strip.

En als je er aan begonnen bent, is zo'n album ook een beetje een gevangenisje, hoor. Een gezellig, zelf gemaakt gevangenisje, maar toch. Ontsnappen is er niet bij. Je bent je eigen cipier. Anders de lezers wel. Alsmaar proberen er een beetje een eenheid van te maken - dat de eerste pagina en de laatste een béétje met elkaar te maken blijven hebben -terwijl je als mens natuulijk gewoon dat hele produktiejaar doorleeft en doorontwikkelt.

Maar goed. Beloofd hier op de blog de komende maanden es met wat andere dingen te komen. Meteen na de laatste pagina's begonnen met een "lied-verstripping" voor Kasteel Groeneveld in Baarn. Wauw, wat een leuke klus! Hier wat mini-details. Onder embargo, want de plaat is nog niet eens afgeleverd.

Een liedtekst met strip- en illustratiemiddelen opnieuw vertellen op posterformaat. dat was de vraag. Voor aan de wand in het restaurant van het kasteel. Van 1 maart tot 29 augustus te zien. En ik ben niet de enig tekenaar die zo'n liedje doet. Mars Gremmen doet mee. Maar ook Pieter Hogenbirk, Gerard leever, Wilma vd Bosch, Willem Vleeschhouwer, Kees de Boer, Michael Sewnarain, Theo vd Boogaard, Alice Kok, Michiel de Jong, Gerben Valkema!!! Wauw wat een namen! Allen doen een liedje over het thema "buiten".

Okee, op grond van deze plaatjes, wie kan er raden welk liedje het hier om gaat?

Oud liedje. Nederlands liedje.

Okee, okee. Ik geef een hint: . . . Wim Sonneveld.

Pagina 44: Breitstein in het nauw!

Op pagina 44 rekenen onze helden af met schurk nummer 2: Breitstein. De Duitse bandiet wordt bij binnenkomst in zijn hotelkamer overmeestert en daarna kost het Jan en Arie niet zo erg veel moeite meer om Anderson zijn stalen doos met geheime scheepsbouwplannen terug te bezorgen. Blijft over: Jeffries. De derde en laatste schurk die uitgeschakeld dient te worden is er vandoor met de handschoenendoos van Mrs. Judy Elephant en alleen Breitstein kan onze helden vertellen waarheen. Maar vooralsnog is Breitstein daar niet erg toe bereid. Breitstein lijkt dan ook nog niet te beseffen dat de rollen ten opzichte van de situatie in de woestijn volledig omgedraaid zijn. Nu is het Anderson die de touwtjes in handen heeft. En dat Anderson inderdaad aan heel wat touwtjes kan trekken, zal op de volgende pagina nog veel meer blijken. Maar tot die tijd is hier scenario-pagina 44 van ons verhaal:

PAGINA 44a:

1. Jan sluit de tussendeur. Het gezelschap bevindt zich nu in kamer 312. Kamer 312 vormt samen met 314 een suite. Rodney deponeert Kaalmans op bed.
JAN: ik geloof dat we niet lang hoeven te wachten.
BREISTEIN (buiten beeld, vanachter de tussendeur): schmitt! schmitt!... wo bist du denn?

2. Breitstein doet de tussendeur open en staart stomverbaasd in de gezichten van Jan, Arie, Anderson en Rodney. Anderson en Rodney hebben ieder een pistool op hem gericht. Breitstein grijpt naar zijn zak.
ANDERSON: handen omhoog en vlug!
BREITSTEIN: was? jai…

3. Anderson tackelt de benen van Breitstein, Rodney grijpt Breitstein bij zijn nek. Jan en Arie kijken gespannen toe.
ANDERSON: grijp hem!

4. Breitstein wordt gebonden door Rodney en in een fauteuil neergezet. Breitstein staart hem met woedende ogen aan. Arie en Jan openen een kast en een la.
ANDERSON: geen prop in zijn mond. als hij probeert te schreeuwen of alarm te maken, breng hem dan op andere gedachten. doorzoekt de kamers, jongens. zoekt naar de stalen doos.

5. In een van de klerenkasten vinden Jan en Arie een kleine rundleren koffertje, met daarin de stalen doos, die omwikkeld is met een plaid.
ARIE (grinnikend): gevonden.


PAGINA 44b:

1. Anderson zet de stalen doos op tafel en wikkelt de plaid eraf. Breitstein kijkt woedend toe.
ANDERSON: mijn waarde breitstein, hoe dankbaar ben ik je voor de tedere zorgen waarmee je mijn doosje met documenten hebt bewaard. zelfs in reisdekens gewikkeld. hahaha!

2. Anderson laat de stalen doos opzettelijk op de grond vallen.
ANDERSON: hahahahaha!
GELUID VAN DE DOOS: BAM!

3. Anderson zet de doos op zijn kant op tafel, net als een klein brandkastje, en toetst de letters en cijfers van de combinatie in.
ANDERSON: iedere idioot kon die doos zonder gevaar openen. maar breitstein wist niet of ik bluf gebruikte of niet.

