In een van die jaarverslagen vindt Julia voor het eerst bewijs dat het boek inderdaad zich anno 1939 in het voormalig Rijksarchief heeft bevonden. Maar wat is er daarna mee gebeurd?
Julia leest verder in het jaarverslag en ontdekt dat direct na de mobilisatie van 28 augustus 1939, twee dagen nadat het boek in het Rijksarchief was ingevoerd, het personeel begon met het in veiligheid brengen van alle archiefstukken.
Een aantal topstukken wordt naar de Sint-Pietersberg gebracht.
Een ander deel, zo'n twee kilometer archiefmateriaal, naar Slot Loevestein. Ook dat verhaal, dat we ons tijdens ons bezoek aan Slot Loevestein al eerder verteld was door Sunny Janssen, werd ons bevestigd door de medewerkers van het Nationaal Archief.
En dan realiseert Hel zich dat in de laatste, ogenschijnlijk onbegrijpelijke woorden van Anna Vermeer een aanwijzing over de bergplaats van het boek ligt besloten. 'Aan het slot' verwijst naar Slot Loevestein. De volgende locatie voor de speurtocht voor Hel en Julia dus.
Hel en Julia kunnen echter niet zo gemakkelijk naar Loevestein reizen als Danker Jan en ik destijds deden. Want bij terugkomst op Den Haag Centraal blijken Toy, Harry en Leon hen op te wachten.
En dan is er nog maar een uitweg: de trappen op en de eerste de beste tram nemen.
Een paar maanden eerder was ik ook in Den Haag met de bedoeling naar Scheveningen te gaan. Maar iemand in het gezelschap wilde liever eerst nog een paar winkels in het centrum bezoeken.
Zodat we op een zondagmiddag rond pakweg 14.00 uur daar op een tram naar Scheveningen stonden te wachten.
In plaats daarvan kwam er echter een vreemdzame Pegida-demonstratie voorbij, waarbij de demonstranten omringd waren door een politie-cordon. Dat gold echter niet voor de tegendemonstranten die beladen met spandoeken langs de kant van de weg stonden. De tram die achter de demonstratie reed, vertrok uiteindelijk met een half uur vertraging naar Scheveningen omdat de politie inmiddels even verderop slaags was geraakt met enkele tegendemonstranten.
Deze situatie heb ik ook in de Sibylle-codex verwerkt. Met als voornaamste reden dat we voor de finale van ons verhaal tijdelijk van Harry en Leon af moeten. De chaos tijdens zo'n demonstratie en het opvliegende karakter van Harry bood me die gelegenheid. En natuurlijk konden we zo ook meteen nog eens laten zien dat Hel en Julia prima in staat zijn zich te verdedigen tegen opdringerige heren.
PAGINA 36:
7.
Door toedoen van Julia moet Harry Hel loslaten. Tegelijkertijd trekt Leon Hel
naar achteren en geeft Hel Harry een knietje. Harry klapt voorover.
LEON:
Rustig, jij…?
HARRY:
AARGH!
8.
Hel geeft Leon een stomp in zijn maag met haar elleboog, zodat ook Leon
dubbelklapt.
LEON:
OOW!
9.
Hel en Julia rennen door de menigte tegendemonstranten de Kalvermarkt op. Harry
en Leon krabbelen moeizaam op. Toy valt woedend
tegen ze uit.
TOY:
Doe dat wat! Grijp ze!
HARRY:
Die #&%* meiden!
10. Harry
en Leon, beiden met een van pijn vertrokken gezicht, banen zich een weg door de
tegendemonstranten heen, die steeds meer hun kant op komen. Ze slaan om zich
heen.
HARRY:
Ik zal ze. Uit de weg, jullie.
LEON:
Laat ons erdoor.
11.
Harry en Leon staan plots verbijsterd oog in oog met enkele politie-agenten,
die hen grimmig aankijken. Twee van hen zijn duidelijk geraakt door de slagen
van Harry en Leon. Geen tekst.
Door de manier waarop Harry te werk gaat, bewerkstelligt hij in feite zijn eigen ondergang in dit verhaal. Al is er in dat verband ook nog een rol voor Hel weggelegd. Maar daarover over twee weken meer bij het vervolg van 'De Sibylle-codex'.
Hel, de Sibylle-codex komt ook nog even aan bod in de rubriek Eppo Mail, waar een van de schrijver meent Mei Li Vos te herkennen in Toy. Wellicht door de begeleidende tekst?
(Illustraties: Danker Jan Oreel)
Niettemin heeft de redactie van Eppo zo haar twijfels. In elk geval, Marcel, dank je wel voor de aandacht voor onze strip.
(Foto: Wendy Vonk, © Holco Publications)
Behalve het vervolg van Hel in Eppo verschenen er deze week ook twee nieuwe strips in de zogenaamde meidenbladen. De nieuwe Penny (nr 2017)opent met een nieuw verhaal uit de serie Duinmanege op pagina 6 t/m 15. In het verhaal 'Opgesloten' raakt hoofdfiguur Barbara opgesloten in een hok met reserve-teugel en dergelijke. En aangezien haar vriendinnen op strandrit zijn, is er niemand die haar hulpgeroep hoort. Of toch? De deur wordt ineens geopend door haar lievelingspony Robin die ook nog blijkt te kunnen praten en heel andere ideeen over paardrijden, poetsen, longeren en dergelijke heeft dan Barbara. Het verhaal is gebaseerd op een plot van de Penny-redactie en gefotografeerd door Wendy Vonk.In de nieuwe Tina (nr 18-2017) vind je op pagina 50 een nieuwe gag van Karlijn, Catootje en de ouders. In deze gag, die ik samen schreef met collega-scenariste Saskia Janssen, staat het onkruid in de tuin van de familie Tromp ene meter hoog, waardoor Karlijn niet kan zonnen en Catootje niet met haar waterpistool kan spelen. Helaas heeft Jan het te druk met zijn belastingaangifte en dus besluiten de dames Tromp onder aanvoering van Jans, de tuin zelf te doen. Maar heeft Jan het werkelijk wel wel zo druk? De Rode Kater heeft zo zijn eigen ideeen daarover. Deze gag werd getekend door de Spaanse tekenaars Josep Nebot en Joan Espinach.
Prettig weekend allemaal!