Op pagina 36 van ons verhaal is de rust in de woestijn eindelijk weergekeerd. Breitstein, Breitstein, Jeffries en Kaalmans zijn vertrokken. De directe dreiging is weg. Maar Jan en Arie zitten met een groot probleem. Door alle verwikkelingen lijkt het erop dat Jeffries eerder in Kaapstad zal zijn dan zij. Het plan met het gefingeerde telegram van Bob, bedoeld om Jeffries zich even koest te laten houden en voor hem bij de Elephants te zijn, lijkt mislukt.Voor Jan en Arie zit er weinig anders op dan te wachten tot iemand anders de gestrande vliegtuigpassagiers ontdekt. Verder geeft Anderson eindelijk uitleg over het stalen kistje dat zo belangrijk voor Breitstein lijkt te zijn en dat in wezen de oorzaak van de hele overval in de lucht. Behalve dat blijkt Anderson ook nog eens diep onder de indruk van de verrichtingen van Jan eerder in het verhaal.
Maar de meest bijzondere rol op deze pagina is voor de achtergebleven schurk Platneus. Zoals je hieronder kunt lezen is Platneus in het scenario net zo overleden als in het boek van Willy van der Heide. Hoe minder schurken op de wereld, hoe beter tenslotte. (Hoewel, ook weer niet te weinig, want dan kun je heel wat stripverhalen minder maken). Maar goed, de almachtige hand van de tekenaar besliste anders en wist schurk Platneus vakkundig te reanimeren. Weliswaar volkomen buiten westen, maar toch… Platneus overleeft dit avontuur en zal dus straks als enige bandiet met de rest van de passagiers de woestijn verlaten. Maar dat is weer iets voor de volgende Eppo’s. Hier is pagina 36:
PAGINA 36a:
1. Anderson vindt het lichaam van Platneus achter de grote steenklomp waar de boeven zich ten tijde van het vuurgevecht bij de grot verborgen. Alleen zijn voeten zijn zichtbaar.
ANDERSON: hier! hij is niet meer. teveel bloedverlies, zo te zien.
JAN: ik kan nu niet bepaald rouwig om dit individu zijn, maar toch…!
2. Jan en Arie brengen Anderson bij het vliegtuig. Het is intussen helemaal donker. In de cabine van het vliegtuig branden slechts een paar lampen. Paul, die net naar buiten komt, kijkt verrast op als hij hoort dat Arie en Jan nog een luchtje gaan scheppen.
JAN: gaat u maar naar binnen. wij gaan nog even een luchtje scheppen.
PAUL: nog meer pistolen zoeken?
ARIE (lachend): nee, de losse tand van een jonkheer.
3. Als ze alleen zijn overleggen Jan en Arie over de toestand waarin ze terecht zijn gekomen.
ARIE: dat jeffries ontkomen is! die zit nu misschien al lang en breed in een trein naar kaapstad. o, jan, wat hebben we een pech!
JAN: we hadden het zo keurig voor elkaar met dat telegram uit londen om jeffries bij de elephants vandaan te houden. en nu… alles verkeken!
4. Arie en Jan gaan door met hun overleg.
ARIE: die geoloog had het over een oase. kunnen we die niet lopend zien te bereiken?
JAN: vijfenzeventig kilometer door het zand?... ik geef het je te doen. we zijn nu al bekaf. na een kilometer of twintig vallen we neer.
5. Jan en Arie lopen terug naar het vliegtuig.
ARIE: als je nou bedenkt dat we misschien maar vijf en zeventig kilometer van die vent vandaan zitten. wat is dat nou nog? dan kunnen we toch niet gaan zitten afwachten?
JAN: voor het ogenblik zit er niets anders op. en we hebben een goede kans dat ze ons morgen wel vinden.
PAGINA 36b:
1. Als Jan en Arie de cabine in komen, begint Anderson net aan een verklaring over de hele toestand. De gewonde Lie Dee, Gary en Zazou liggen op dekens in de cabine. Tante Ginny verzorgt Lie Dee en Gary, Lalonde Zazou.
ARIE: en toch moeten we die bandieten zo snel mogelijk inhalen. als we morgen…??
ANDERSON: ik voel me nogal verantwoordelijk voor alles wat er gebeurd is. ik ben jullie wel een uitleg verschuldigd, geloof ik.
2. De passagiers luisteren aandachtig naar Andersons verhaal. Vooral Jan is zeer geïnteresseerd.
ANDERSON: mijn ingenieurs hebben een nog geheime uitvinding gedaan, waarmee een schip op de helft van de tijd te bouwen is. u snapt wel dat dit ook uit militair oogpunt ongelooflijk belangrijk is. …
3. Jan onderbreekt het verhaal van Anderson. Anderson kijkt hem bevestigend aan en vertelt verder. Arie nestelt zich intussen op een deken.