4. De doos gaat open. Er zijn enkel wat enveloppen te zien en een paar rolletjes betekend papier. Verder niets. Anderson spreekt Jan en Arie toe.
ANDERSON: nu is het mijn beurt om jullie te helpen. jullie moeten jeffries vangen, nietwaar?
ARIE: als we maar enig idee hadden waar hij zat…

5. Anderson keert zich naar Breitstein, die niet bepaald bereid is mee te werken. Hij klemt zijn lippen op elkaar.
ANDERSON: dat komen we wel aan de weet. luister jij, met je lelijk gezicht. waar is jeffries heen?

Tot de volgende keer!

Van alles behalve strips uit Eppo, Brabant Strip Magazine en Donald Duck

Nooit gedacht dat onze kerstkaarten nog eens onderdeel van een prijsvraag zouden zijn. Maar je ziet het, op bladzijde 18 en 19 van de Eppo Kerstspecial staat een prijsvraag met maar liefst 17 kerstkaarten, waaronder één Bob Evers kerstkaart. Nu hebben de vaste lezers van deze blog en alle andere Bob Evers stripliefhebbers natuurlijk allang de tekenstijl van Hans en onze drie helden herkend, maar voor de nieuwkomers en de liefhebbers van strips als Flup het harkpoppetje, geef ik toch nog even een hint. Als je dat stukje hiernaast op een kaart terugvindt, dan is die kaart door Hans van Oudenaarden getekend! Succes!

Tja, en dan de gewone Eppo, nummer 23. Hans had het natuurlijk hier op de blog al aangekondigd, maar nu staat de pauze van Hans ook op pagina 2 in het voorwoord van deze Eppo aangekondigd. Voor alle duidelijkheid, mijn werk met betrekking tot ‘De jacht op het koperen kanon’ zit er voor het grootste deel al op. Het scenario ligt bij Hans, en die gaat ergens het komende halfjaar eens kijken wat voor wensen hij nog voor dit scenario heeft. Daarna ga ik mijn eigen kritische blik nog eens over laten schijnen, er nog een dag of wat mee aan de slag en daarna wordt dan echt de eerste pagina van dit verhaal getekend. Maar dat duurt dus nog een dik half jaar. Over twee weken misschien wel de eerste Eppo zonder een spoortje Bob Evers…

Of zou de Eppo mail van deze keer (ook op pagina 2 van Eppo 23) een stortvloed aan reacties uitlokken en beheerst Bob de komende nummers de Eppo brievenrubriek? Dan bedoel ik niet de brief van Ger Heijnemans, want Ger constateert zelf al dat Hans de Avro Lancaster in zijn eigen Bob Evers-stijl heeft getekend. En by the way, natuurlijk herkent alleen een echte vliegtuigfan de Avro Lancaster. Ik, als niet-vliegtuigfan, herken er hooguit een bommenwerper in. En, met alle respect voor de vliegtuigfans, aangezien ik heel goed besef waarvoor die dingen gebruikt worden, interesseer ik me echt niet meer voor het type. Okee, dit even terzijde…

Nee, waar ik op doel is natuurlijk de brief van Marcel Bresser in diezelfde Eppo Mail. Hoezo, de strip spreekt echt niemand aan?!?

(Foto: Jack Nowee)

Huh?!?Wie waren dan toch al die mensen die vorig jaar op de Stripdagen het nieuwe album kwamen kopen en waarvoor we twee dagen aan een stuk hebben zitten te signeren? Idem dito, in Kampen dit jaar. Pauze, ho maar. Nee, signeren voor al die mensen die één of meer albums kwamen kopen. Zijn al die mensen dan… niemand?!? Ik snap er niets van. Gelukkig wordt hier op de blog al gereageerd op deze brief. Nu de lezers van Eppo nog. En Otto en Anoniem, heel hartelijk bedankt voor jullie bijval.

Gelukkig is er ook goed nieuws. Zojuist hier binnengevallen de nieuwe Brabant Strip Magazine nummer 172 met in de rubriek Koffieklets op bladzijde 35 volop aandacht voor onze maanraketprent van de Stripdagen. Met vermelding van de auteurs, de vier albums, de voorpublicatie van ‘Een overval in de lucht’ in Eppo en een link naar deze blog. Zoals ook in Brabant Strip Magazine te lezen is, is de canvasversie echt helemaal uitverkocht, maar voor belangstellenden heeft Hans nog wel een aantal papieren versies beschikbaar. Meer over Brabant Strip Magazine vind je op http://www.brabantstrip.be/ .

En tenslotte, nee geen nieuwe strips in Donald Duck, wel een aankondiging op achterkant.

(Illustratie: Sander Gulien, © Disney)

Daar wordt voor volgende week mijn Oom Dagobert-verhaal ‘Het goud van Zwijgende Zwijnen’ aangekondigd. Een verhaal van maar liefst 19 pagina’s, gebaseerd op historische feiten, maar daarover volgende week meer. En zo te zien krijg ik dan ook voor elkaar wat Bertus Staigerpaip en Michiel Feenstra nooit gelukt is: ik sta op de voorplaat van de Donald Duck!

Heel fijne pakjesavond allemaal!