De strippublicaties van deze week

(Illustratie: Danker Jan Oreel)

De afgelopen anderhalf jaar hebben Danker Jan en ik in opdracht van Stichting Odulphus hard gewerkt aan een gloednieuw album: Japien de Joode, het verhaal van het enige Joodse gezin op Urk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als alles goed is gegaan is het album gisteren van de drukker gekomen en wordt het aanstaande maandag 17 april officieel gepresenteerd. Meerdere sites in Flevoland, zoals de Noordoostpolder en Flevopost wijden een artikel aan het verschijnen van Japien de Joode en vertellen in het kort al de geschiedenis van Israel Samuel Kropveld, alias Japien de Joode, en zijn gezin. Een geschiedenis die je vanaf volgende week uitgebreid in album kunt lezen. 

Behalve deze aankondigingen en het album De spannendste avonturen van Donald Duck 38 verscheen er deze week ook nog het een en ander aan strips en stripnieuws in de diverse tijdschrift. Zoals in de nieuwe Katrien Duck (nr 4-2023). Daarin vind je op pagina 23 t/m 25 het verhaal 'Zeezeilen' uit Katrien's dagboek. Een verhaal waarvoor ik het scenario samen met collega Paul Hoogma schreef.

(Schetsen strook 1-3: Paul Hoogma)

 De Duckies willen graag gaan zeilen, maar de opschepperij van Donald over zeilkunsten leidt tot grote hilariteit bij Katrien, met als gevolg dat Donald niet meer met Katrien en de nichtjes wil zeilen. Er ontstaat een soort wedstrijd, waarbij Donald maar wat graag wil laten zien dat hij beter kan zeilen dan Katrien. Maar of dat ook zo is? Het verhaal werd getekend door de Nederlandse tekenaar Sander Gulien en eerder gepubliceerd in Donald Duck 31-2006 en Katrien Duck 4-2019.

En tenslotte viel deze week ook de nieuwe Stripschrift (nr 481) in de bus met daarin op pagina 14 t/m 21 een groot interview met Remco Polman en Wilfred Ottenheijm over onder andere Floris van Dondermonde, maar ook de voormalige Studio Iris en het bijbehorende stripblad Iris, de tekenfilms van Studio Mooves en het werk van Wilfred en vooral Remco voor Donald Duck. Remco haalt ook herinneringen op aan het bezoek van Carl Barks in Nederland, waar Remco destijds helaas niet bij kon zijn, omdat er maar een beperkt aantal mensen bij kon zijn. Maar een week eerder reisden Remco, Remco's toenmalige vriendin Femke, Paul en ik af naar Parijs voor de expositie van de olieverfschilderijen van Carl Barks, die daar werd gehouden. 

(Foto's Femke Ratering)

En daar ontmoetten wij voor het eerst Carl Barks, de man van de beste Duckverhalen aller tijden en het grootste voorbeeld voor zo ongeveer iedere Nederlandse Donald Ducktekenaar en scenarist. In de galerie werden ook steeds maar een paar mensen tegelijk toegelaten en zoals je in het Stripschrift-interview kunt lezen, hebben we ongeveer een kwartiertje met Carl Barks kunnen praten. We boden hem de Donald Duck van die week aan, nummer 28-1994, een nummer dat helemaal gewijd was aan het bezoek van Carl Barks en dus ook heel veel werk van Carl Barks bevatte. De week daarna zou ik Carl Barks opnieuw ontmoeten, maar dan in Haarlem en in het gezelschap van onder andere Mau Heymans en Kirsten de Graaff, die voor het bezoek aan Parijs helaas verstek hadden moeten laten gaan. En nog later reisde ik af naar Munchen, waar een tentoonstelling rond het werk van Carl Barks te zien was. 

Prettig weekend allemaal!