JAN: en breitstein wil u dat geheim ontfutselen om het aan deze of gene te verkopen?
ANDERSON: precies! breitstein is voor elke regering te koop. iemand van mijn eigen kantoor moet hem de tip hebben gegeven dat ik van plan was naar johannesburg te vliegen.
4. Close-2-shot van Anderson die ongelooflijk onder de indruk van Jan is en dat duidelijk laat merken. Arie is op de achtergrond in slaap gevallen.
JAN: meneer anderson, ik zat onder de cabine, toen u voor de eerste keer met breitstein sprak, en…
ANDERSON: jij zat onder de vloer van de cabine??... jongen, jij hebt iets waardoor je het nog eens ver zult brengen.
5. Close-up van het kaartje dat Anderson aan Jan overhandigt.
ANDERSON (gedeeltelijk in beeld): als je ooit een baan nodig hebt, kom je maar bij me, dan krijg je er een! ik meen het! hier!
TEKST OP HET KAARTJE: Toonder hiervan, J. L. H. Prins, moet
op zijn verzoek, op vertoon van dit
kaartje, onmiddellijk bij mij worden
toegelaten, op het uur door hem ver-
zocht.
G. P. Anderson
Maar de meest bijzondere rol op deze pagina is voor de achtergebleven schurk Platneus. Zoals je hieronder kunt lezen is Platneus in het scenario net zo overleden als in het boek van Willy van der Heide. Hoe minder schurken op de wereld, hoe beter tenslotte. (Hoewel, ook weer niet te weinig, want dan kun je heel wat stripverhalen minder maken). Maar goed, de almachtige hand van de tekenaar besliste anders en wist schurk Platneus vakkundig te reanimeren. Weliswaar volkomen buiten westen, maar toch… Platneus overleeft dit avontuur en zal dus straks als enige bandiet met de rest van de passagiers de woestijn verlaten. Maar dat is weer iets voor de volgende Eppo’s. Hier is pagina 36:
PAGINA 36a:
1. Anderson vindt het lichaam van Platneus achter de grote steenklomp waar de boeven zich ten tijde van het vuurgevecht bij de grot verborgen. Alleen zijn voeten zijn zichtbaar.ANDERSON: hier! hij is niet meer. teveel bloedverlies, zo te zien.
JAN: ik kan nu niet bepaald rouwig om dit individu zijn, maar toch…!
2. Jan en Arie brengen Anderson bij het vliegtuig. Het is intussen helemaal donker. In de cabine van het vliegtuig branden slechts een paar lampen. Paul, die net naar buiten komt, kijkt verrast op als hij hoort dat Arie en Jan nog een luchtje gaan scheppen.
JAN: gaat u maar naar binnen. wij gaan nog even een luchtje scheppen.
PAUL: nog meer pistolen zoeken?
ARIE (lachend): nee, de losse tand van een jonkheer.
3. Als ze alleen zijn overleggen Jan en Arie over de toestand waarin ze terecht zijn gekomen.
ARIE: dat jeffries ontkomen is! die zit nu misschien al lang en breed in een trein naar kaapstad. o, jan, wat hebben we een pech!
JAN: we hadden het zo keurig voor elkaar met dat telegram uit londen om jeffries bij de elephants vandaan te houden. en nu… alles verkeken!
4. Arie en Jan gaan door met hun overleg.
ARIE: die geoloog had het over een oase. kunnen we die niet lopend zien te bereiken?
JAN: vijfenzeventig kilometer door het zand?... ik geef het je te doen. we zijn nu al bekaf. na een kilometer of twintig vallen we neer.
5. Jan en Arie lopen terug naar het vliegtuig.
ARIE: als je nou bedenkt dat we misschien maar vijf en zeventig kilometer van die vent vandaan zitten. wat is dat nou nog? dan kunnen we toch niet gaan zitten afwachten?
JAN: voor het ogenblik zit er niets anders op. en we hebben een goede kans dat ze ons morgen wel vinden.
PAGINA 36b:1. Als Jan en Arie de cabine in komen, begint Anderson net aan een verklaring over de hele toestand. De gewonde Lie Dee, Gary en Zazou liggen op dekens in de cabine. Tante Ginny verzorgt Lie Dee en Gary, Lalonde Zazou.
ARIE: en toch moeten we die bandieten zo snel mogelijk inhalen. als we morgen…??
ANDERSON: ik voel me nogal verantwoordelijk voor alles wat er gebeurd is. ik ben jullie wel een uitleg verschuldigd, geloof ik.
2. De passagiers luisteren aandachtig naar Andersons verhaal. Vooral Jan is zeer geïnteresseerd.
ANDERSON: mijn ingenieurs hebben een nog geheime uitvinding gedaan, waarmee een schip op de helft van de tijd te bouwen is. u snapt wel dat dit ook uit militair oogpunt ongelooflijk belangrijk is. …
3. Jan onderbreekt het verhaal van Anderson. Anderson kijkt hem bevestigend aan en vertelt verder. Arie nestelt zich intussen op een deken.
JAN: en breitstein wil u dat geheim ontfutselen om het aan deze of gene te verkopen?
ANDERSON: precies! breitstein is voor elke regering te koop. iemand van mijn eigen kantoor moet hem de tip hebben gegeven dat ik van plan was naar johannesburg te vliegen.
4. Close-2-shot van Anderson die ongelooflijk onder de indruk van Jan is en dat duidelijk laat merken. Arie is op de achtergrond in slaap gevallen.JAN: meneer anderson, ik zat onder de cabine, toen u voor de eerste keer met breitstein sprak, en…
ANDERSON: jij zat onder de vloer van de cabine??... jongen, jij hebt iets waardoor je het nog eens ver zult brengen.
5. Close-up van het kaartje dat Anderson aan Jan overhandigt.
ANDERSON (gedeeltelijk in beeld): als je ooit een baan nodig hebt, kom je maar bij me, dan krijg je er een! ik meen het! hier!
TEKST OP HET KAARTJE: Toonder hiervan, J. L. H. Prins, moet
op zijn verzoek, op vertoon van dit
kaartje, onmiddellijk bij mij worden
toegelaten, op het uur door hem ver-
zocht.
G. P. Anderson
Tot de volgende keer!
2 opmerkingen:
Hallo Frank,
Ik heb Het Van Walveren testament gelezen en ben ik wil je bedanken voor het mooie verhaal. Je vroeg om een reactie en hier is ie. Dergelijke strips kunnen nogal eens uitleggerig worden of erg inhoudelijk en daarmee saai, maar dat is niet het geval. Het is een boeiend verhaal over twee families die elkaar zakelijk nodig blijken te hebben. Privé borrelt er ook heel wat. Het lukt je om schijnbaar moeiteloos de geschiedenis van het AWVN en de algehele verhoudingen tussen werkgevers en werknemers, tegen de achtergrond van een constant veranderend politiek klimaat daarin te verweven. De vele flashbacks zijn vrijwel nooit te vertellerig en ik kwam snel in die tijd terecht en beleefde de stukjes geschiedenis alsof ik er was tot het verhaal weer naar het heden ging.
Soms zijn reacties iets wat heftig maar gezien het enorme verhaal en de slechts 34 pagina’s waarin het verteld wordt, voelt het maar zelden gehaast en is het altijd begrijpelijk.
Wat ik in het scenario ook prachtig vond is dat het begint met de (slechte) macht van de werkgever gevolgd door een tijd van balans waarna de vakbonden weer doorslaan en de werkgevers het leven bijna onmogelijk maakt. Het eindigt in een balans die wel duidelijk maakt dat de toekomst nog heel wat uitdagingen zal opleveren.
Het verhaal van de zilveren raaf is wat mij betreft er te veel bijgehaald en had van mij iets meer ruimte mogen geven aan de onderlinge relaties. Het zorg wel weer voor een verrassende ontknoping. Voor zover ik je werk ken staat dit helemaal boven aan de top en is het wat mij betreft een 10 met een griffel.
Dan nog het tekenwerk van Eric Heuvel. Fenomenaal en ondersteunt het verhaal enorm goed. Voor mij zaten er een aantal strip dingen in die ik nog niet eerder had gezien. Zoals Maud die zich een uitzending van CNN herinnert in een gedachten ballon met daar weer tekst in, of het kleurgebruik van de middelste strook op pagina 3 waar de helft van een plaatje sepa wordt om de tijd aan te stippen, maar die gaat dan toch weer lekker in kleur verder. Al die tijdssprongen zijn perfect te zien aan de decors en voertuigen. Echt heel mooi.
Ik heb erg van het verhaal genoten en vind het jammer dat niet meer mensen het zullen kunnen lezen.
Ha Otto,
Dankjewel voor de positieve reactie op Het Van Walraven Testament. Het was inderdaad wel een uitdaging om alle info over 90 jaar Nederlandse arbeidsverhoudingen op een leuke spannende manier in het verhaal te krijgen en er toch een boeiend geheel van te maken. Voor het tekenwerk van Eric heb ik ook niets dan lof. Zeker als je weet dat het in ongeveer een half jaar tijd getekend is. En dan toch zoveel details op alle diverse plaatjes en pagina's.
Alleen al om die reden hoop ik dat er toch nog meer mensen zullen zijn dit verhaal ooit onder ogen zullen krijgen.
Hartelijke groeten,
Frank
Een reactie posten